Αυτή η απλή παραδοχή, πως δηλαδή η πραγματικότητα δεν είναι και τόσο αντικειμενική τελικά, μπορεί να διευκολύνει τα πράγματα αρκετά. Ακόμη και μια ολόκληρη χώρα σε αποσύνθεση, βουτηγμένη στη σαπίλα, μπορεί να φαντασιώνεται ότι βρίσκεται σε ένα σύντομο διάλειμμα από την συνήθη παραγωγή μεγαλείου.
Θα μπορούσε. Μόνον που στην τέχνη κανείς δικαιούται να στηρίζεται στην ψευδαίσθηση, ώστε να αναπαριστά νέες πραγματικότητες. Στη ζωή, αν το κάνει -και μάλιστα διαρκώς για 30-40 χρόνια- τον μαζεύουν με το κουταλάκι από το ρείθρο του παγκόσμιου πεζοδρομίου.
Περισσότερες φωτό του Christer Strömholm, εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου