ιστορίες για ήμερους

Μετά από πολλά χρόνια παρτυανιμαλίασης, αυτολύπησης, καλοπαιδισμού, βαρβάτης εξάρτησης από τη δηθενιά και υποτιθέμενης αυτοβελτίωσης, έρχεται η λυτρωτική στιγμή που διαπιστώνει κανείς ότι είναι αυτό που είναι.

Ακολούθως, προχωρά στην εκτίμηση ζημιών και αποφασίζει αν ήρθε η ώρα να φτύσει τους λερωμένους καθρέφτες που του σηκώνουν διάφοροι πυροβολημένοι τριγύρω, κυρίως για να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους.

Στη συνέχεια -και αφού ξοδέψει τουλάχιστον το ένα τέταρτο της ζωή του νομίζοντας ότι γίνεται καλύτερος- αν ξυπνήσει ένα πρωϊ ουρλιάζοντας για να ακουστεί στην ερημιά του αβάσταχτου βίου του, έχει ελπίδες να ρίξει μια αληθινή ματιά στο ποιος πραγματικά είναι.

Αν όλα τα παραπάνω συμβούν πριν να παραιτηθεί από την ομορφιά της ζωής, τότε -έχοντας και κανέναν άλλον άνθρωπο κάπου κοντά- έχει μπει στην διαδικασία της εξέλιξης σε κάτι καλύτερο από αυτό που έτυχε να γεννηθεί.

καλή δύναμη