Από κάτι δεκαετίες πριν, τότε που νέοι πάτησαν τη μπανανόφλουδα και πίστεψαν ότι γνώσεις, γλώσσες και θέσεις μεταλλάσσονταν σε κάτι καινούριο, ανατρεπτικό έως επαναστατικό. Όταν βυζιά απελευθερώνονταν από κορσέδες και σουτιέν που καίγονταν στην πυρά, μαζί με την υπομονή και την ανεπιθύμητη και πασέ παρθενία. Τότε που άνθρωποι υποτάσσονταν στις επιταγές των ανήσυχων κορμιών τους και χτυπιόντουσαν επιτέλους πέρα-δώθε, βουτηγμένοι σε πρωτοφανή πολυχρωμία, απελευθέρωση ενέργειας και σπερματικών εκροών σε ρυθμό γαμοπυροβόλου, μορφές, σχήματα και στερεότυπα ανατρέπονταν, μόνο και μόνο για να αναπαραχθούν και να πουλήσουν -όπως απεδείχθη- φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Τότε, πέραν όλων αυτών, γράφτηκε και χορεύτηκε γαμάτη μουσική. τόσο γαμάτη, ώστε κάθε μορφής αντιγραφή, ξεπατικοτούρα, κάθε κιτσάτο και ξεραστικό ρημίξ, ακόμη και οι ασθμαίνουσες αντιαισθητικές διασκευές από την ορχήστρα της ΕΡΤ -τέλη '70 αρχές '80- είχαν ενδιαφέρον. Για σκυλευτικά γέλια, αλλά με ενδιαφέρον. Γράφτηκαν βέβαια και τόνοι από σκουπίδια που ούτε για να σκουπίσεις κώλο δεν έκαναν, αλλά το προπέτασμα αγιοσύνης της επανάστασης προστάτευσε κάθε είδους μαλακία, μουσική και άλλη.
Καταξεσκίστηκαν και οι καλές και οι χάλια δημιουργίες, καταξεσκίστηκαν οι απόψεις και οι θεωρίες -ευτυχώς μπας και προχωρήσει ο κόσμος παραπέρα- καταξεσκίστηκαν φυσικά και οι συνθέσεις. πάνω απ' όλα αυτές. οι κάθε είδους.
tony ronald - summertime
salvajes - corre corre
n'joy
