Χωρίς παρελθόν

Lele για πρωινό

Όταν οι διακοπές παίρνουν αναβολές επ' αόριστον, συμβαίνει καμιά φορά, αντί να το ρίχνει κανείς στο ποτό, να το ρίχνει στην τέχνη ή στη μαλακία, που άλλωστε -πιο συχνά από σπάνια- είναι το ίδιο πράγμα. Άλλοτε πάλι, όχι.

Οι φωτογραφίες είναι του Lele Saveri, ο οποίος είναι ένας φωτογράφος που μου αρέσει.

Διαρκώς εξεγερμένη, διαρκώς ασυμβίβαστη!

"ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ"

Η ταινία είναι του Αντώνη Μποσκοϊτη και γυρίστηκε κάτω από αντίξοες συνθήκες -[πόσο σπάνιο στην αγαπημένη μας χώρα]- κόντρα σε ένα σκασμό δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο δημιουργός της.

Είμαι πολύ χαρούμενη που τα κατάφερε και σίγουρη για την καλή πορεία της. Το μόνο που με στενοχωρεί είναι ότι δεν τα κατάφερα μια Κυριακή πρωί να φορέσω τον απαραίτητο ζουρλομανδύα και να περιφερθώ στα Εξάρχεια μαζί του.

Η πρώτη προβολή της ταινίας είναι προγραμματισμένη για τις Νύχτες Πρεμιέρας, τον Σεπτέμβριο.

Περισσότερα στο fb:  www.facebook.com/KaterinaGogouGiaTenApokatastaseTouMaurou.

The secret life of plants

makes you Wonder: 

πονάει άραγε;

Σάλλα Σάλλα!

Ήρθε η ώρα που ο πελάτης δεν έχει πια δίκιο.
Έχει... τον πούλο.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 2 παρά 15, Δευτέρα 6 Αυγούστου σε υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας.

To τραγουδάκι αφιερωμένο σε όλους τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Όταν θα δείτε τέτοια χαρτάκια σε όλες τις τράπεζες της χώρας θέλω να δω τι θα λέτε; Μέχρι τότε, δικό σας:

"Σάλλα Σάλλα μες στη σάλα τα μιλήσαμε,

να την πάρεις, να τα σπρώξεις, συμφωνήσαμε".

Shock doctrine - Το δόγμα του σοκ

Αυτό το βίντεο δεν το είχα δει.

Πιστεύω ότι δεν πρέπει να μείνει ούτε ένας που να μην το παρακολουθήσει. Βρείτε -κάποια στιγμή- το χρόνο να το δείτε.

Σε 80 λεπτά θα καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει στην καθημερινότητα. Τι συμβαίνει στη χώρα, στον κόσμο, στη ζωή των ανθρώπων και τι από αυτά χάρη στο "δόγμα του σοκ", χάρη στους φωστήρες της οικονομικής επιστήμης και των πειραμάτων που δεν είναι μόνον οικονομικά.

Θα δείτε πότε, πως και γιατί ξεκίνησε αυτό που συμβαίνει και τώρα εδώ στην Ελλάδα. Πότε, πως και γιατί άρχισαν να πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας δημόσια αγαθά, όπως το νερό, ο ορυκτός πλούτος, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Θα δείτε ότι τα golden boys έχουν παρελθόν. Θα μάθετε ότι πριν την διακυβέρνηση της Θάτσερ, στην Αγγλία, αμείβονταν 10 φορές περισσότερο από τον μέσο Άγγλο εργάτη. Το 2007 αμείβονταν 100 φορές περισσότερο. Αντίστοιχα στις Η.Π.Α. Πριν τη διακυβέρνηση Ρήγκαν κέρδιζαν 43 φορές περισσότερα από τον μέσο Αμερικανό εργάτη. Το 2005 κέρδιζαν 400 φορές περισσότερα.

Θα μάθετε ότι πριν τον πόλεμο στο Ιράκ, οι Ιρακινοί ήταν εγγράμματοι σε ποσοστό 89%. Θα διαπιστώσετε πως δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από τις βόμβες και τις λεηλασίες, διαλύθηκαν όλα τα σχολεία της Βαγδάτης.

Θα καταλάβετε ότι ο "καπιταλισμός της καταστροφής" δεν είναι καθόλου θεωρία και γενικόλογες κουραστικές αερολογίες, αλλά μια αλυσίδα με πολλούς κρίκους, ο τελευταίος της οποίας είσαι εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές.

Είναι σημαντικό, επίσης, να φτάσετε μέχρι το 1:16:30 και να δείτε τη Ναόμι Κλάιν να εξηγεί με μια σύντομη φράση, τι μπορούμε να κάνουμε για να μην πνιγούμε όλοι στα βρώμικα νερά αυτής της πλημμύρας από ψέματα, απληστία και παραλογισμό.

Αν και έχω καταλήξει ότι όλα θα γίνουν. Θα γίνουν, όταν θα είναι πια πολύ αργά. Όχι γιατί είμαι απαισιόδοξη. Αλλά γιατί -όπως έχει δείξει η ζωή και η ιστορία- απαιτείται ρε παιδί μου ένα είδος κάθαρσης. Άρα, όπως έλεγε μια παλιά φίλη, όλα θα γίνουν αφού θα έχουμε φάει όλο το σκατό.

Καλή θέαση.

Ντεσιμπέλ

Μπορεί να μην έχει αδειάσει η πόλη –όχι ακόμη, όχι όπως συνέβαινε παλιότερα- όμως έχουν φύγει αρκετοί.

Μαζί με αυτούς που έφυγαν για το παραθαλάσσιο διαμέρισμα στα Μεσόγεια, η πόλη αδειάζει και από κάποιους που δεν θα επιστρέψουν στις 31 Αυγούστου. Ούτε κι αργότερα. Αδειάζει και από εκείνους που θα επιστρέψουν για μια εβδομάδα κάποια Χριστούγεννα και ίσως κάποιο επόμενο καλοκαίρι. Από εκείνους που θα μιλούν πια ελληνικά μόνον στο τηλέφωνο με τη μαμά τους και μερικούς φίλους.

Στα στενά, που χρειάζονταν 5 και 6 γύροι για να βρεις θέση για το αυτοκίνητο, τώρα, παρκάρεις κατευθείαν με τη μούρη.

Η ζέστη κάνει τους μονόδρομους στο κέντρο της Αθήνας να μοιάζουν πιο στενοί και πιο βρώμικοι. Από τα ορθάνοιχτα παράθυρα αναδύονται σκορδίλες, ακατανόητες τουρκικές ατάκες και τρομολαγνικά δελτία ειδήσεων. Η βραδινή υγρασία διώχνει κάπως τις καυτές μεσημεριάτικες μυρωδιές του πεζοδρομίου κι έτσι περνάς πάνω από πατημένα τσίσα χωρίς να στρέψεις την αναπνοή στο στόμα.

Όταν φτάσεις σε μια καλή ‘βόλτα’, οι άνθρωποι γύρω είναι το ίδιο 'ζωντανοί'. Το πεπρωμένο του τέλους δεν θα το δεις σε πρόσωπα. Όχι ακόμα. Το καθρεφτίζουν οι βιτρίνες. Ο καφές και το φρόουζεν γιόγκουρτ είναι ακόμα χρήσιμα. Το βρώσιμο δίνει ενέργεια και αφορμή για παρέα. Αλλά στις βιτρίνες το βλέπεις. Οι αγορές δεν έχουν ανάγκη την κατανάλωσή μας άλλο πια. Δυο, τρια, πέντε, μαγαζιά στη σειρά κλειστά. Βρώμικες προσόψεις, τζαμαρίες με κολλημένα -ξανά και ξανά- ενοικιαστήρια και πωλητήρια. Χρώματα ξεπλυμένα και μέσα, πεταμένα στο πάτωμα διαφημιστικά και πατημασιές σε ένα στρώμα σκόνης πολλών μηνών.

Δεν είναι τίποτα καινούριο. Δεν υπάρχει κάποια κρυμμένη έκπληξη. Η μόνη διαφορά δεν είναι αυτό που βλέπεις. Είναι αυτό που ακούς. Πιο σωστά, αυτό που δεν ακούς. Οι βόλτες έχουν άλλο ηχητικό υπόστρωμα.

Στην Αθήνα υπήρχε παντού μια φασαρία. Σε όποια βόλτα κι αν έκανες μέσα στην πόλη οι άνθρωποι μιλούσαν. Πολύ και δυνατά. Τώρα, αυτές οι βόλτες μέσα στο κέντρο της πόλης έχουν άλλα ντεσιμπέλ. Περπατάς ανάμεσα στον κόσμο και όλα είναι αλλιώς. Ησυχία παντού.

Ένας σκασμός.

Think big & άλλες αηδίες

For every moment of triumph, for every instance of beauty, many souls must be trampled.

Hunter S. Thompson