Καλέσματα και δηλώσεις εναντίον του φασισμού πλημμύρισαν την όμορφη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες.
Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία ενός ανθρώπου, σε όλα τα μμε και τα social media, καλούνται οι πολίτες να πάρουν θέση «απέναντι στο φασισμό».
Καλά είναι όλα αυτά τα «καλέσματα» και όλες οι σχετικές δημοσιεύσεις πλην όμως είναι κάπως αφελείς.
Για τον απλό λόγο ότι παρακάμπτουν μια αλήθεια που αφορά στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Εκείνην που λέει ότι ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων πολιτών δεν γνωρίζει τι σημαίνει φασισμός.
Πολλοί Έλληνες αγνοούν και την ερμηνεία της λέξης και το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Κάποιοι (εντάξει, οι περισσότεροι) ξέρουν ότι είναι κάτι κακό. Μερικοί μπορεί ακόμη να συσχετίσουν τον φασισμό με τις δικτατορίες, άντε και με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Μέχρι εκεί.
Αν νομίζετε πως υπερβάλλω κάντε μόνοι σας το τεστ. Βγείτε από το στενό σας περιβάλλον. Πηγαίνετε λιγάκι παραέξω και θα τρομάξετε από τις απαντήσεις που θα λάβετε.
Καλά λοιπόν τα καλέσματα, αλλά τι νόημα έχουν ακριβώς, όταν η χώρα βρίσκεται στο χάλι που γνωρίζουμε όλοι (ή σχεδόν, γιατί για μερικούς τα πράγματα δεν είναι και τόσο χάλια) και την ίδια στιγμή κανείς δεν ασχολείται με τις χαμένες γενιές.
Υπάρχουν -και είναι περισσότεροι απ’ όσοι νομίζετε- νέοι και λιγότερο νέοι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν με το όνειρο μιας ξεκούδουνης καλοπέρασης, μεταξύ πούρων, ακριβών αυτοκινήτων και αναιτίως πανάκριβων μπουζουκλερί.
Μπορεί να γνωρίζουν λίστες με καλά πούρα, φανταστικά αυτοκίνητα και σκυλοτραγουδιστές.
Όμως αγνοούν παντελώς πραγματικά περιστατικά, ιστορικά τεκμηριωμένα, γιατί ουδέποτε περιλήφθηκαν στα σχολικά βιβλία τους και ποτέ, κανείς, δεν τους μίλησε γι’ αυτά.
Πιο σημαντικό, κανείς δεν φρόντισε να τους κάνει να ενδιαφερθούν για να μάθουν από μόνοι τους. Τουναντίον!
Αγνοούν, δηλαδή, όλοι αυτοί, από που προήλθε η σημερινή τους κατάσταση, ο χώρος στον οποίον ζουν, το πολιτικό σύστημα που διαφεντεύει τη ζωή τους, οι θεσμοί που υποτίθεται ότι υπάρχουν για να υπηρετούν αυτούς τους ίδιους... Τίποτα.
Ουσιαστικά, αγνοούν που πατούν και που βρίσκονται. Κυριολεκτικά.
Έχουμε φτάσει κατευθείαν στην καταδίκη του φασισμού. Ορθώς, δεν λέω.
Μα εδώ όμως, υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν καν ποιοι είναι. Εκτός από το όνομά τους, ένα μέρος από το σόι τους, μερικά σελέμπριτις και 5-6 νησιά με όμορφες παραλίες. Αυτά.
Δεν γνωρίζουν τί έζησε ο πατέρας τους ή η γιαγιά τους. Δεν ξέρουν τι συνέβαινε στην πόλη που ζουν πριν μερικές δεκαετίες, ούτε πώς και γιατί οι ίδιοι τελείωσαν το γυμνάσιο και το λύκειο, ενώ η γιαγιά τους ή ο μπαμπάς τους δεν το κατάφεραν, ενώ το επιθυμούσαν...
Και εμείς, -εννοώ όσοι διαβάζουν, όσοι ενημερώνονται και παρακολουθούν με κάποιο ενδιαφέρον και αρκετή αγωνία τη ζωή του τόπου και των ανθρώπων γύρω-, συζητάμε για την καταδίκη του φασισμού. Καλώς, καλότατα.
Αλλά εδώ έχουν αφεθεί πίσω, να τους πατούν τα τρένα της παραπληροφόρησης, της καταπίεσης, στην ουσία της εγκατάλειψης, γενιές ανθρώπων.
Μαθητές σχολείων, φοιτητές, άνεργοι άνθρωποι, συγκλονιστικά μεγάλο μέρος του ενεργού πληθυσμού της χώρας, ανατράφηκαν σε σπίτια και φοίτησαν σε σχολεία όπου ουδέποτε διδάχτηκαν ποια είναι τα δικαιώματά τους και ποιες οι υποχρεώσεις τους.
Υπερβολές θα μου πείτε! Βεβαίως και τα διδάχτηκαν.
Είστε σίγουροι;..θα ρωτήσω εγώ.
Διότι, ναι. Μπορεί να αφιερώθηκαν, στο σχολείο ή στο σπίτι, μερικές ώρες για το τί σημαίνει να είναι κανείς πολίτης, για το ποια είναι και τι σημαίνουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα», μπορεί να γράφτηκαν και τρεις εκθέσεις για το θέμα.
Αλλά επί της ουσίας μιλώντας... Πόσοι κατέγραψαν μέσα τους τη σημασία αυτών και πόσοι κατέγραψαν τη σημασία μιας «θεσούλας», σε μια «δουλίτσα», ενός πτυχίου για να «τακτοποιηθούν»;...
Πόση σημασία έδωσε η αγία ελληνική οικογένεια στο αίσθημα ελευθερίας των παιδιών της, πόση προσοχή έδωσε το ελληνικό σχολείο στη σημασία της αξιοπρέπειας και της αδελφοσύνης, της εξέγερσης ενάντια στην τυραννία, τί από αυτά, τα εντελώς βασικά, φρόντισαν -οικογένεια & σχολείο- να φυτέψουν στα μυαλά των παιδιών ;
Γιατί αν δεν πιστεύεις πραγματικά ότι τα αξίζεις όλα αυτά, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την ισότητα απέναντι στο νόμο, πώς ακριβώς θα γνωρίζεις ότι σου αφαιρούνται;
Αν έχεις ανατραφεί σαν ζώο και μάλιστα της φάρμας, έτσι θα σκέφτεσαι και έτσι θα ζήσεις.
Γι’ αυτό η όμορφη χώρα μας έχει πέσει στα νύχια του φασισμού προ πολλού και σε μεγάλους αριθμούς. Γιατί δεν τα βλέπει καν σαν νύχια. Γιατί απλά δεν αναγνωρίζει τον φασισμό!
Αυτό το «μόρφωμα», είναι αυτό που εξαιρετικά πολλοί Έλληνες αναγνωρίζουν ως κοινωνία.
Πρόκειται για τεράστια νίκη όλων των γελοίων υποκατάστατων πολιτικών ανδρών και γυναικών, που προφανώς έχουν είτε πληρωθεί αδρά είτε βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία είτε είναι απλώς ηλίθια ξιπασμένοι, είτε όλα αυτά μαζί.
Και ο λαός τους ψηφίζει νομίζοντας ότι αυτός ο εσμός ανικανότητας και ασχετοσύνης συνιστά πολιτικό σύστημα.
Και όχι μόνον ψηφίζει –κατά προτίμηση όσους του έχουν φερθεί με τον χειρότερο τρόπο- αλλά κάνει και τοποθετήσεις υποστήριξης, τσακώνεται, χάνει φίλους... Μιλάμε για παντελή ασχετοσύνη και σενάριο απώλειας της νοημοσύνης.
Ομοίως,νομίζει ότι αυτό μέσα στο οποίο διάγει τον βίο του αποτελεί συγκροτημένη και μάλιστα ευνομούμενη κοινωνία. (Αν υποθέσουμε ότι γνωρίζει τί θα πει ευνομούμενη κοινωνία).
Ας το παραδεχτούμε.
Είναι πιθανόν περισσότερος φασισμός να διδάχτηκε στα ελληνικά σχολεία και στα ελληνικά σπίτια απ’ ότι σοβαρή διδακτέα ύλη.
Διαφορετικά θα ήταν αδιανότητο σε μια χώρα χρεωκοπημένη, με όλο και περισσότερες οικογένειες που ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, την ίδια εβδομάδα που ένας άνθρωπος μαχαιρώνεται, η βουλή της να σπεύδει σε ψήφισμα για χαριστικές ρυθμίσεις προς εφοπλιστές και να αυξάνει το εισιτήριο στα νοσοκομεία από τα 5 στα 25 ευρώ.
Θα ήταν αδιανόητο να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος -εκτός από κάτι δίποδα με στολές, μερικούς καναλάρχες και μια χούφτα απατριδοεθνικιστές εφοπλιστές- που να μην έχει ξεράσει τη χολή του από αηδία για το πως έχει καταντήσει ένας μαγικός τόπος σαν την Ελλάδα.
Η φωτογραφία από την ταινία "Η φάρμα των ζώων". Από εδώ.
