Μούρη με μούρη έρχονται νους και ψυχή, όταν, οι τρεις γυναίκες που παίζουν με τα χώματα, κολλάνε μερικές αλήθειες στον αέρα που αναπνέει μαζί τους το κοινό της παράστασης.
Είναι προφανές πως όποιος -εν προκειμένω όποια- έγραψε αυτά τα κείμενα, έχει συντρίψει τον εαυτό της επανειλημμένα. Έχει βγάλει την πέτσα από την επίφαση της πραγματικότητας με το ξυραφάκι και έχει βουτήξει στα προσωπικά της σκατά χωρίς μάσκα και αναπνευστήρα.
Έχει εισπνεύσει ενοχές -δικές της και ξένες- μπόλικες, που έχουν κάνει κρούστα γύρω από πολλά κλάματα και έχει ξεβράσει γέλια βροντερά, που έχουν σπάσει κόκκαλα.
Φαίνεται ρε παιδί μου ο άνθρωπος που του βγήκε το λάδι για να αλλάξει, ώστε να διεκδικήσει και ως ενήλικας μερικές ησυχίες σαν εκείνες που είχε νιώσει κάτω από ένα δέντρο, με καλοκαιριάτικη πηχτή ζέστη, όταν οι μεγάλοι κοιμούνταν και η ελευθερία αφηνίαζε, ματώνοντας γόνατα και τρομάζοντας εφηβικές καρδιές με την ασπίδα κάτω.
Είναι μια παράσταση σαν εξαγνιστικό λουτρό, απολαυστικός αναστεναγμός ανακούφισης. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος από περιττό φτιασίδι. Μόνον το ζουμί. Έτσι δηλαδή όπως θα έπρεπε να είναι, αλλά δεν, όλα τα θεατρικά δρώμενα. Χρειάστηκε [για δες] να γράψει μια γυναίκα που δεν είναι θεατρική συγγραφέας, για να επιτελεσθεί αυτό το κατόρθωμα.
Ευτυχώς, πέρυσι τη νίκησα την αντιπάθεια που θρέφω για το θέατρο και πήγα στην παράσταση. Μια απορία μου έμεινε, γι’ αυτό και θα ξαναπάω φέτος. Πώς μαζεύει κανείς τα μπάζα από τις βεβαιότητες και πώς τα ξεφορτώνεται χωρίς να του μείνει το λουμπάγκο από τόσο κουβάλημα.
«Μην παίζεις με τα χώματα». Θεατρικό έργο που βασίζεται στο βιβλίο της δημοσιογράφου – ραδιοφωνικής παραγωγού Στέλλας Βλαχογιάννη με τίτλο Ιατρείο Ασμάτων. Παίζουν: Θεοδώρα Σιάρκου, Ειρήνη Μουρελάτου, Σοφία Καραγιάννη. Σκηνοθετούν: Σοφία Καραγιάνη & Υρώ Μιχαλακάκου. Κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, το έργο θα παρουσιάζεται πάλι, αυτή τη φορά στο Studio Μαυρομιχάλη (Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα).
Μην το χάσετε
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου