Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Run away



To gif από εδώ.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Αποκλειστικό: η απόλυτη λίστα της μακροζωΐας.


Δε νομίζω πως περνάει μέρα που να μην ανεβαίνει μια ανάρτηση στο διαδίκτυο ή να μη δημοσιεύεται ένα άρθρο με οδηγίες μακροζωΐας, σε κάποιο site ή σε μερικά από τα εκατοντάδες χιλιάδες έντυπα του πλανήτη.

Βρήκα πρόσφατα μια πολύ ενδιαφέρουσα λίστα, με εξαιρετικά τεκμηριωμένες οδηγίες και σας την παρουσιάζω σήμερα. Ο τίτλος της δημοσίευσης, που μεταφράζω αποκλειστικά για τους αναγνώστες του blog, είναι σαφέστατος: "How to live longer".

To καλό στη συγκεκριμμένη λίστα είναι ότι τον τίτλο συνοδεύει η διευκρίνηση: "10 strange ways", δηλαδή "10 παράξενοι τρόποι".

Καθώς είναι σαφές ότι το άρθρο απευθύνεται σε ψαγμένους αναγνώστες που κατέχουν τα σημαντικά μυστικά όπως, υγιεινή διατροφή, αρκετή άσκηση, πρόσληψη βιταμινών και αντιοξειδωτικών, προχωράει πιο βαθιά και καταγράφει όσα πρέπει να γνωρίζουν όσοι θέλουν πολύ πολύ πολύ μακροζωΐα, με την σχετική, βεβαίως, επιστημονική τεκμηρίωση.

Πάμε, λοιπόν, μεταφράζοντας σε countdown:

10. Ζούμε περισσότερο μαθαίνοντας μια ξένη γλώσσα.
Εδώ ο αρθρογράφος ισχυρίζεται ότι όσοι μιλούν ξένες γλώσσες μειώνουν τις πιθανότητες εμφάνισης άνοιας και αλτσχάιμερ.

9. Πείνα και των γονέων.
Μετά από χρόνια πειραμάτων σε ζώα η επιστημονική κοινότητα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πείνα, εφόσον συνοδεύεται από την προσεκτική χορήγηση των απαραίτητων διατροφικών συστατικών, επιμήκυνε τη ζωή των πειραματόζωων. Έτσι, τώρα και οι άνθρωποι μπορούν να απολαύσουν τα ευεργετικά αποτελέσματα της πείνας. Ξενηστικωθείτε λοιπόν και κερδίστε χρόνια ζωής.

8. Πόσο θρήσκος είσαι.
Μελέτες έδειξαν ότι οι θρήσκοι άνθρωποι ζουν περισσότερο από τους άθεους. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε δυο λόγους. Είτε στο ότι οι θρησκευόμενοι απολαμβάνουν της στήριξης από τα άλλα μέλη των ποιμνίων, είτε στην απευθείας κανονική "θεία πρόνοια".

7. Πάρε τα βουνά.
Εδώ ο αρθρογράφος ανακαλύπτει τη σχέση της μακροζωΐας με τη βουνίσια ζωή, παραθέτοντας κάτι κουλά για το Κολοράντο και τη Σαρδηνία. Θα μπορούσαμε να του τρίψουμε στη μούρη την περίπτωση της Ικαρίας, αλλά ας είμαστε υπομονετικοί με την επιστημονική τεκμηρίωση, δείχνοντας ανωτερότητα κι ας αντιπαρέλθουμε την... βουνίλα.

6. Γονιδιακή θεραπεία.
Παρόλο το ότι οι διάφορες γονιδιακές θεραπείες δεν εφαρμόζονται προς το παρόν σε ανθρώπους, έχουν επιμηκύνει τη ζωή των καημένων ποντικιών πειραματόζωων κατά 24%. Τα σχετικά πειράματα διεξήχθησαν σε ποντίκια όλων των ηλικιών με επιτυχία, αν και όσο πιο νέα ήταν τα ποντίκια τόσο πιο επιτυχημένες οι θεραπείες, αφού τα νεότερα ποντίκια που δέχτηκαν τη θεραπεία έζησαν περισσότερο από τα ηλικιωμένα ποντίκια που τους χορηγήθηκε η θεραπεία.

5. Να απασχολήσε συνεχώς. Σκληρή δουλειά που σπρώχνει τα όριά σου.
Σε ένα πρόγραμμα που συνέλεξε και ανέλυσε υλικό από τη ζωή 1500 παιδιών σε μια περίοδο 80 ετών, ξεκινώντας το 1921, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Την μακροζωΐα εξασφάλισαν όσοι από το δείγμα -ως ενήλικες- ήταν περισσότερο δεσμευμένοι και αφοσιωμένοι στη δουλειά τους. Αντιθέτως, όσοι ήταν "ό,τι βρέξει ας κατεβάσει", ανέμελοι και μέσ' την πλάκα και το χιούμορ, έζησαν λιγότερα χρόνια. Έτσι, σπάει το στερεότυπο που θέλει την ευτυχία και την υγεία να πηγαίνουν χέρι-χέρι, αφού αποδεικνύεται πλέον ότι οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι επειδή είναι υγιείς και όχι το αντίστροφο.


4. Γίνε πλούσιος.
Οι "έχοντες" ζούνε περισσότερα χρόνια από τους "μη έχοντες". Γι' αυτό πάψε να τριβελίζεις το μυαλό σου με την ιδέα να ξεφορτωθείς όλα τα φανταστικά σου υπάρχοντα και τις καταναλωτικές συνήθειές σου για να ζήσεις μια πιο απλή ζωή. Ο μέσος όρος ζωής των κατοίκων στις πλούσιες χώρες είναι μεγαλύτερος απ' ότι στις φτωχές. Και επίσης, στις πλούσιες χώρες οι πλούσιοι άνθρωποι ζουν περισσότερα χρόνια απ' ότι οι φτωχοί άνθρωποι. Οπότε, δούλεψε σκληρά και γίνε πλούσιος αν πραγματικά επιθυμείς να ζήσεις υγιής μέχρι τα βαθιά γεράματα.


3. Νέα όργανα.
Η επιστήμη εγγυάται ότι πολύ σύντομα όλα τα όργανα του ανθρώπινου σώματος θα αναπαράγονται από τα κύτταρά μας και θα έχουμε διαθέσιμα προς μεταμόσχευση όλα όσα μπορεί να ρετάρουν, εκτός από τον εγκέφαλο. Καθότι αναμένεται όλες αυτές οι διαδικασίες να είναι κάπως αλμυρές όσον αφορά το οικονομικό μέρος, βλέπε οδηγία no. 4.

2. Σωστά φαρμακευτικά προϊόντα.
Η επιθυμία πολλών ανθρώπων για αιώνια ζωή ή έστω για επιμήκυνση της ζωής, οδήγησε σε έρευνες για την ανακάλυψη ουσιών και την παρασκευή φαρμάκων που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ζήσουμε περισσότερα χρόνια. Ένα τέτοιο είναι το rapamycin, που βρέθηκε ότι επιμηκύνει τη ζωή ποντικιών κατά 14%. Το πρόβλημα είναι ότι χρησιμοποιείται για να καταστείλλει το ανοσιοιποιητικό σύστημα ασθενών που υποβάλλονται σε μεταμοσχεύσεις και γι' αυτό αυξάνει τους κινδύνους εμφάνισης καρκίνου. Όμως, οι έρευνες συνεχίζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς και επιδοτήσεις, οπότε μπορεί σύντομα να παρασκευαστεί το μαγικό χάπι που θα επιμηκύνει τη ζωή κατά 14%.

1. Κάνε καλές πράξεις.
Δεν πρέπει να λες συνέχεια "εγώ", "εγώ", "εγώ". Καλό είναι να είσαι πάντοτε έτοιμος να βοηθήσεις τους συνανθρώπους σου. Ένας τρόπος να βοηθήσεις τον εαυτό σου να ζήσει περισσότερο είναι να βοηθάς τους άλλους. Τουλάχιστον 30 μελέτες που διεξήχθησαν από την Εταιρεία Εθνικών και Δημοτικών Υπηρεσιών έδειξαν ότι ο εθελοντισμός αυξάνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής, ειδικά αν είσαι αληθινός αλτρουϊστής. Και όχι μόνον αυτό. Με τον εθελοντισμό φτιάχνεις ένα κοινωνικό δίκτυο, αποκτάς δηλαδή νέους φίλους και αυτό επίσης σε βοηθάει να ζήσεις περισσότερα χρόνια. Οι μελέτες έδειξαν ότι δεν ισχύει το ίδιο για τις σχέσεις στα οικογενειακά δίκτυα. Τι μας λέει λοιπόν αυτό; Διάλεξε τους φίλους σου!

Η απόλυτη λίστα μακροζωΐας αγγλιστί, εδώ.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Essence of Elephants, Greg du Toit.

To Natural History Museum του Λονδίνου ανακοίνωσε τα βραβεία για τους καλύτερους φωτογράφους "άγριας ζωής" για το 2013.

Grand title winner αυτή τη χρονιά είναι ο Greg du Toit (με τη φωτογραφία Essence of Elephants), που δήλωσε ότι προσπαθούσε πολλά χρόνια να 'αιχμαλωτίσει' σε μια φωτογραφία την ιδιαίτερη ενέργεια και συνειδητότητα των ελεφάντων και με αυτήν την φωτογραφία νιώθει πως κάτι κατάφερε.

Περισσότερα, εδώ.

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Έκτακτη τροπολογία καταθέτει η κυβέρνηση.


Σύμφωνα με καταγγελίες δερματολόγων και καλλιτεχνών του τατουάζ, οι χρυσαυγίτες συμπολίτες μας σχηματίζουν ουρές, ικετεύοντάς τους να αφαιρέσουν από τα γουρουνίσια τους κορμιά, τα τατουάζ με ναζιστικά σύμβολα, σβάστικες και λοιπά.

Άμεση ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης, που εντός των επομένων ημερών ετοιμάζει Έκτακτη Τροπολογία για την απαγόρευση αφαίρεσης των τατουάζ.

Μάλιστα, πριν λίγες μόλις ώρες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι η σχετική τροπολογία θα κατατεθεί στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την ηλεκτρονική παρακολούθηση καταδίκων και υποδίκων, μαζί δηλαδή με την αντίστοιχη τροπολογία που αφορά το κλείσιμο της ΕΡΤ.

O πρωθυπουργός έδωσε αυτή την εντολή διότι, όπως και με την ΕΡΤ, δεν επιθυμεί να προηγηθεί συζήτηση στη Βουλή και να χρονοτριβήσει το θέμα εξ αιτίας περιττών δημοκρατικών διαδικασιών, που τόσο έχουν κοστίσει στο έργο της κυβέρνησης.

Αποδεικνύει έτσι, έμπρακτα, ο Αντώνης Σαμαράς, την ευαισθησία που τον διακρίνει και το ενδιαφέρον του για τα δημοκρατικά κορίτσια της χώρας, που ανησυχούν μήπως εξαπατηθούν από όμορφα αγόρια, τα οποία θα υποδύονται ότι είναι τρυφερά και cool, όπως στην πιο πάνω φωτογραφία και όταν θα έρχεται η ώρα του πήδουλου θα τους προκύπτουν κοκορόμυαλες κτηνάρες, όπως στην φωτογραφία εδώ χάμω...


Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Κουφάλα νεκροθάφτη.


Η 1η Οκτωβρίου ήταν η Διεθνής Ημέρα των Ηλικιωμένων του ΟΗΕ.

Με την αφορμή αυτή διεξήχθη έρευνα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της οποίας, η Ελλάδα είναι η χειρότερη χώρα της Ευρώπης για να ζουν οι ηλικιωμένοι. Παρ' όλα αυτά, ο πληθυσμός άνω των 60 ετών στη χώρα μας ξεπερνάει το 24%, δηλαδή σχεδόν ένας στους τέσσερις. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 58η θέση της παγκόσμιας κατάταξης του Δείκτη Global Age Watch.

Για την κατάταξη των χωρών, ο Δείκτης Global Age Watch, λαμβάνει υπόψη του τέσσερις παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής ενός ηλικιωμένου. Tην εισοδηματική ασφάλεια-σύνταξη, το επίπεδο υγείας, το επίπεδο απασχόλησης- εκπαίδευσης και το πόσο ευνοϊκό είναι το κοινωνικό περιβάλλον.

Ευτυχώς, πάντως, που ο πληθυσμός κάτω των 60 και ειδικά οι νέοι των 25-35 ετών τα πάνε γαμάτα σε σχέση με την εισοδηματική ασφάλεια, το επίπεδο υγείας και το επίπεδο απασχόλησης - εκπαίδευσης. Διαφορετικά θα έλεγε κανείς ότι στην Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ζει κανένας άνθρωπος, γενικά!

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Κατασκευάζοντας ενοχές.



Ο Rick Owens είναι ο "glamour-meets-grunge" σχεδιαστής μόδας, που με το παρισινό σώου για την κολεξιόν του 2014 έκανε τον κόσμο να μιλήσει ξανά για τα μεγέθη.

Κι αυτό γιατί αντί για μοντέλα σαν αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις πασαρέλες,  επέλεξε κορίτσια από διάφορα "step teams", με σώματα αθλητικά, με σώματα γεμάτα, ακόμη και χοντρά. 
Έτσι, προκάλεσε ένα σωρό αντιδράσεις. Η αμφισβήτηση των προθέσεών του κατέκλυσε το διαδίκτυο, όπως επίσης και η ικανοποίηση πολλών σχολιαστών, επώνυμων και όχι τόσο, απ' άκρη σ' άκρη του fashion κόσμου.

Στο fashionism.gr γράφτηκε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα σχετικά με το θέμα, με τίτλο "Stepping στα κλισέ", από την Χρύσα Οικονομοπούλου.

Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω κάτι παραπάνω για όλο αυτό, είναι η επισήμανση του fashionism ότι "η μόδα μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από ρούχα". Θεωρώ ότι η μόδα σαφώς είναι κάτι παραπάνω από ρούχα και έχει προεκτάσεις απίθανες, οι περισσότερες από τις οποίες θα μπορούσαν να κάνουν μεγάλο καλό στον κόσμο.

Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν αυτό που κι εγώ έμαθα πριν λίγα μόλις χρόνια, ότι οι περισσότεροι διάσημοι σχεδιαστές μόδας δεν έχουν τον έλεγχο των εταιρειών που φέρουν το όνομά τους. Λίγοι εξ αυτών διατηρούν κάποια συμμετοχή σε αποφάσεις, όμως κατά κύριο λόγο η διαχείριση των ονομάτων που τόσο αγαπούν κάποιες και κάποιοι βρίσκεται στα χέρια κάποιων στελεχών.

Φυσικά και δεν πρόκειται να αναλύσω την δύναμη και την τεράστια επιρροή της μόδας στους ανθρώπους και κυρίως στους περισσότερο ευάλωτους. Τα πιτσιρίκια και όλος αυτός ο πληθυσμός που είναι βρεσκοβουτηγμένος στα χαϊλίκια της καπιταλιστικής μόστρας, πέφτουν με μαλακό εγκέφαλο και ελάχιστες αντιστάσεις, σαν τις μέλισσες στο μέλι, σε ό,τι παρουσιάσουν οι trend setters των εταιρειών.

Έτσι και πριν μερικές δεκαετίες, ξεκίνησε, αργά αλλά σταθερά, η διαδικασία των όλο και μικρότερων μεγεθών στα ρούχα. Από την πρωτοφανή παρουσία της Lesley Lawson, παγκοσμίως γνωστής ως Twiggy, φτάσαμε στην Kate Moss και την  Ζoe Fleischauer. Αυτό που τότε ήταν αδιανόητο, σήμερα είναι το αυτονόητο. Συνωμοσιολογικό ή όχι, είναι αναμφισβήτητη αλήθεια ότι όλο αυτό ξεκίνησε ακριβώς όταν κάηκαν τα περισσότερα σουτιέν στον δυτικό κόσμο, ακριβώς τότε που ο γυναικείος πληθυσμός θεώρησε κεκτημένο το να νιώθει καλά με τον εαυτό του no matter what.

Πριν προτρέξετε σε σχολιασμό συνοδευόμενο από μειδίαμα και ειρωνεία θα ήταν χρήσιμο να διαβάζατε πρώτα για το πόσο η ευτυχία και η αυτοεκτίμηση σχετίζεται με την κατανάλωση ή καλύτερα με την μη κατανάλωση. Και πόσο σχετίζονται οι ενοχές με την συναίνεση. Επίσης, να μου βρείτε μια λογική απάντηση στο γιατί, αφού υπάρχουν τόσα εκατομμύρια γυναικών που φορούν ρούχα σε μεγαλύτερα νούμερα από εκείνα των μοντέλων, και μάλιστα έχουν μπόλικα χρήματα να ξοδέψουν, γιατί στην ευχή δεν βρέχει επώνυμες, καταπληκτικές φίρμες ρούχων σε αυτά τα νούμερα. Δηλαδή εδώ ο καπιταλισμός ξέχασε να κοιτάξει;

Τα πρότυπα, τα κλισέ και η αποδοχή τους δεν πέφτουν από τον ουρανό. Τουλάχιστον όχι πια, όχι στον 21 αιώνα. Η γκλαμουριά του lifestyle των μοντέλων έχει συνοδευτεί από μαρούλια, κοκαίνη και χαρτομάντηλα ή βαμβάκι βουτηγμένο σε χυμό πορτοκαλιού. Πώς να αντέξει ένα κορίτσι τόση πείνα....

Η μόδα, που πολλοί την υποτιμούν, αδυνατώντας να διακρίνουν ότι αρκετές φορές δρα και επιδρά σχεδόν σαν θρησκεία, φυσικά και είναι κάτι πολύ παραπάνω από ρούχα. Γι' αυτό και τα μοντέλα έγιναν τόσο αδύνατα ώστε και οι πιο αδύνατες γυναίκες να έχουν ενοχές. Γιατί μια ευτυχισμένη γυναίκα είναι κάτι υπέροχο. Εκατομμύρια ευτυχισμένες γυναίκες είναι κάτι επικίνδυνο.

Η φωτογραφία, από εδώ.

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Η Φάρμα των Ελλήνων



Καλέσματα και δηλώσεις εναντίον του φασισμού πλημμύρισαν την όμορφη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες.

Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία ενός ανθρώπου, σε όλα τα μμε και τα social media, καλούνται οι πολίτες να πάρουν θέση «απέναντι στο φασισμό».

Καλά είναι όλα αυτά τα «καλέσματα» και όλες οι σχετικές δημοσιεύσεις πλην όμως είναι κάπως αφελείς. 

Για τον απλό λόγο ότι παρακάμπτουν μια αλήθεια που αφορά στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Εκείνην που λέει ότι ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων πολιτών δεν γνωρίζει τι σημαίνει φασισμός.

Πολλοί Έλληνες αγνοούν και την ερμηνεία της λέξης και το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Κάποιοι (εντάξει, οι περισσότεροι) ξέρουν ότι είναι κάτι κακό. Μερικοί μπορεί ακόμη να συσχετίσουν τον φασισμό με τις δικτατορίες, άντε και με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Μέχρι εκεί.

Αν νομίζετε πως υπερβάλλω κάντε μόνοι σας το τεστ. Βγείτε από το στενό σας περιβάλλον. Πηγαίνετε λιγάκι παραέξω και θα τρομάξετε από τις απαντήσεις που θα λάβετε.

Καλά λοιπόν τα καλέσματα, αλλά τι νόημα έχουν ακριβώς, όταν η χώρα βρίσκεται στο χάλι που γνωρίζουμε όλοι (ή σχεδόν, γιατί για μερικούς τα πράγματα δεν είναι και τόσο χάλια) και την ίδια στιγμή κανείς δεν ασχολείται με τις χαμένες γενιές. 

Υπάρχουν -και είναι περισσότεροι απ’ όσοι νομίζετε- νέοι και λιγότερο νέοι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν με το όνειρο μιας ξεκούδουνης καλοπέρασης, μεταξύ πούρων, ακριβών αυτοκινήτων και αναιτίως πανάκριβων μπουζουκλερί.
  
Μπορεί να γνωρίζουν λίστες με καλά πούρα, φανταστικά αυτοκίνητα και σκυλοτραγουδιστές.
 Όμως αγνοούν παντελώς πραγματικά περιστατικά, ιστορικά τεκμηριωμένα, γιατί ουδέποτε περιλήφθηκαν στα σχολικά βιβλία τους και ποτέ, κανείς, δεν τους  μίλησε γι’ αυτά.

Πιο σημαντικό, κανείς δεν φρόντισε να τους κάνει να ενδιαφερθούν για να μάθουν από μόνοι τους. Τουναντίον!
Αγνοούν, δηλαδή, όλοι αυτοί, από που προήλθε η σημερινή τους κατάσταση, ο χώρος στον οποίον ζουν, το πολιτικό σύστημα που διαφεντεύει τη ζωή τους, οι θεσμοί που υποτίθεται ότι υπάρχουν για να υπηρετούν αυτούς τους ίδιους... Τίποτα.

Ουσιαστικά, αγνοούν που πατούν και που βρίσκονται. Κυριολεκτικά.

Έχουμε φτάσει κατευθείαν στην καταδίκη του φασισμού. Ορθώς, δεν λέω.

Μα εδώ όμως, υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν καν ποιοι είναι. Εκτός από το όνομά τους, ένα μέρος από το σόι τους, μερικά σελέμπριτις και 5-6 νησιά με όμορφες παραλίες. Αυτά.

Δεν γνωρίζουν τί έζησε ο πατέρας τους ή η γιαγιά τους. Δεν ξέρουν τι συνέβαινε στην πόλη που ζουν πριν μερικές δεκαετίες, ούτε πώς και γιατί οι ίδιοι τελείωσαν το γυμνάσιο και το λύκειο, ενώ η γιαγιά τους ή ο μπαμπάς τους δεν το κατάφεραν, ενώ το επιθυμούσαν...

Και εμείς, -εννοώ όσοι διαβάζουν, όσοι ενημερώνονται και παρακολουθούν με κάποιο ενδιαφέρον και αρκετή αγωνία τη ζωή του τόπου και των ανθρώπων γύρω-, συζητάμε για την καταδίκη του φασισμού. Καλώς, καλότατα. 

Αλλά εδώ έχουν αφεθεί πίσω, να τους πατούν τα τρένα της παραπληροφόρησης, της καταπίεσης, στην ουσία της εγκατάλειψης, γενιές ανθρώπων.

Μαθητές σχολείων, φοιτητές, άνεργοι άνθρωποι, συγκλονιστικά μεγάλο μέρος του ενεργού πληθυσμού της χώρας, ανατράφηκαν σε σπίτια και φοίτησαν σε σχολεία όπου ουδέποτε διδάχτηκαν ποια είναι τα δικαιώματά τους και ποιες οι υποχρεώσεις τους.

Υπερβολές θα μου πείτε! Βεβαίως και τα διδάχτηκαν.

Είστε σίγουροι;..θα ρωτήσω εγώ. 

Διότι, ναι. Μπορεί να αφιερώθηκαν, στο σχολείο ή στο σπίτι, μερικές ώρες για το τί σημαίνει να είναι κανείς πολίτης, για το ποια είναι και τι σημαίνουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα», μπορεί να γράφτηκαν και τρεις εκθέσεις για το θέμα. 

Αλλά επί της ουσίας μιλώντας... Πόσοι κατέγραψαν μέσα τους τη σημασία αυτών και πόσοι κατέγραψαν τη σημασία μιας «θεσούλας», σε μια «δουλίτσα», ενός πτυχίου για να «τακτοποιηθούν»;...

Πόση σημασία έδωσε η αγία ελληνική οικογένεια στο αίσθημα ελευθερίας των παιδιών της, πόση προσοχή έδωσε το ελληνικό σχολείο στη σημασία της αξιοπρέπειας και της αδελφοσύνης, της εξέγερσης ενάντια στην τυραννία, τί από αυτά, τα εντελώς βασικά, φρόντισαν -οικογένεια & σχολείο- να φυτέψουν στα μυαλά των παιδιών ;

Γιατί αν δεν πιστεύεις πραγματικά ότι τα αξίζεις όλα αυτά, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την ισότητα απέναντι στο νόμο, πώς ακριβώς θα γνωρίζεις ότι σου αφαιρούνται;

Αν έχεις ανατραφεί σαν ζώο και μάλιστα της φάρμας, έτσι θα σκέφτεσαι και έτσι θα ζήσεις.

Γι’ αυτό η όμορφη χώρα μας έχει πέσει στα νύχια του φασισμού προ πολλού και σε μεγάλους αριθμούς. Γιατί δεν τα βλέπει καν σαν νύχια. Γιατί απλά δεν αναγνωρίζει τον φασισμό!

Αυτό το «μόρφωμα», είναι αυτό που εξαιρετικά πολλοί Έλληνες αναγνωρίζουν ως κοινωνία. 

Πρόκειται για τεράστια νίκη όλων των γελοίων υποκατάστατων πολιτικών ανδρών και γυναικών, που προφανώς έχουν είτε πληρωθεί αδρά είτε βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία είτε είναι απλώς ηλίθια ξιπασμένοι, είτε όλα αυτά μαζί.

Και ο λαός τους ψηφίζει νομίζοντας ότι αυτός ο εσμός ανικανότητας και ασχετοσύνης συνιστά πολιτικό σύστημα. 

Και όχι μόνον ψηφίζει –κατά προτίμηση όσους του έχουν φερθεί με τον χειρότερο τρόπο- αλλά κάνει και τοποθετήσεις υποστήριξης, τσακώνεται, χάνει φίλους... Μιλάμε για παντελή ασχετοσύνη και σενάριο απώλειας της νοημοσύνης.

Ομοίως,νομίζει ότι αυτό μέσα στο οποίο διάγει τον βίο του αποτελεί συγκροτημένη και μάλιστα ευνομούμενη κοινωνία. (Αν υποθέσουμε ότι γνωρίζει τί θα πει ευνομούμενη κοινωνία).

Ας το παραδεχτούμε. 

Είναι πιθανόν περισσότερος φασισμός να διδάχτηκε στα ελληνικά σχολεία και στα ελληνικά σπίτια απ’ ότι σοβαρή διδακτέα ύλη.

Διαφορετικά θα ήταν αδιανότητο σε μια χώρα χρεωκοπημένη, με όλο και περισσότερες οικογένειες που ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, την ίδια εβδομάδα που ένας άνθρωπος μαχαιρώνεται, η βουλή της να σπεύδει σε ψήφισμα για χαριστικές ρυθμίσεις προς εφοπλιστές και να αυξάνει το εισιτήριο στα νοσοκομεία από τα 5 στα 25 ευρώ.

Θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος -εκτός από κάτι δίποδα με στολές, μερικούς καναλάρχες και μια χούφτα απατριδοεθνικιστές εφοπλιστές- που να μην έχει ξεράσει τη χολή του από αηδία για το πως έχει καταντήσει ένας μαγικός τόπος σαν την Ελλάδα.

Η φωτογραφία από την ταινία "Η φάρμα των ζώων". Από εδώ.

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

"Lil Bub & Friendz" feat. the uncoolness of humans




Πόσα βίντεο με γατο-πρωταγωνιστές έχετε παρακολουθήσει στο youtube;

Η εκρηκτική δημοφιλία των βίντεο με γάτες σε κάθε γωνία του διαδικτύου, έκανε τους ανθρώπους του Vice να ασχοληθούν σοβαρά με το φαινόμενο.

Με πρωταγωνίστρια την "πιο-διάσημη-γάτα-στο-internet", την Lil Bub, αλλά και τις Grumpy Cat και Maru σε μικρότερους "ρόλους", έφτιαξαν μια ταινία, ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 1 ώρας, που βραβεύτηκε στο Tribeca Film Festival τον περασμένο Απρίλιο.

Στο youtube, στο instagram και στο facebook, με κάθε ευκαιρία, σε κάθε νέο ή παλιότερο κοινωνικό δίκτυο, εκατομμύρια άνθρωποι ανεβάζουν εικόνες και φιλμ με τον δικό τους γατούλη ή κάποια περαστική ενδιαφέρουσα τριχωτή ντίβα.

Είναι αδύνατον να τα παρακολουθήσει κάποιος όλα αυτά. Αλλά είναι μάλλον εύκολο να βγάλει το πιο απλό συμπέρασμα. Πόσο cool είναι οι γάτες και πόσο πεισματικά uncool παραμένουν οι άνθρωποι. Ειδικά όσοι από αυτούς δεν μπορούν να διδαχτούν τίποτα από την συνύπαρξή τους με τα ζώα.

Μιάου...

Περισσότερα για το βίντεο & την Lil Bub, εδώ.

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Γουονγκ Καρ Γουάι



2046 & HEARTBREAK από Flixgr

Μια βόλτα ποτισμένη στις εικόνες και τους ήχους του Γουονγκ Καρ Γουάι, από τον σκηνοθέτη Νίκο Πάστρα, μέσω του flix.gr.

Ο Γουονγκ Καρ Γουάι έχει εκατομμύρια φίλους, ακόλουθους, θαυμαστές ανά τον πλανήτη, γιατί καταφέρνει να μετουσιώσει στον κινηματογράφο αυτό το σχεδόν μπανάλ πια, "η αισθητική είναι ηθική..." και μπλα μπλα μπλα.

Νομίζω ότι καταφέρνει -καθώς αποδεικνύεται μέγας μάστορας της αφήγησης- να δείξει τα εξής απλά:

Ότι μπορεί ένας άνθρωπος να ξετρυπώσει ομορφιά παντού. Πως όλοι αξίζουν μερίδιο στην αγάπη.

Ότι δεν έχει νόημα να μένει κανείς ηδονοβλεψίας του χρόνου που περνά. Πως παρά τον πόνο [και μάλιστα μαζί του όσο κι αν μοιάζει αδύνατον] μπορεί να ξεφύγει από το να είναι θεατής πιθανοτήτων και να βιώσει όσα του επιφυλλάσσουν οι επιλογές του. Μικρές, δύσκολες, αβάσταχτες, ό,τι κι αν είναι, αρκεί να μπει στο παιχνίδι και να ζήσει όση μπορεί απ' τη ζωή.

Cheers to wong kar-wai!

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Παρέα.


LONG LIVE THE KINGS - Short film documentary - from SAGS on Vimeo.


Το καλοκαίρι συνεχίζεται απαλά, σιωπηλά, γαλήνια.

Μετά την κορύφωση του Αυγούστου, υπάρχει μια τάση για ευχές, τύπου καλό χειμώνα ή -λιγότερο επιθετικά- καλό φθινόπωρο. Στην πραγματικότητα το καλοκαίρι συνεχίζει να σκεπάζει τον τόπο, τώρα πιο γλυκά απ' ότι τους προηγούμενους μήνες. Οι συνήθειες όμως αποβάλλονται δύσκολα κι έτσι ακόμη και όσοι δεν έχουν απολύτως τίποτα να κάνουν, επιβάλουν στον εαυτό τους την 'κατάσταση' του τέλους του καλοκαιριού.

Αυτό το καλοκαίρι, όπως και πολλά προηγούμενα, το μοιράστηκα με καλές παρέες και σκοπεύω να συνεχίσω, όσο υπάρχουν άνθρωποι που με την παρουσία τους κάνουν τη ζωή μου καλύτερη.

Φέτος, περισσότερο απ' οποιοδήποτε άλλο καλοκαίρι ένιωσα πόσο ισχυρή είναι η σημασία του νερού, πόσο μια βουτιά στη θάλασσα είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής. Αν μαζί με τη θάλασσα έχεις και καλή παρέα, τότε -δεν μπορεί- τουλάχιστον για κάποιες ώρες, μέρες, εβδομάδες είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος.

Υπάρχουν πολλές ομορφιές, πολλές ορέξεις, διαθέσεις, κέφια και συνήθειες. Τα γούστα διαφέρουν, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ό,τι μπορείς να απολαύσεις στη ζωή, γίνεται καλύτερο με την καλή παρέα.

Ακόμη και για τους μοναχικούς ανθρώπους (που μπορούν ταυτόχρονα να είναι και κοινωνικοί), η μοναχικότητά τους γίνεται πιο χαλαρωτική και περιεκτική ακριβώς όταν γνωρίζουν ότι θα την διακόψουν για να μοιραστούν τον χρόνο τους ανακατεύοντας τον εαυτό τους με καλή παρέα.

Το βίντεο με τίτλο Long Live the Kings αποτυπώνει τη σημασία της παρέας. Και πώς ακριβώς αυτή, η καλή παρέα, μπορεί να σε κάνει να νιώσεις Βασιλιάς!

Περισσότερα για το βίντεο και την παρέα των μοτοσυκλετιστών, εδώ.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

JD Salinger


Ψηλά στη λίστα με τις πιο αγαπημένες και δυνατές σχέσεις της ζωής μου βρίσκονται μερικά βιβλία και μαζί με τα έργα, συνοδεία αγάπης, ακολουθεί και η σχέση με τους συγγραφείς.

Ανάμεσα στους πιο αγαπημένους, ο JD Salinger, δημιουργός του "Φύλακα στη Σίκαλη", που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα με διαφορετικό τίτλο...

Αισθάνομαι αμηχανία από τη στιγμή που διάβασα την είδηση, ότι το βιβλίο θα κυκλοφορήσει σε νέα έκδοση με νέο τίτλο.  Άκου διαφορετικό τίτλο! Δηλαδή τώρα πώς θα αναφέρομαι σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία;

Μέχρι τότε, υποθέτω πως θα έχω δει την ταινία ντοκυμαντέρ του Shane Salerno με τίτλο "Salinger", που όπως διαβάζω γυρίστηκε υπό το ίδιο κλίμα μυστικότητας με την οποία είχε τυλίξει τη ζωή του και ο ίδιος ο Salinger, και χρειάστηκε εννέα χρόνια για να ολοκληρωθεί.

Περισσότερη υπομονή θα χρειαστεί για τα πέντε βιβλία του Salinger, που θα κυκλοφορήσουν μετά το 2015.

Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας έγραψε στον Φύλακα στη Σίκαλη, αυτό που με ξετρελαίνει σε ένα βιβλίο, είναι  που όταν το έχεις πλέον τελειώσει, εύχεσαι ο συγγραφές να ήταν καλός σου φίλος και να μπορούσες να του τηλεφωνήσεις ό,τι ώρα σου ερχόταν. Αυτό όμως δεν συμβαίνει συνήθως...

Περισσότερα [και η φωτογραφία] από εδώ.

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

The Lone Ranger


Χτες το βράδυ, πήγα για δεύτερη φορά σε θερινό σινεμά μέσα στο φετινό καλοκαίρι.

Περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους που δεν μιλούσαν ελληνικά -βρετανοί, γάλλοι και λοιποί ευκατάστατοι τουρίστες έφτιαξαν μια διασκεδαστική και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα- είχαμε ό,τι χρειαζόμαστε για ένα αυγουστιάτικο αθηναϊκό βράδυ.

Παρόλο τον συνδυασμό "θαψίματος & συμπάθειας" με τον οποίο είχαν περιλάβει την ταινία οι κριτικοί κινηματογράφου, δεν είχα απολύτως κανέναν ενδοιασμό να δώσω τα ακριβά μου 8 ευρώ για το "The Lone Ranger". Αν μη τι άλλο, πόσο χάλια μπορεί να είναι ένας Τζόνις Ντεπ και μια Έλενα Μπόναμ Κάρτερ;

Μεταξύ εναλλαγών αμερικανιάς και σινεφίλ αναφορών -κάργα Σέρτζιο Λεόνε- με χιούμορ, διάχυτη ειρωνεία και έναν ηθοποιό που γίνεται όλο και καλύτερος, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το "The Lone Ranger" είναι η πιο αμερικάνικη και ταυτόχρονα η πιο αριστερή ταινία που έχω δει τον τελευταίο καιρό. Και έχω δει πολλές.

Αν δεν ήξερα ότι έχω μια τάση να εξιδανικεύω, θα έλεγα ότι οι δημιουργοί της ταινίας, έφτιαξαν ένα παμπόνηρο έργο.  Τον πιο πονηρό συνδυασμό λαϊκού blockbuster και -πως να πω- ταινίας με πολιτική άποψη.  Δράση-δράση-δράση και σκηνές με υπερβολές στο όρια της αφέλειας, που όλα στολίζουν -για τις ανάγκες ενός κοινού που καθοδηγείται 'για πλάκα'- έναν διακριτικά κρυμμένο κορμό ανθρωπιάς και πολιτικοποίησης.

Παραγωγός και σκηνοθέτης, σαν να φοβούνται, γι' αυτό και μετά από κάθε σκηνή που καταγράφει εξαχρειωμένους κυνηγούς του πλούτου, σαφέστατα κάλπικους και σιχαμένους, ακολουθεί κι ένα 'δωράκι' τυπικής αμερικανιάς. Έμπειροι κινηματογραφιστές και οι δυο, σχεδόν ξεστομίζουν on screen ότι αφού αυτό χρειάζεται για να πάει στο σινεμά ο κόσμος, "ορίστε, πάρτε", αλλά στην τελική θα πούμε κι εμείς αυτό που θέλουμε, πως δηλαδή τιμιότητα και μπέσα δεν συμβαδίζουν με εκπροσώπους του νόμου και λοιπούς ευυπόληπτους πολίτες.

Όσο για τον Τζόνι Ντεπ, εύχομαι να μην εγκαταλείψει την ηθοποιϊα.

Νομίζω ότι όσο περνούν τα χρόνια οδηγείται σταθερά, με τις εξαιρετικές του ερμηνείες, στο κλαμπ των σημαντικών ηθοποιών (με κορυφαίο τον Ουώλτερ Ματάου), που ακόμη και χωρίς να μιλούν, αρκεί ένα γκρο-πλαν στο πρόσωπό τους για να ξεκαρδιστείς ή ένα βλέμμα μερικών δευτερολέπτων για να καταφύγεις σε έναν γερό αναστεναγμό.

Η φωτογραφία από εδώ.

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Παράδεισος επί της γης.


Τι όμορφη χώρα!

Δεν το λέμε μόνον εμείς, το λένε και αρκετοί συνάνθρωποι που δεν γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν εδώ, αλλά έτυχε να έρθουν ως επισκέπτες.

Κάποιοι την αγάπησαν τόσο, ώστε αποφάσισαν να εγκατασταθούν μόνιμα εδώ.

Η ομορφιά βρίσκεται παντού τριγύρω.

Κυρίως μακριά από τους ανθρώπους. Μακριά από όσους σπρώχνουν στον θάνατο για 1,5 ευρώ... Μακριά από όσους κρίνουν ακατάσχετα, με κρύο αίμα και με γλώσσα σαν λεπίδα γυαλισμένη, απαστράπτουσες οι βεβαιότητές τους... τυφλοί.

Δεν έχω κάτι άλλο να πω, πόσω μάλλον να γράψω. Διαβάζω άλλους που βρίσκουν λέξεις, εδώ.

Η χώρα μου είναι ένας παράδεισος. Καννιβάλων!