Αμετανόητοι

Πάρε τώρα σκηνικό:

Είσαι Βρετανός, μέσα στη μουντρουχιά των ανήλιαγων πρωινών και την καντίφλα της υπεροπτικής Αγγλικής μπουχεσοκαταπίεσης.
Δεν έχεις λίρες ούτε για το αθλιότερο, μεταπρατικό, ανθυποκολλέγιο και στα ονειρο-οράματα για το μέλλον σου δεσπόζουν μόνον εφιαλτικές κάρτες, που θα χτυπάς στο γειτονικό εργοστάσιο. Το απόγευμα θα πίνεις μπύρα στην τοπική παμπ, σε θερμοκρασία δωματίου και θα βρίζεσαι με τη μαραμένη σύντροφό σου γιατί θα σε πρήζει να αλλάζεις σώβρακο τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.

Είναι καλοκαίρι, οπότε τρως τη φλασιά και χέζεις τις ομορφιές της πατρίδας, αρπάς την κοπελιά απ' τα μαλλιά και την κάνεις για Ελλάδα, μπας και δεις τον κόσμο με άλλα μάτια.

Νέοι και άρα ωραίοι. Ως σωστοί χίππιδες τη βγάζετε στο Βάι με ρακές, ρετσίνες και μπύρες Φιξ.
Εδώ νηφάλιος είσαι και τα παίζεις στην ελληνική φύση (αφήστε τα μίση...), φαντάσου τι γίνεται όταν βρίσκεσαι σε μόνιμη κρητικιά ντιρλονιρβάνα.
Γι' αυτό και κάθε καλοκαίρι, με πέντε λίρες στις τσέπες, που σας ψάχνω που σας βρίσκω, στις παραλίες τσι Κρήτης, ζείτε το μύθο σας στην Ελλάδα.

Τα χρόνια περνούν και εσείς δεν θα γίνετε ποτέ γρανάζι στην κρεατομηχανή του σύγχρονου ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Χεσμένη την έχεις την ανάπτυξη και τις νέες ευκαιρίες απασχόλησης (πρόσεξε. απασχόληση είναι πια, όχι εργασία).

Το μόνο που δεν σκεφτήκατε τόσα χρόνια, ήταν - ερχόσασταν που ερχόσασταν βρε κουτά - να πάρετε κοψοχρονιά ένα κανονικό ελληνικό μπουζούκι.

Η "δικιά σου" πάντως, είναι άπαιχτη!