Τι δεν καταλαβαίνετε.

Όσο απομακρυνόμαστε από την εκλογική αναμέτρηση της 6^ης Μαϊου και όσο πλησιάζουμε στις επόμενες εκλογές, της 17^ης Ιουνίου, τόσο πληθαίνουν τα καταστροφολογικά σενάρια, που αφορούν στην αντιπάθεια που επιδεικνύει ο ελληνικός λαός στα μέτρα που συνοδεύουν το περίφημο Μνημόνιο. 

H Ελλάδα «θα γίνει Αφρική», άκουσα προχτές από τα χείλη του κ. Μαλέλη, «αρχιερέα του lifestyle», όπως απεκάλεσε ο ίδιος τον εαυτό του σε συνέντευξή του στο περιοδικό unfollow και γενικού δ/ντή ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού star.

Χοντρά ψέμματα λέγονται στον ελληνικό λαό διατράνωσε ο κ. Χρυσοχοϊδης χτες σε τηλεοπτικό πάνελ, αναφερόμενος στις θέσεις κομμάτων που δεν επιθυμούν τη συνέχιση των πολιτικών που εφάρμοσε το Πασοκ και η Ν.Δ. και τα φόρτωσε στο περίφημο «Μνημόνιο».

Δηλαδή, σύμφωνα με τον κ. Χρυσοχοϊδη [να υπενθυμίσω ότι είναι βουλευτής από το 1989] το κόμμα του πήρε να-μην- πω-τι στις προηγούμενες εκλογές από τους Έλληνες ψηφοφόρους, διότι ο ελληνικός λαός δεν εκτιμά την αλήθεια.

Τις εικόνες καταστροφής εμπλουτίζουν κάθε μέρα, κάθε ώρα θα έλεγα, πολιτικοί, αναλυτές, δημοσιογράφοι, Έλληνες και ορισμένοι ξένοι, παρουσιάζοντας στους Έλληνες ψηφοφόρους το ζοφερό μέλλον που τους περιμένει εάν δεν συνεχίσουν στο δρόμο που τους έχει υπαγορευτεί.

Ας εξετάσουμε τώρα τον αντίκτυπο όλων αυτών.  

Ένα μέρος των ψηφοφόρων, έχει ήδη πεισθεί για όλα αυτά. Γι' αυτό και ψήφισε Πασοκ, Ν.Δ, Δράση και λοιπά «φιλοευρωπαϊκά», όπως τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται, κόμματα.

Ένα άλλο μέρος των ψηφοφόρων, που αμφιταλαντεύονταν, πείθεται σιγά-σιγά, ότι «δεν μπορεί, κάποιο ψήγμα αλήθειας υπάρχει σε όλα αυτά» και γλυστράει προς την επιστροφή στο μαντρί. Δηλαδή, ενώ μπορεί να ψήφισε π.χ. συριζα, τώρα δεν θα ξαναδώσει την ψήφο του σε αυτό το κόμμα ξανά γιατί φοβάται.

Ένα άλλο μέρος των ψηφοφόρων σκέφτεται κάπως αλλιώς. Σκέφτεται ότι κάτι δεν κολλάει.

Τι είναι αυτό που δεν κολλάει; Είναι το εξής απλό.

Πολιτικοί που βρίσκονται στο Πασοκ, τη Ν.Δ. και τα κόμματα που φτιάχτηκαν από τα ποντίκια που πήδηξαν από τα βυθιζόμενα καράβια, εδώ και 3 δεκαετίες έχουν φλομώσει τον ελληνικό λαό στο ψέμα και το δούλεμα. Όμως, τώρα, ξαφνικά δεν λένε τα συνήθη ψέματα. Όχι. Τώρα λένε αλήθεια. Τώρα, "αν θέλω το καλό μου, πρέπει να τους πιστέψω". 

Υπάρχει, λοιπόν, ένα μέρος των ψηφοφόρων, το οποίο, όσο ακούει αυτούς τους ανθρώπους -πολιτικούς, αναλυτές, δημοσιογράφους- να μιλούν για τις επτά πληγές των Φαραώ, τόσο στρέφεται προς την αντίθετη πλευρά. Αφού αυτοί οι αποδεδειγμένα ψεύτες λένε αυτά, συμπεραίνει ότι η αλήθεια βρίσκεται απέναντί τους.

Συμβαίνει επίσης και κάτι άλλο, το οποίο οι πολιτικοί, αναλυτές και τα παπαγαλάκια είναι δύσκολο να αντιληφθούν, καθώς έχουν χάσει επαφή με την κοινωνία, πνιγμένοι στις αναθυμιάσεις από κουβανέζικα πούρα, armani suits και ρόκες παρμετζάνες.

Ένα μέρος των ψηφοφόρων, άκουγε τους πολιτικούς να μιλούν τα προηγούμενα χρόνια, συμφωνούσε ή διαφωνούσε, αλλά πάντως είχε ένα – αγωνιώδες ίσως- αλλά στοιχειώδες βιοτικό επίπεδο. Τώρα δεν το έχει.

Αρκετοί από τους ψηφοφόρους έχουν μείνει χωρίς δουλειά. Και τι ακούν; 

Ακούν ότι πρέπει να κάνουν υπομονή, μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες, όταν θα επιστρέψει η ανάκαμψη στη χώρα. Αυτά, του τα λένε –υπενθυμίζω- πολιτικοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι. Οι περισσότεροι από αυτούς, έχουν λυμένο το οικονομικό τους πρόβλημα, το δικό τους, των παιδιών τους, κάποιοι δε και των εγγονών τους. Αλλά και αν δεν το έχουν, ο ψηφοφόρος έτσι πιστεύει και είναι κάπως αργά να τον μεταπείσουν ότι δεν είναι έτσι.

Αυτός ο ψηφοφόρος λοιπόν, ενώ ήδη δεν έχει δουλειά, ξέρει ότι δεν πρόκειται να βρει [πολλοί τέτοιοι ψηφοφόροι είναι 40, 50 και 55 ετών] και βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου (που είναι και αγαπημένη τηλεοπτική έκφραση lately). Δανείζεται, αγωνιά, δεν κοιμάται και έχει νεύρα τόσο τεντωμένα όσο το δέρμα των τηλεπαρουσιαστών μετά τα lifting και τα botox. Μπορεί να έχει και ένα σπίτι, το οποίο αγόρασε με δάνειο, όταν οι υπουργοί του πασοκ του έλεγαν ότι το χρηματιστήριο θα φτάσει τις 7 χιλιάδες μονάδες. 

Τι ακριβώς πιστεύει ο κ. Βενιζέλος ή ο κ. Σαμαράς ότι φοβάται αυτός ο ψηφοφόρος; 

Πάντως δεν φοβάται ότι αν η χώρα βγει από το ευρώ, δεν θα έχει χρήματα να βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητό του. Γιατί; Μα γιατί ήδη δεν έχει. Όχι μόνον χρήματα αλλά ούτε αυτοκίνητο. Το πούλησε πριν λίγους μήνες για πενταροδεκάρες. Τι άλλο να φοβηθεί; Ότι δεν θα υπάρχουν φασόλια στα ράφια των σούπερ μάρκετ; Μα έτσι κι αλλιώς, σε λίγους μήνες δεν θα έχει μείνει συγγενής ή φίλος να του δανείζει για να πάει να πάρει φασόλια από το σούπερ μάρκετ. Άσε που δεν θα έχει να πληρώσει πια το ρεύμα στο σπίτι. Άσε που δεν θα έχει πια το σπίτι. 

 

Άλλη μια «φιλική οδηγία» που εκστομίζεται είναι το «να μην ψηφίσει ο κόσμος με θυμό».

Μα δεν ψηφίζει με θυμό. Ψηφίζει έχοντας συναίσθηση ότι ήδη κατρακυλάει στον γκρεμό που τον σπρώξανε. Και, είναι αποφασισμένος ότι σε αυτή την άβυσσο αξίζει να παρασύρει μαζί του όσους τον έσπρωξαν. Του φαίνεται απολύτως λογικό.

Τόσα χρόνια που εκείνος ‘μάσησε’ και πίστεψε ότι μπορεί να έχει δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο και εξοχικό [λες και πρόκειται για κατά συρροή εγκλήματα], ξέρει, ότι εκείνοι που τον έπεισαν ότι μπορούσε να τα ονειρεύεται και να τα έχει, χέστηκαν στο τάληρο. Το θυμάται. Θυμάται ότι οι μισοί από αυτούς που του κάνουν τώρα παρατηρήσεις είναι γόνοι πολιτικών οικογενειών, οι άλλοι μισοί  κομματόσκυλα που βρώμαγε η αναπνοή τους και στελέχη επιχειρήσεων που προκειμένου να μην χάσουν τη καλοπληρωμένη θέση πουλάνε και τη μάνα τους. Και δεν είναι θυμωμένος. Όχι πια. 

Τώρα -αφού του έχουν περιγράψει το ζοφερό μέλλον της «υπομονής μέχρι την ανάκαμψη»- ξέρει ότι το τρένο για εκείνον έχει ήδη φύγει. Τώρα βιάζεται να δει τον πάτο στο βαρέλι, το τέρμα της αβύσσου και δεν χαλιέται καθόλου από τα καταστροφολογικά σενάρια. Ανησυχεί, φοβάται. Αλλά όχι αυτά που του περιγράφουν. Φοβάται το αργόσυρτο σούρσιμο προς έναν αργό θάνατο. 

Και ενώ ο ψηφοφόρος φοβάται αυτό το σούρσιμο στο οποίο Πασοκ & Ν.Δ. εγγυώνται να τον καταδικάσουν, εκείνοι [πασοκ, Ν.Δ. και λοιποί εξουσιολάγνοι] την πέφτουν στον ένα και μοναδικό αντίπαλο, τον Συριζα.

Οι προβολείς στρέφονται εκεί. Ο ψηφοφόρος του παραδείγματος μπορεί να μην τον έχει ψηφίσει ποτέ.

Φοβισμένος μπορεί να είναι, πάντως δεν είναι γκαβός. Βλέπει και ακούει επίσης. και απαντά:

Ναι, τα μέλη του Σύριζα κάνουν αντικρουόμενες δηλώσεις. Το ίδιο και εσείς. Και μάλιστα εσείς επί 35 χρόνια.

Ξέρει ότι ο Σύριζα, θα γίνει κόμμα τώρα. Τόσα χρόνια ήταν οι συνιστώσες που χλευάζατε.

Ναι, δεν έχουν πάντα και όλοι το ίδιο ‘λέγειν’ με τους δικούς σας. Καλύτερα. Θα δυσκολευτούν να πουν τα ίδια ψέματα μ’ εσάς.

Ναι, τα μέλη του Σύριζα δεν έχουν απαντήσεις για όλα. Ενώ εσείς που είχατε, είδε πόσο ωραία τα καταφέρατε!

Αυτός ο ψηφοφόρος λοιπόν, έτσι όπως έκανε τη ζωή του σκατά, πιστεύοντας και ψηφίζοντάς σας τόσα χρόνια, έτσι θα δώσει ένα τέλος. Σύντομα, τώρα. Βαρέθηκε να περιμένει τις καλύτερες μέρες. Διαπίστωσε ότι όσο το αφήνει πάνω σας, δεν έρχονται ποτέ.

Δεν είναι θυμός, είναι μια λύση και είναι απελευθέρωση.