Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Ρεπορτάζ για απόλυση


Ρεπορτάζ που θα οδηγούσε σε απόλυση οποιονδήποτε Έλληνα δημοσιογράφο. Ευτυχώς που υπάρχει και η γερμανική τηλεόραση...

Job interview


Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Hollowing out Democracy


Hollowin out, δηλαδή αφαιρώντας το περιεχόμενο, αφαιρώντας τον πυρήνα...

H Ναόμι Κλάιν μιλάει για την κυβέρνηση Παπαδήμου. Και εξηγεί πώς και γιατί η Ελλάδα είναι κάτι σαν τη Νότια Κορέα, σαν τη Χιλή. Ωραίοι παραλληλισμοί για να νιώθει κανείς υπερήφανος...

Περισσότερα, ΕΔΩ!

Όπου και να κρυφτείς, η αλήθεια θα σε βρίσκει



Είναι πολύ ωραίο να νιώθει ένας Έλληνας ότι είναι τόσο "ευρωπαίος", ώστε μόνον οι "ευρωπαίοι" θα καταλάβουν την όμορφη τεχνοκρατική του γνώση και εμπειρία.

Επιλέγει, λοιπόν, να απευθυνθεί σε όμορφο "ευρωπαϊκό" ακροατήριο και να τσαμπουνήσει όσα νομίζει ότι μπορεί να τσαμπουνήσει.

Σε αυτό το όμορφο "ευρωπαϊκό" ακροατήριο όμως -για κακή του τύχη- ανήκουν και κάποια από τα θύματα των επιλογών του υπερήφανου "ευρωπαίου" Έλληνα. Θύματα, που, καταπώς φαίνεται, είναι και αυτά όμορφα ευρωπαϊκά, για να έχουν γίνει αποδεκτά από την "αληθινή ευρώπη", στην οποία επέλεξε να απευθύνει την όμορφη "ευρωπαϊκή" του άποψη. Και τα θύματα αυτά, φέρνουν στην παρέα μια φίλη τους. Την αλήθεια.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Dead & gone


Ως γνωστόν, τα ονόματα των δρόμων της Ελλάδας, είναι ονόματα νεκρών.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Τύχη.


Έχω σε εκκρεμότητα ένα νέο tattoo.

Όταν είδα αυτή τη φράση σκέφτηκα ότι είναι μια καλή ιδέα. Θα το χτυπήσω και θα το αφιερώσω στους καλούς φίλους.

Εκτός από παρέα, οι φίλοι είναι εκείνοι που μπορούν να μας κάνουν να δούμε τον κόσμο και με άλλα μάτια. Να προχωράμε και να αλλάζουμε. Έχω την τύχη να έχω φίλους από τα παιδικά μου χρόνια. Αυτό που μοιράζομαι με αυτούς τους παλιούς, είναι ότι καταφέραμε -ενώ γίνονταν όλα όσα γίνονται στις ζωές των ανθρώπων και τους αλλάζουν- να μην ξεχάσουμε ο ένας τον άλλον και να τιμούμε την παρουσία μας ο ένας στη ζωή του άλλου. Ενίοτε, αυτό γινόταν και με καυγάδες, πείσματα και απουσίες. Επιστρέφαμε πίσω πάντα.

Έχω την τύχη να έχω και λίγους πιο καινούριους φίλους. Αυτό που μοιράζομαι με αυτούς τους νέους, είναι ότι καταφέρνουμε -ενώ γίνονται όλα όσα γίνονται στις ζωές των ανθρώπων και τους μπερδεύουν- να μην ξεχάσουμε ότι δύσκολα μοιράζεσαι τη λύπη και δυσκολότερα την εμπιστοσύνη και τη χαρά.

Νιώθω τυχερή για τους φίλους που βρίσκονται στη ζωή μου. Χωρίς αυτούς θα ήμουν σίγουρα ένας άλλος άνθρωπος. Χάρη σε αυτούς, μετά την έβδομη φορά που θα πέσω, μπορεί να ξανασηκωθώ.