Μόλις είχα τοποθετήσει στη στίβα με τις αναισθησίες τον θάνατο μερικών δεκάδων Νορβηγών, αγόρασα άμμο και ύστερα από δυο αυγά, ντομάτες και πατάτες τηγανητές, έβλεπα Glee, στον φιλόξενο συγγενικό καναπέ.
Στη μέση του 7ου επεισοδίου έμαθα ότι έκλεισε τη σχέση της με τα εγκόσμια η Amy Winehouse. "Αυτό ήταν. Ό,τι ακούσατε, ακούσατε. Γεια τώρα. Κουράστηκα". Κάπως έτσι φαντάστηκα έναν βίαιο αποχαιρετισμό και μια σκοτεινιά τύλιξε το στομάχι μου από εκείνη την ώρα, μέχρι τώρα που ζεσταίνομαι μπροστά στην οθόνη.
Μου πήρε 3 λεπτά ακόμη να σχολιάσω τηλεφωνικά το άρθρο που έγραψε ο Γ. Δελαστίκ στα "Επίκαιρα". Ήταν λίγο πριν να σκεφτώ για 15η φορά μέσα στη μέρα τη δουλειά. Λίγο αργότερα ομολόγησα ότι βλέποντας το "Hereafter", χτες το βράδυ στο dvd, ήταν αδύνατον να μην δακρύσω.
Η ώρα πήγε εννιάμιση και αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να γυρίσω σπίτι. Πότιζα τα φυτά στη βεράντα, όταν ήρθε το πλάσμα που του αρέσει να μας μιλάει κάθε βράδυ εδώ και μερικές μέρες. Έτσι, εκτός από τον γάτο κι εμένα, εκτός από την θηλυκιά που ερωτεύτηκε τον γάτο και ανέβηκε από την πυλωτή στη βεράντα και τώρα ζει μαζί μας, έχουμε και μια κουκουβάγια.
Απόψε ήρθε πιο κοντά από ποτέ. Στο δέντρο, ακριβώς μπροστά μας. Την κοιτάξαμε για λίγο, ο γάτος κι εγώ, και πέταξε μέχρι το καλώδιο της ΔΕΗ.
