Τέτοια πρεμούρα πια που έχει πιάσει όλο τον κόσμο με τις αμερικανικές εκλογές, είναι σαν να ψηφίζει ολόκληρος ο πλανήτης κι όχι μονάχα οι Ηνωμενοπολίτες! Μια απ' τα ίδια και στην Ελλάδα.
Από την επομένη μέρα των αμερικανικών εκλογών, άλλη δουλειά δεν θα 'χει όποιος εκλεγεί πρόεδρος, ολημερίς θα χολοσκάει για να επιλύσει όσα δεν έλυσε ο Μπους. Ειδικά δε έτσι και "γράψουν ιστορία" οι Αμερικανοί ψηφοφόροι και εκλέξουν τον Μπαράκ Ομπάμα, ο άφρικαν αμέρικαν έχει θέσει πρώτη προτεραιότητα στην ατζέντα του να επιλύσει -εννοείται υπέρ της ανεξάρτητης και περήφανης πατρίδας μας- το μακεδονικό και το κυπριακό μαζί.
Προσωπικώς δεν έχω καμιά χαρά να πάρω από αυτό το γκλάμορους ιβέντ που διοργανώνεται στην άλλη άκρη το κόσμου, αν και τα πάρτυ γενικώς με διασκεδάζουν, ακόμη και τα ξενέρωτα όπου μπορώ να τσαμπουνάω το μακρύ μου και το κοντό μου πίνοντας παγωμένα μοχίτος. Νομίζω πάντως ότι για το καλό όλου του κόσμου πρέπει να εκλεγεί ο Τζον Μακέην. Μόνον έτσι υπάρχει μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Και εξηγούμαι:
Αν εκλεγεί ο Ομπάμα, ένα αίσθημα ευφορίας και αισιοδοξίας θα κατακλύσει όλο τον κόσμο, από ανατολή σε δύση κι από βορά σε νότο. Το οποίο αίσθημα θα κρατήσει από λίγες εβδομάδες έως -άντε- κανα δυο χρόνια. Μετά, όταν οι χρηματοδότες θα αρχίσουν να πιέζουν, (για τη ψυχή της μάνας του δεν χρηματοδοτεί κανείς τα κόμματα, ούτε στην πιο εξελιγμένη αστική δημοκρατία του σύγχρονου κόσμου ή μάλλον κυρίως σ' αυτήν) τα πράγματα θα πάρουν το γνωστό δρόμο κι οι πολίτες του κόσμου θα αντιληφθούν ότι ok, μπορεί να πετάχθηκαν μερικοί ημίτρελοι ζάμπλουτοι έξω από τον στενό κύκλο της αμερικανικής εξουσίας, μόνον όμως για να αντικατασταθούν από άλλους ζάμπλουτους που αναπαράγουν ένα -και καλά- σύγχρονο και ανθρώπινο μοντέλο ηγεσίας (το οποίο όπως κάθε λογικό ον στον πλανήτη γνωρίζει δεν υπάρχει, ή αν υπάρχει είναι εντελώς αδύνατο να εφαρμοστεί από την όποια κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών).
Αντιθέτως, αν εκλεγεί ο Μακ Κέην, η πολιτική κληρονομιά των ακραιφνώς απάνθρωπων, ουσιαστικά σχιζοφρενών σταρχιδιστών και παθολογικών εραστών της κτηνώδους εξουσιομανίας και του χυδαίου πλουτισμού συμβούλων του Μπους, θα συνεχιστεί ανερυθρίαστα. Ο αφηνιασμένος καπιταλισμός θα συνεχίσει να σοδομίζει σαδιστικά τον πλανήτη για ακόμη μια πενταετία και αυτό είναι ίσως η μοναδική ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, αφού μόνον αν τα πράγματα πάνε ακόμη χειρότερα απ' ότι σήμερα, μπορεί οι αποκοιμισμένοι να ξυπνήσουν και πιθανόν να αναρωτηθούν για το ήδη γαμημένο μέλλον.
Οπότε, go McCain, μάδερ φάκερ!
