Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

του βραχμάνου το μπουζούκι a.k.a. "τράβα μαλλί - άσε μαλλί"


Οι Ινδοί είναι σχεδόν τόσο πυροβολημένοι όσο και οι Έλληνες. Απλώς δεν το κάνουν θέμα, ούτε θεωρούν ότι τους "χρωστάει" όλος ο πλανήτης. Οι αντιθέσεις κάνουν μέσα τους πόλεμο, μπορεί αγριότερο κι απ' το μπουνίδι ασυνείδητου αυνανισμού που έχει μαυρίσει την ελληνική ψυχή.

Τα χρόνια που οι μισοί Έλληνες επιχειρούσαν λυσσαλέα να αφήσουν στον τόπο τους άλλους μισούς, οι Ινδοί κατάφεραν και ξεφορτώθηκαν τους καβαλημένους Άγγλους -χάρη στο πολιτικό & πνευματικό όραμα ενός κοντοπίθαρου γίγαντα, του Μοχάντα Καραμσάντ Γκάντι και μερικές δεκαετίες μετά έγιναν ο λαός που απαντάει στις τηλεφωνικές κλήσεις πανηλίθιων αμερικανών, που δεν ξέρουν πώς ν' ανοίξουν την οθόνη του υπολογιστή τους και καλούν τις toll-free lines, πιστεύοντας ότι παίρνουν στο τηλεφωνικό κέντρο της μάικροσοφτ.

Ανάμεσα απ' αυτά τα δυο θεμελιώδη βήματα για την εξέλιξή τους, έφτιαξαν τη μεγαλύτερη κινηματογραφική βιομηχανία του πλανήτη. Χάριν ευκολίας και με τη χαρακτηριστική φιλαρέσκειά τους, οι δυτικοί ονόμασαν μπολυγουντιανό κάθε προϊόν που σχετίζεται με το ινδικό σινεμά.

Οι Ινδοί διατηρούν ανέγγιχτη την ιερότητα των αγελάδων τους, το μίσος για τους Πακιστανούς και τη φροντίδα για το πυρηνικό οπλοστάσιό τους. Για να ξεκουράζονται από τις έγνοιες που τους προξενούν όλ' αυτά, παρασύρονται σαν μικρά σαχλά παιδάρια στους ξέφρενους ρυθμούς της μουσικής, την οποία λατρεύουν όσο και τον κινηματογράφο τους.

Το "bollywood steel guitar" -εξαίσια μουσική παρέα για το σαββατοκύριακο- έχει 21 τρακς, όλα επιτυχίες από το μπολυγουντιανό σινεμά και όλα παιγμένα από τους ινδούς μάστερς της steel guitar. Τεφαρίκι!

badan pe sitare - s. hazarasingh

n'joy