Οι μεγάλοι και δυσθεώρητοι στόχοι είναι παγίδα και 'τυρί' για να σε κάνουν να νιώσεις αποτυχημένος.
Τρως το τυρί -διαλέγω ως τυχαίο παράδειγμα το να γκρεμίσεις μια κυβέρνηση κι έναν σάπιο μηχανισμό που πήρε δεκαετίες για να χτιστεί ως τέτοιος, ως σάπιος, δηλαδή θνησιγενής- κι η φάκα είναι πως ο στόχος είναι κι αυτός θνησιγενής. Ό,τι κι αν κάνεις τίποτε δεν αλλάζει, άρα είσαι αποτυχημένος, άρα ό,τι κι αν κάνεις πάντα όλα ίδια θα μένουν, άρα, παραιτήσου, αποδέξου τη μοίρα σου. Τη μοίρα του αποτυχημένου.
Αυτό είναι μια μπαρούφα κολοσσιαίων διαστάσεων. Αν κάτι χαρακτηρίζει όλη τη φύση γύρω μας [και μέσα μας επίσης] αυτό είναι η αλλαγή. Ακατάπαυστη, αδιάλειπτη, ασταμάτητη. Μόνον που γίνεται βήμα-βήμα. Απλώς εμείς δεν έχουμε μάθει να παρατηρούμε ή μάλλον κοιτάμε χωρίς να βλέπουμε. Το φυτό μεγαλώνει. Το ότι δεν το παρατηρείς κάθε μέρα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μεγαλώνει. Όταν το δεις στο ντοκυμαντέρ της τηλεόρασης [σε γρήγορη κίνηση] εντυπωσιάζεσαι. Στο σαλόνι του σπιτιού σου, στη γλάστρα σου, το περιφρονείς.
Αφού για δεκαετίες καθόμασταν σαν χάνοι μπροστά στα ευτελή καθρεφτάκια -ενώ τα "ασημικά" σε μέγεθος ελέφαντα περνούσαν απ' την άλλη μεριά- τώρα αιφνιδιασμένοι, εντυπωσιασμένοι, πάλι σαν χάνοι, προσπαθούμε να ξυπνήσουμε. Ήταν πολύ βαθύς ο ύπνος, γι' αυτό κι αργούμε να ξυπνήσουμε.
Ζαλισμένοι από τον ύπνο πάλι τρώμε το "τυρί". Οι στόχοι είναι επίμονα μεγαλεπήβολοι. Άρα απραγματοποίητοι. Πως θα αλλάξει τέτοιο βουνό;
Δυσαρεστημένοι όλοι, κάνουμε ο ένας τη ζωή του άλλου κόλαση. Στην εφορία: στέκεσαι σε μια ουρά -δυσαρεστημένος πίσω από δυσαρεστημένους και μπροστά από άλλους, ακόμη πιο δυσαρεστημένους. Απέναντί σου άλλοι δυσαρεστημένοι. Όλοι κοιτάνε, κανείς δεν βλέπει.
Ο υπάλληλος μπροστά σου δεν έχει παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς βιβλία, όπως τα δικά σου. Ούτε του έχουν κόψει το μισθό από τα 1400 στα 800. Όπως κι εσένα. Όχι. Είναι δημόσιος υπάλληλος και έχει ακόμη δουλειά, άρα είναι εχθρός σου. Το γεγονός ότι όλοι είστε στη γωνία των καιρών και σας βαράνε αλύπητα με βαριοπούλα δεν το βλέπει κανείς. Απλώς μισείτε ο ένας τον άλλον. Όσοι είναι μπροστά απ' τα γκισέ, εύχονται για τους πίσω απ' τα γκισέ να απολυθούν και να πεινάσουν. Όσοι είναι απ' την άλλη, θέλουν όλοι να σκάσουν και να εξαφανιστούν.
Την περίπτωση να φτύσετε το "τυρί", να μονιάσετε, να ακούσετε ο ένας τον άλλον, κανείς δεν την σκέφτεται. Κι αν την σκέφτεται αρνείται να κάνει το βήμα. Θέλει να δουλέψουν όλα 'ρολόι' αμέσως. Το να κάνει εκείνος ένα βήμα τον σατανίζει. Εκνευρίζεται. Κουράζεται και στην ιδέα μόνον του βήματος. Γιατί αυτό που θέλει είναι το άλμα, ένα θαύμα. Θέλει όλα τα προβλήματα να λυθούν εκείνη τη στιγμή, σ' εκείνη την ουρά, από κάποιον άλλο.
Αν θέλεις να αλλάξεις, άλλαξε. Γίνε εσύ το θαύμα. Μην περιμένεις να αλλάξει ο κόσμος όλος πριν το κάνεις. Όσο περιμένεις να αλλάξει πρώτα ο έφορος, ο γείτονας, ύστερα η 80χρονη πεθερά σου, μετά ο πρωθυπουργός και τελευταίος εσύ, η ζωή σου θα φτάσει στο τέλος χωρίς να την έχεις ζήσει.
Πριν αλλάξεις τον κόσμο όλο, άλλαξε εσύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου