Κατεδαφίσεις. Πληροφορίες εντός.

Ευάγ. Βενιζέλος: «Αν δεν εφαρμόσουμε τα μέτρα, θα καταρρεύσουμε»

Σε σχέση με την απορία, τον θυμό και την αηδία που εκφράζει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων σε συναντήσεις, παρέες, ουρές και λοιπές συνευρέσεις πολιτών, μου βγαίνει να πω αυτό: Η κυβέρνηση που αντιπαθείτε είναι η κυβέρνηση που επιλέξατε. Αν δεν σας αρέσει, φροντίστε να αλλάξει.

Όποτε όμως το ξεστομίζω, η απάντηση είναι ‘κασσέτα’: «Και ποιος θα αναλάβει; η Νέα Δημοκρατία; Μια απ’ τα ίδια θα κάνουν κι οι άλλοι».

Αυτή η «αυτοπαγίδευση» είναι ενδεικτική του πόσο δύσκολο είναι να αλλάξουν οι άνθρωποι μυαλά. Όχι λοιπόν. Η εναλλαγή των δυο κομμάτων [που μισούμε υποτίθεται, αλλά αφήνουμε να κουμαντάρουν τη χώρα] δεν είναι η μόνη λύση. Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να τους πετάξουμε έξω, -όσους εξ αυτών χρειάζεται και στη φυλακή- και να προχωρήσουμε παρακάτω.

Το πως θα γίνει αυτό, μπορεί να μην είναι τόσο ακατόρθωτο όσο φαντάζεστε. Αρκεί να μην βαριόμαστε και να μην είμαστε κομπλεξικοί. Θέλω να πω ότι, είτε λόγω ‘ωχαδελφισμού’ είτε λόγω συμπλέγματος κατωτερότητας, οι περισσότεροι συμπολίτες μου θεωρούν ότι υπάρχουν κάποιοι πανάξιοι, ικανοί και μάγοι, που γεννήθηκαν γνωρίζοντας τι χρειάζεται για να κυβερνηθούν οι χώρες. Και συγκεκριμμένα η Ελλάδα. Παρόλο το ότι εκατομμύρια Ελλήνων μοιάζουν να το πιστεύουν ακράδαντα, η πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο.

Μέχρι σήμερα, όλοι όσοι κυβέρνησαν τη χώρα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, αποδείχτηκαν σταθερά ανίκανοι. Όλοι όσοι ανέλαβαν πόστα -πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων- άφησαν πίσω τους είτε το ίδιο μπάχαλο με αυτό που παρέλαβαν είτε χειρότερο.

Εκτός από άχρηστοι, κάποιοι αποδείχτηκαν βλάκες, ενώ –αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε- είναι πέραν και από προφανές ότι αρκετοί ήταν λαμόγια, δηλαδή κλέφτες. Τους συνεργάτες δε όλων αυτών, πολλοί συμπατριώτες μας τους ζήλευαν. Όνειρο αρκετών ήταν να αναλάβουν πόστο για να βάλουν το χέρι στο μέλι.

Παρόλ’ αυτά, ένας λαός τίμιος, έξυπνος, ικανός και ταλαντούχος συνέχιζε να τους ψηφίζει, να τους πιστεύει και να τους εμπιστεύεται.

Καταλήγω, λοιπόν, ότι όχι. Δεν γεννιέται κανείς γνωρίζοντας πώς να κυβερνά μια χώρα. Αν θέλουμε, αύριο το πρωί μπορούμε να εξωπετάξουμε όλους τους αχαϊρευτους, που δεν μπορούν να τα καταφέρουν και να αναθέσουμε την διακυβέρνηση σε άλλους. Ποιούς; Σε όσους αποφασίσουν να αναλάβουν το ‘έργο’.

Εσύ που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές και τρεις άλλοι, θα αναλάβετε να ελέγχετε αν όλα γίνονται σωστά στο υπουργείο οικονομικών. Ποιοί θα χειρίζονται το υπουργείο οικονομικών; Δεν έχω ιδέα... Θα μπορούσε να είναι μια ομάδα από στελέχη του υπουργείου, αποτελούμενη από ανθρώπους που εργάζονται εκεί χρόνια και που κανείς μέχρι τώρα δεν τους έχει ακούσει. Θα καταθέσουν τις προτάσεις τους και θα κρίνονται καθημερινά. Μοναδικά προσόντα τα εξής: τιμιότητα και κοινός νους.

Χαζό; Ενώ όσα έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια και όσα γίνονται σήμερα στη χώρα είναι έξυπνα και αποτελεσματικά ε;

Δεν ξέρω πολλά. Αυτό που ξέρω ως σίγουρο είναι ότι αν φωνάξω στο σπίτι έναν υδραυλικό και μου τα κάνει όλα σκατά, όταν θα χρειαστεί να τα διορθώσω αποκλείεται να εμπιστευτώ τον ίδιο μαλάκα.

Αν το κάνω, αργά ή γρήγορα το σπίτι θα καταρρεύσει.