Αποκλειστικό: η απόλυτη λίστα της μακροζωΐας.

Δε νομίζω πως περνάει μέρα που να μην ανεβαίνει μια ανάρτηση στο διαδίκτυο ή να μη δημοσιεύεται ένα άρθρο με οδηγίες μακροζωΐας, σε κάποιο site ή σε μερικά από τα εκατοντάδες χιλιάδες έντυπα του πλανήτη.

Βρήκα πρόσφατα μια πολύ ενδιαφέρουσα λίστα, με εξαιρετικά τεκμηριωμένες οδηγίες και σας την παρουσιάζω σήμερα. Ο τίτλος της δημοσίευσης, που μεταφράζω αποκλειστικά για τους αναγνώστες του blog, είναι σαφέστατος: "How to live longer".

To καλό στη συγκεκριμμένη λίστα είναι ότι τον τίτλο συνοδεύει η διευκρίνηση: "10 strange ways", δηλαδή "10 παράξενοι τρόποι".

Καθώς είναι σαφές ότι το άρθρο απευθύνεται σε ψαγμένους αναγνώστες που κατέχουν τα σημαντικά μυστικά όπως, υγιεινή διατροφή, αρκετή άσκηση, πρόσληψη βιταμινών και αντιοξειδωτικών, προχωράει πιο βαθιά και καταγράφει όσα πρέπει να γνωρίζουν όσοι θέλουν πολύ πολύ πολύ μακροζωΐα, με την σχετική, βεβαίως, επιστημονική τεκμηρίωση.

Πάμε, λοιπόν, μεταφράζοντας σε countdown:

10. Ζούμε περισσότερο μαθαίνοντας μια ξένη γλώσσα.
Εδώ ο αρθρογράφος ισχυρίζεται ότι όσοι μιλούν ξένες γλώσσες μειώνουν τις πιθανότητες εμφάνισης άνοιας και αλτσχάιμερ.

9. Πείνα και των γονέων.
Μετά από χρόνια πειραμάτων σε ζώα η επιστημονική κοινότητα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πείνα, εφόσον συνοδεύεται από την προσεκτική χορήγηση των απαραίτητων διατροφικών συστατικών, επιμήκυνε τη ζωή των πειραματόζωων. Έτσι, τώρα και οι άνθρωποι μπορούν να απολαύσουν τα ευεργετικά αποτελέσματα της πείνας. Ξενηστικωθείτε λοιπόν και κερδίστε χρόνια ζωής.

8. Πόσο θρήσκος είσαι.
Μελέτες έδειξαν ότι οι θρήσκοι άνθρωποι ζουν περισσότερο από τους άθεους. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε δυο λόγους. Είτε στο ότι οι θρησκευόμενοι απολαμβάνουν της στήριξης από τα άλλα μέλη των ποιμνίων, είτε στην απευθείας κανονική "θεία πρόνοια".

7. Πάρε τα βουνά.
Εδώ ο αρθρογράφος ανακαλύπτει τη σχέση της μακροζωΐας με τη βουνίσια ζωή, παραθέτοντας κάτι κουλά για το Κολοράντο και τη Σαρδηνία. Θα μπορούσαμε να του τρίψουμε στη μούρη την περίπτωση της Ικαρίας, αλλά ας είμαστε υπομονετικοί με την επιστημονική τεκμηρίωση, δείχνοντας ανωτερότητα κι ας αντιπαρέλθουμε την... βουνίλα.

6. Γονιδιακή θεραπεία.
Παρόλο το ότι οι διάφορες γονιδιακές θεραπείες δεν εφαρμόζονται προς το παρόν σε ανθρώπους, έχουν επιμηκύνει τη ζωή των καημένων ποντικιών πειραματόζωων κατά 24%. Τα σχετικά πειράματα διεξήχθησαν σε ποντίκια όλων των ηλικιών με επιτυχία, αν και όσο πιο νέα ήταν τα ποντίκια τόσο πιο επιτυχημένες οι θεραπείες, αφού τα νεότερα ποντίκια που δέχτηκαν τη θεραπεία έζησαν περισσότερο από τα ηλικιωμένα ποντίκια που τους χορηγήθηκε η θεραπεία.

5. Να απασχολήσε συνεχώς. Σκληρή δουλειά που σπρώχνει τα όριά σου.
Σε ένα πρόγραμμα που συνέλεξε και ανέλυσε υλικό από τη ζωή 1500 παιδιών σε μια περίοδο 80 ετών, ξεκινώντας το 1921, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Την μακροζωΐα εξασφάλισαν όσοι από το δείγμα -ως ενήλικες- ήταν περισσότερο δεσμευμένοι και αφοσιωμένοι στη δουλειά τους. Αντιθέτως, όσοι ήταν "ό,τι βρέξει ας κατεβάσει", ανέμελοι και μέσ' την πλάκα και το χιούμορ, έζησαν λιγότερα χρόνια. Έτσι, σπάει το στερεότυπο που θέλει την ευτυχία και την υγεία να πηγαίνουν χέρι-χέρι, αφού αποδεικνύεται πλέον ότι οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι επειδή είναι υγιείς και όχι το αντίστροφο.


4. Γίνε πλούσιος.
Οι "έχοντες" ζούνε περισσότερα χρόνια από τους "μη έχοντες". Γι' αυτό πάψε να τριβελίζεις το μυαλό σου με την ιδέα να ξεφορτωθείς όλα τα φανταστικά σου υπάρχοντα και τις καταναλωτικές συνήθειές σου για να ζήσεις μια πιο απλή ζωή. Ο μέσος όρος ζωής των κατοίκων στις πλούσιες χώρες είναι μεγαλύτερος απ' ότι στις φτωχές. Και επίσης, στις πλούσιες χώρες οι πλούσιοι άνθρωποι ζουν περισσότερα χρόνια απ' ότι οι φτωχοί άνθρωποι. Οπότε, δούλεψε σκληρά και γίνε πλούσιος αν πραγματικά επιθυμείς να ζήσεις υγιής μέχρι τα βαθιά γεράματα.


3. Νέα όργανα.
Η επιστήμη εγγυάται ότι πολύ σύντομα όλα τα όργανα του ανθρώπινου σώματος θα αναπαράγονται από τα κύτταρά μας και θα έχουμε διαθέσιμα προς μεταμόσχευση όλα όσα μπορεί να ρετάρουν, εκτός από τον εγκέφαλο. Καθότι αναμένεται όλες αυτές οι διαδικασίες να είναι κάπως αλμυρές όσον αφορά το οικονομικό μέρος, βλέπε οδηγία no. 4.

2. Σωστά φαρμακευτικά προϊόντα.
Η επιθυμία πολλών ανθρώπων για αιώνια ζωή ή έστω για επιμήκυνση της ζωής, οδήγησε σε έρευνες για την ανακάλυψη ουσιών και την παρασκευή φαρμάκων που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να ζήσουμε περισσότερα χρόνια. Ένα τέτοιο είναι το rapamycin, που βρέθηκε ότι επιμηκύνει τη ζωή ποντικιών κατά 14%. Το πρόβλημα είναι ότι χρησιμοποιείται για να καταστείλλει το ανοσιοιποιητικό σύστημα ασθενών που υποβάλλονται σε μεταμοσχεύσεις και γι' αυτό αυξάνει τους κινδύνους εμφάνισης καρκίνου. Όμως, οι έρευνες συνεχίζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς και επιδοτήσεις, οπότε μπορεί σύντομα να παρασκευαστεί το μαγικό χάπι που θα επιμηκύνει τη ζωή κατά 14%.

1. Κάνε καλές πράξεις.
Δεν πρέπει να λες συνέχεια "εγώ", "εγώ", "εγώ". Καλό είναι να είσαι πάντοτε έτοιμος να βοηθήσεις τους συνανθρώπους σου. Ένας τρόπος να βοηθήσεις τον εαυτό σου να ζήσει περισσότερο είναι να βοηθάς τους άλλους. Τουλάχιστον 30 μελέτες που διεξήχθησαν από την Εταιρεία Εθνικών και Δημοτικών Υπηρεσιών έδειξαν ότι ο εθελοντισμός αυξάνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής, ειδικά αν είσαι αληθινός αλτρουϊστής. Και όχι μόνον αυτό. Με τον εθελοντισμό φτιάχνεις ένα κοινωνικό δίκτυο, αποκτάς δηλαδή νέους φίλους και αυτό επίσης σε βοηθάει να ζήσεις περισσότερα χρόνια. Οι μελέτες έδειξαν ότι δεν ισχύει το ίδιο για τις σχέσεις στα οικογενειακά δίκτυα. Τι μας λέει λοιπόν αυτό; Διάλεξε τους φίλους σου!

Η απόλυτη λίστα μακροζωΐας αγγλιστί, εδώ.

Greek islands for ever!

Η δειλή έλευση του φθινοπώρου κάνει τις εξορμήσεις στην παραλία ακόμη πιο γλυκές. Η έλευση του βαρέως χειμώνα θα τις κάνει και όνειρο θερινής νυχτός.

Κάπου μέσα στον ορυμαγδό καλοκαιρινών ειδήσεων σκοταδισμού, αναλύσεων ηλιθιότητας και ρεπορτάζ καταναγκασμού, ακούσαμε τον πρωθυπουργό της χώρας να αναφέρεται στις σαφείς προθέσεις της κυβέρνησης να προχωρήσει σε πωλήσεις ελληνικών νησιών. 562 μαθαίνουμε ότι είναι "εμπορικά εκμεταλλεύσιμα". Οι αντιδράσεις υπήρξαν από χλιαρές έως σκανδαλιστικά γελοίες. Καθώς καίγονται πολλοί κώλοι και εγκέφαλοι επίσης, και στο γενικότερο πλαίσιο παραλογισμού, όλοι έσπευσαν να επισημάνουν τα αρνητικά αυτού του ενδεχόμενου ξεπουλήματος.

Όμως το ξεπούλημα έχει και τα θετικά του. Αφού πέφτουν οι τιμές κατακόρυφα, η κυβέρνηση, ανταποκρινόμενη στις ανάγκες και αυτής της αγοράς, θα πουλήσει τα νησιά μας κοψοχρονιά.

Τούτου δοθέντος, θέλω να κατεβάσω στο τραπέζι την εξής πρόταση:

Τόσα στελέχη αριστερής -κάθετης και οριζόντιας- διανόησης διαθέτει η όμορφη πατρίδα μας. Διακεκριμένους επιστήμονες που ανησυχούν για το καλό των ανθρώπων του τόπου. Να στρωθούν και να εντοπίσουν 5-6, τα πιο ωραία από τα 562 νησάκια και να τα καπαρώσει η Αριστερά της χώρας για το καλό του προλεταριάτου, αλλά και των ταπεινωμένων αστών της πρώην μεσαίας τάξης. Θα πληρώσει το ΚΚΕ, οι συνιστώσες του Σύριζα, οι σύντροφοι Ανταρσυώτες, θα βγάλουμε και ένα λαχείο συντακτών ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, θα κάνουμε και έναν έρανο τάχαμου της αρχιεπισκοπής -που θα πάει- θα μαζευτεί το χρήμα.

Θα πάρουμε λοιπόν σε λαϊκιά βάση μερικά νησάκια. Τις εργασίες θα αναλάβουν εταιρείες -επίσης λαϊκής βάσης- τις οποίες θα στελεχώσουν οι χιλιάδες άνεργοι οικοδόμοι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, διακοσμητές και λοιποί. Μαζί τους, πρόθυμα νεολαία στελέχη των εκατοντάδων ΜΚΟ της πατρίδας. Όλοι μαζί, ενωμένοι σαν μια γροθιά, θα ετοιμάσουν τις εγκαταστάσεις υποδοχής και απόλαυσης.
Αν δούμε τα σκούρα -καθότι όπως γνωρίζει πλέον όλος ο πλανήτης είμαστε και σφόδρα τεμπελχαναίοι- θα ρίξουμε το εξής τυρί: όποιοι συμμετάσχουν στις εργασίες αυτές θα πάρουν κουπόνια προτεραιότητας για το επόμενο καλοκαίρι και θα είναι οι πρώτοι που θα κάνουν τσάμπα διακοπές.

Το επερχόμενο ξεπούλημα νησιών και βραχονησίδων θα εξασφαλίσει διακοπές και μπάνια του λαού για τα επόμενα 50 καλοκαίρια που θα είμαστε πτωχευμένοι. Έτσι, φτωχοί συνάνθρωποι και άλλα στοιχεία του περιθωρίου θα μπορούν να χαρούν τις ελληνικές θάλασσες και ακτές ελεύθερα.

Ακόμη πιο διασκεδαστικό θα είναι να επιλεγούν νησιά που θα βρίσκονται κοντά σε κάποια φιλέτα, από εκείνα που θα γίνουν απροσπέλαστα θέρετρα υπερπολυτελείας, ώστε τα τσίσα που θα κάνει η πλέμπα μέσα στη θάλασσα να φτάνουν στους όρμους της πλουτοκρατίας.

Εμπρός της γης οι μαυρισμένοι!

Αγαθιάρα.

Καλά τα λόγια. Δε λέω.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαιώματα και όλοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να λένε τη γνώμη τους.

Μάλιστα. Να μιλάει ο άδικος, ο ασυνάρτητος και ο ανόητος. Βεβαίως. Δημοκρατία έχουμε. Το καταλάβαμε. Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Δεν είναι ούτε καν το πρόβλημα.

Παρατηρώ ότι άδικοι, ασυνάρτητοι και ανόητοι πράττουν καθημερινά και προβάλλουν τις άδικες, ασυνάρτητες και ανόητες πράξεις τους με κάθε ευκαιρία. Έτσι μου γεννήθηκε η απορία: το "άλλο" μέρος που είναι; Που βρίσκονται οι δίκαιοι, οι συγκροτημένοι, οι λογικοί; Και αν υπάρχει ένα "σύστημα" που δεν τους προβάλλει, γιατί δεν προβάλλονται από αλλού;
Λέμε τώρα... και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα.

Προσωπικώς, θα αρχίσω από τα απλά.

Χτες, για παράδειγμα, αποφάσισα να τηλεφωνήσω στην εταιρεία που μου παρέχει τηλεφωνία και σύνδεση στο διαδίκτυο για να διαπιστώσω σε τι οφείλεται η τραγική ταχύτητα με την οποία 'ανοίγουν' οι σελίδες όποτε συνδέομαι στο internet. Έχω αρκετά πικρή εμπειρία από τέτοιες συνομιλίες και είχα 'φορτώσει' πριν 'συνδεθώ με έναν εκπρόσωπό τους'.

Για να μην κουράζω, ο άνθρωπος, όχι μόνον μου έλυσε την απορία και το πρόβλημα, αλλά απεδείχθη υπομονετικός, επίμονος, σοβαρός, τα πάντα. Στο τέλος, λοιπόν, της συνομιλίας μας και αφού τον ευχαρίστησα, ζήτησα το όνομά του. Κι εγώ η ίδια εξεπλάγην με τον εαυτό μου. Είμαι φαίνεται κι εγώ ένα σκυλί του Παβλόφ μερικές φορές και κλώτσησε μέσα μου η φράση 'θα ήθελα να μου πείτε το όνομά σας'.

Έσπευσα να του διευκρινίσω ότι το ζήτησα -και το σημείωσα- για να φροντίσω να το μεταφέρω. Αν η ίδια η εταιρεία δεν με πάρει σε εύλογο χρονικό διάστημα για να έχει feedback για την παροχή υπηρεσιών, θα τους ενημερώσω με το ζόρι. Όχι για το κακό. Για το καλό.

Μπορεί να κάνει διαφορά; Μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητα του ανθρώπου;

Η εμπειρία μας λέει ότι όχι. Αλλά η εμπειρία αφορά το παρελθόν. Όχι το παρόν και προπάντων καθόλου το μέλλον. Όπως και να 'χει, αποφάσισα ότι αφού αυτός ο άνθρωπος άλλαξε με τη συμπεριφορά του την δική μου καθημερινότητα, αντί να το πάρω ως δεδομένο -αφού δεν είναι [γι' αυτό δεν γκρινιάζουμε όλοι συνεχώς;]- καλά θα κάνω να του το ανταποδώσω. Όπως μπορώ.

Τι σκατά φωνάζουμε για αλληλεγγύη; Στη θεωρία μόνον;

Εδώ λοιπόν.  Κάθε μέρα. Στα απλά και καθημερινά. Πώς θα αλλάξει η εμπειρία από ένα θλιβερό παρελθόν και ένα μίζερο παρόν; Μόνον με τα μεγαλεπίβολα, τις καπιταλιστικές θεωρίες και τις συνθλίψεις της νομεκλατούρας;

Αν ό,τι κάνουμε βασίζεται στο τι μας λέει το παρελθόν, τότε άστα να πάνε.

Οι συγκροτημένοι λοιπόν. Οι νοήμονες, οι δίκαιοι, οι σοβαροί, όσοι είναι γλυκείς, έχουν αντίληψη, χιούμορ και καλή διάθεση. Όπου τους αναγνωρίζω σκοπεύω να τους το λέω.

Θα χαρακτηριστώ χαζή και αγαθή; Χέστηκα. Έχω ανάγκη να συναντηθώ και να χαμογελάσω. Αφήνω την εξυπνάδα και την πονηριά στο παράλληλο παρόν όσων τις μεταχειρίζονται.

Χάρισμα.

Τι δεν καταλαβαίνετε.

Όσο απομακρυνόμαστε από την εκλογική αναμέτρηση της 6^ης Μαϊου και όσο πλησιάζουμε στις επόμενες εκλογές, της 17^ης Ιουνίου, τόσο πληθαίνουν τα καταστροφολογικά σενάρια, που αφορούν στην αντιπάθεια που επιδεικνύει ο ελληνικός λαός στα μέτρα που συνοδεύουν το περίφημο Μνημόνιο. 

H Ελλάδα «θα γίνει Αφρική», άκουσα προχτές από τα χείλη του κ. Μαλέλη, «αρχιερέα του lifestyle», όπως απεκάλεσε ο ίδιος τον εαυτό του σε συνέντευξή του στο περιοδικό unfollow και γενικού δ/ντή ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού star.

Χοντρά ψέμματα λέγονται στον ελληνικό λαό διατράνωσε ο κ. Χρυσοχοϊδης χτες σε τηλεοπτικό πάνελ, αναφερόμενος στις θέσεις κομμάτων που δεν επιθυμούν τη συνέχιση των πολιτικών που εφάρμοσε το Πασοκ και η Ν.Δ. και τα φόρτωσε στο περίφημο «Μνημόνιο».

Δηλαδή, σύμφωνα με τον κ. Χρυσοχοϊδη [να υπενθυμίσω ότι είναι βουλευτής από το 1989] το κόμμα του πήρε να-μην- πω-τι στις προηγούμενες εκλογές από τους Έλληνες ψηφοφόρους, διότι ο ελληνικός λαός δεν εκτιμά την αλήθεια.

Τις εικόνες καταστροφής εμπλουτίζουν κάθε μέρα, κάθε ώρα θα έλεγα, πολιτικοί, αναλυτές, δημοσιογράφοι, Έλληνες και ορισμένοι ξένοι, παρουσιάζοντας στους Έλληνες ψηφοφόρους το ζοφερό μέλλον που τους περιμένει εάν δεν συνεχίσουν στο δρόμο που τους έχει υπαγορευτεί.

Ας εξετάσουμε τώρα τον αντίκτυπο όλων αυτών.  

Ένα μέρος των ψηφοφόρων, έχει ήδη πεισθεί για όλα αυτά. Γι' αυτό και ψήφισε Πασοκ, Ν.Δ, Δράση και λοιπά «φιλοευρωπαϊκά», όπως τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται, κόμματα.

Ένα άλλο μέρος των ψηφοφόρων, που αμφιταλαντεύονταν, πείθεται σιγά-σιγά, ότι «δεν μπορεί, κάποιο ψήγμα αλήθειας υπάρχει σε όλα αυτά» και γλυστράει προς την επιστροφή στο μαντρί. Δηλαδή, ενώ μπορεί να ψήφισε π.χ. συριζα, τώρα δεν θα ξαναδώσει την ψήφο του σε αυτό το κόμμα ξανά γιατί φοβάται.

Ένα άλλο μέρος των ψηφοφόρων σκέφτεται κάπως αλλιώς. Σκέφτεται ότι κάτι δεν κολλάει.

Τι είναι αυτό που δεν κολλάει; Είναι το εξής απλό.

Πολιτικοί που βρίσκονται στο Πασοκ, τη Ν.Δ. και τα κόμματα που φτιάχτηκαν από τα ποντίκια που πήδηξαν από τα βυθιζόμενα καράβια, εδώ και 3 δεκαετίες έχουν φλομώσει τον ελληνικό λαό στο ψέμα και το δούλεμα. Όμως, τώρα, ξαφνικά δεν λένε τα συνήθη ψέματα. Όχι. Τώρα λένε αλήθεια. Τώρα, "αν θέλω το καλό μου, πρέπει να τους πιστέψω". 

Υπάρχει, λοιπόν, ένα μέρος των ψηφοφόρων, το οποίο, όσο ακούει αυτούς τους ανθρώπους -πολιτικούς, αναλυτές, δημοσιογράφους- να μιλούν για τις επτά πληγές των Φαραώ, τόσο στρέφεται προς την αντίθετη πλευρά. Αφού αυτοί οι αποδεδειγμένα ψεύτες λένε αυτά, συμπεραίνει ότι η αλήθεια βρίσκεται απέναντί τους.

Συμβαίνει επίσης και κάτι άλλο, το οποίο οι πολιτικοί, αναλυτές και τα παπαγαλάκια είναι δύσκολο να αντιληφθούν, καθώς έχουν χάσει επαφή με την κοινωνία, πνιγμένοι στις αναθυμιάσεις από κουβανέζικα πούρα, armani suits και ρόκες παρμετζάνες.

Ένα μέρος των ψηφοφόρων, άκουγε τους πολιτικούς να μιλούν τα προηγούμενα χρόνια, συμφωνούσε ή διαφωνούσε, αλλά πάντως είχε ένα – αγωνιώδες ίσως- αλλά στοιχειώδες βιοτικό επίπεδο. Τώρα δεν το έχει.

Αρκετοί από τους ψηφοφόρους έχουν μείνει χωρίς δουλειά. Και τι ακούν; 

Ακούν ότι πρέπει να κάνουν υπομονή, μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες, όταν θα επιστρέψει η ανάκαμψη στη χώρα. Αυτά, του τα λένε –υπενθυμίζω- πολιτικοί, αναλυτές και δημοσιογράφοι. Οι περισσότεροι από αυτούς, έχουν λυμένο το οικονομικό τους πρόβλημα, το δικό τους, των παιδιών τους, κάποιοι δε και των εγγονών τους. Αλλά και αν δεν το έχουν, ο ψηφοφόρος έτσι πιστεύει και είναι κάπως αργά να τον μεταπείσουν ότι δεν είναι έτσι.

Αυτός ο ψηφοφόρος λοιπόν, ενώ ήδη δεν έχει δουλειά, ξέρει ότι δεν πρόκειται να βρει [πολλοί τέτοιοι ψηφοφόροι είναι 40, 50 και 55 ετών] και βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου (που είναι και αγαπημένη τηλεοπτική έκφραση lately). Δανείζεται, αγωνιά, δεν κοιμάται και έχει νεύρα τόσο τεντωμένα όσο το δέρμα των τηλεπαρουσιαστών μετά τα lifting και τα botox. Μπορεί να έχει και ένα σπίτι, το οποίο αγόρασε με δάνειο, όταν οι υπουργοί του πασοκ του έλεγαν ότι το χρηματιστήριο θα φτάσει τις 7 χιλιάδες μονάδες. 

Τι ακριβώς πιστεύει ο κ. Βενιζέλος ή ο κ. Σαμαράς ότι φοβάται αυτός ο ψηφοφόρος; 

Πάντως δεν φοβάται ότι αν η χώρα βγει από το ευρώ, δεν θα έχει χρήματα να βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητό του. Γιατί; Μα γιατί ήδη δεν έχει. Όχι μόνον χρήματα αλλά ούτε αυτοκίνητο. Το πούλησε πριν λίγους μήνες για πενταροδεκάρες. Τι άλλο να φοβηθεί; Ότι δεν θα υπάρχουν φασόλια στα ράφια των σούπερ μάρκετ; Μα έτσι κι αλλιώς, σε λίγους μήνες δεν θα έχει μείνει συγγενής ή φίλος να του δανείζει για να πάει να πάρει φασόλια από το σούπερ μάρκετ. Άσε που δεν θα έχει να πληρώσει πια το ρεύμα στο σπίτι. Άσε που δεν θα έχει πια το σπίτι. 

 

Άλλη μια «φιλική οδηγία» που εκστομίζεται είναι το «να μην ψηφίσει ο κόσμος με θυμό».

Μα δεν ψηφίζει με θυμό. Ψηφίζει έχοντας συναίσθηση ότι ήδη κατρακυλάει στον γκρεμό που τον σπρώξανε. Και, είναι αποφασισμένος ότι σε αυτή την άβυσσο αξίζει να παρασύρει μαζί του όσους τον έσπρωξαν. Του φαίνεται απολύτως λογικό.

Τόσα χρόνια που εκείνος ‘μάσησε’ και πίστεψε ότι μπορεί να έχει δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο και εξοχικό [λες και πρόκειται για κατά συρροή εγκλήματα], ξέρει, ότι εκείνοι που τον έπεισαν ότι μπορούσε να τα ονειρεύεται και να τα έχει, χέστηκαν στο τάληρο. Το θυμάται. Θυμάται ότι οι μισοί από αυτούς που του κάνουν τώρα παρατηρήσεις είναι γόνοι πολιτικών οικογενειών, οι άλλοι μισοί  κομματόσκυλα που βρώμαγε η αναπνοή τους και στελέχη επιχειρήσεων που προκειμένου να μην χάσουν τη καλοπληρωμένη θέση πουλάνε και τη μάνα τους. Και δεν είναι θυμωμένος. Όχι πια. 

Τώρα -αφού του έχουν περιγράψει το ζοφερό μέλλον της «υπομονής μέχρι την ανάκαμψη»- ξέρει ότι το τρένο για εκείνον έχει ήδη φύγει. Τώρα βιάζεται να δει τον πάτο στο βαρέλι, το τέρμα της αβύσσου και δεν χαλιέται καθόλου από τα καταστροφολογικά σενάρια. Ανησυχεί, φοβάται. Αλλά όχι αυτά που του περιγράφουν. Φοβάται το αργόσυρτο σούρσιμο προς έναν αργό θάνατο. 

Και ενώ ο ψηφοφόρος φοβάται αυτό το σούρσιμο στο οποίο Πασοκ & Ν.Δ. εγγυώνται να τον καταδικάσουν, εκείνοι [πασοκ, Ν.Δ. και λοιποί εξουσιολάγνοι] την πέφτουν στον ένα και μοναδικό αντίπαλο, τον Συριζα.

Οι προβολείς στρέφονται εκεί. Ο ψηφοφόρος του παραδείγματος μπορεί να μην τον έχει ψηφίσει ποτέ.

Φοβισμένος μπορεί να είναι, πάντως δεν είναι γκαβός. Βλέπει και ακούει επίσης. και απαντά:

Ναι, τα μέλη του Σύριζα κάνουν αντικρουόμενες δηλώσεις. Το ίδιο και εσείς. Και μάλιστα εσείς επί 35 χρόνια.

Ξέρει ότι ο Σύριζα, θα γίνει κόμμα τώρα. Τόσα χρόνια ήταν οι συνιστώσες που χλευάζατε.

Ναι, δεν έχουν πάντα και όλοι το ίδιο ‘λέγειν’ με τους δικούς σας. Καλύτερα. Θα δυσκολευτούν να πουν τα ίδια ψέματα μ’ εσάς.

Ναι, τα μέλη του Σύριζα δεν έχουν απαντήσεις για όλα. Ενώ εσείς που είχατε, είδε πόσο ωραία τα καταφέρατε!

Αυτός ο ψηφοφόρος λοιπόν, έτσι όπως έκανε τη ζωή του σκατά, πιστεύοντας και ψηφίζοντάς σας τόσα χρόνια, έτσι θα δώσει ένα τέλος. Σύντομα, τώρα. Βαρέθηκε να περιμένει τις καλύτερες μέρες. Διαπίστωσε ότι όσο το αφήνει πάνω σας, δεν έρχονται ποτέ.

Δεν είναι θυμός, είναι μια λύση και είναι απελευθέρωση.

Το δέντρο

Χρόνια το είχα το δέντρο στη βεράντα.

Μου το είχε φέρει δώρο ένας φίλος στα γενέθλιά μου και είχαμε πέσει κάτω απ' τα γέλια όταν μας είπε ότι είναι "λεφτουδιά".

"Όταν θα αποφασίσει να βγάλει καρπούς, θα είναι λεφτά", υποσχέθηκε. Σήμερα, λοιπόν, που βγήκα να ταΐσω την γάτα-guest, νά 'σου ο καρπός στη λεφτουδιά.

Και τώρα;

Ο μονόδρομος έχει τη δική του ιστορία

Μετά από χιλιάδες δελτία ειδήσεων, εκατομμύρια ώρες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, αμέτρητα bites στα sites και βουνά από μελάνι στα έντυπα, μετά από την μεγαλύτερη επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου που είχε εξαπολυθεί ποτέ στην Ελλάδα, τα θύματα αυτής της προπαγάνδας σύρθηκαν χτες μέχρι τις κάλπες.

Μάλλον απρόθυμα, αφού η αποχή -με μετρημένα τα αποτελέσματα σε 20.588 από τα 20.605 εκλογικά τμήματα της χώρας- αγγίζει το 35%. 

Βέβαια, όπως συζητούσαμε χτες το βράδυ με φίλους, θα πρέπει -αυτή τη φορά- κάποιος να μελετήσει το θέμα της αποχής. Κι αυτό γιατί σε αυτές τις εκλογές, υπήρχαν δυο παράγοντες που έλειπαν από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Η οικονομική αδυναμία αρκετών ψηφοφόρων που δεν τους περίσσευαν τα ευρώ για το ταξίδι μέχρι τον τόπο καταγωγής και το πρόσφατο κύμα μετανάστευσης πολλών -νέων κυρίως-  Ελλήνων. Γι' αυτούς τους τελευταίους, δύσκολα φαντάζεται κανείς ότι θα ψήφιζαν ένα από τα δυο [πρώην] μεγάλα κόμματα, όπως και κάποια από τα μικρότερα που δημιούργησαν οι "ποντικοί" τους, δηλαδή οι πολιτικοί που πήδηξαν από τα βυθιζόμενα καράβια.

Μετά, λοιπόν, από τον πρωτόγνωρο βομβαρδισμό -από κανάλια, έντυπα και sites- κάθε είδους εκφοβισμών, απειλών, εκβιασμών και τρομοκρατίας που εξαπέλυσαν οι "σωτήρες" του έθνους και τα γλοιώδη παπαγαλάκια τους, κάποιοι -επιτέλους- τα πήραν στο κρανίο και αποφάσισαν ότι δεν μπορούν να ζήσουν μια καθημερινότητα βυθισμένη στο φόβο. Καλύτερα φτωχός παρά χέστης.

Δεν μπορώ να ξέρω τι μας επιφυλλάσσει το αύριο, πότε, αν και πόσοι Έλληνες θα συνεχίσουν χωρίς να υποκύψουν στους εκβιασμούς, έως μια αληθινά καλύτερη μέρα, αλλά σε όσους ενορχήστρωσαν, συμμετείχαν και προπαγάνδισαν αυτούς τους ποταμούς βίας εναντίον ενός λαού, αφιερώνω αυτόν τον "τοίχο" της Αθήνας. 

Όσο για τους μονόδρομους και τη μια και μοναδική αλήθεια, περισσότερα παλιότερα εδώ.

Η σεξοβόμβα και ο κουμπάρος

Παρόλο το ότι περνώ μια περίοδο της ζωής μου όπου δεν νιώθω καμία απολύτως αισιοδοξία, η ύπαρξή μου και μόνο με υποχρεώνει να προβώ σε μια προφανή διαπίστωση, που μπορεί να ερμηνευτεί ως αισιόδοξη.

Είναι η διαπίστωση ότι ενώ δεν έχει καμία σημασία για τη φύση των πραγμάτων το αν είμαστε ή όχι αισιόδοξοι, από την άλλη, το γεγονός και μόνον ότι μπορούμε να εκφέρουμε αυτή την απαισιόδοξη διαπίστωση είναι η απόδειξη ότι η ζωή είναι συνυφασμένη, καταδικασμένη στην αισιοδοξία, ακριβώς γιατί δεν έχει σημασία η απαισιοδοξία ή η αισιοδοξία. Σημασία έχει μόνον η επόμενη επιλογή.

Εξηγούμαι: παρόλη την μεγάλη σημασία που θέλουμε να δίνουμε στο αν τα πράγματα θα πάνε καλύτερα ή όχι, αν οι κυβερνήσεις θα είναι καλές ή κακές, αν ο γείτονας θα το βουλώσει ή όχι για να κοιμηθούμε, η επιθυμία μας και μόνον δεν παίζει ρόλο. Αυτό που παίζει ρόλο είναι το τι κάνουμε για την ικανοποίηση της επιθυμίας. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε εδώ, ζωντανοί, κυκλοφορούμε στη γειτονιά, την πόλη, τη χώρα, τον κόσμο. Και κυκλοφορώντας, περνάμε τις ώρες, τις μέρες μας πράττωντας.

Είτε κανείς ξύνει τους όρχεις του, είτε είναι μια σεξοβόμβα με i.q. 159 που πρωταγωνιστεί σε ταινίες του χόλυγουντ, το σημαντικό δεν είναι ότι ξύνει τους όρχεις του ή πρωταγωνιστεί σε ταινίες του χόλυγουντ. Το σημαντικό είναι ότι ζει σε αυτόν τον κόσμο, αυτή τη χρονική στιγμή και παίρνει ακατάπαυστα αποφάσεις.

Δηλαδή: Η ζωή της σεξοβόμβας, που πρωταγωνιστεί στο χόλυγουντ μπορεί να ήταν εντελώς διαφορετική. Αν την ημέρα που γνώριζε τον άνθρωπο ο οποίος την επέλεξε για να παίξει στην πρώτη της ταινία, αντί να συναντηθεί με εκείνον τον τύπο, εκείνη είχε επιλέξει να πάει διακοπές με τις κολλητές της στο νιου μέξικο. Όπου, στο νιου μέξικο θα γνώριζε τελικά τον επίσης σεξοβόμβο ονόματι Ντικ και θα αποφάσιζε να τον παντρευτεί. Όπου μετά από 10 χρόνια θα βρισκόταν παντρεμένη με τον σεξοβόμβο, που στο μεταξύ θα τις είχε κάνει και 3 σεξοβομβάκια και επιπροσθέτως θα την πλάκωνε στο ξύλο. Οπότε η σεξοβόμβα της ιστορίας μας δεν είναι πια σεξοβόμβα, είναι μια ταλαίπωρη πρώην κουκλάρα, που σέρνεται με τρια ταλαίπωρα μωρά πίσω από έναν μαλάκα. Τα τρια σεξοβομβάκια, οι σφαλιάρες, οι χαμένοι ρόλοι, δεν είναι ένα ‘γύρισμα της τύχης’. Είναι αποτελέσματα αποφάσεων.

Παρομοίως και τα παθιασμένα τσιμπούκια που μπορεί να μεσολάβησαν μεταξύ εκείνου του πρώτου ρόλου και της αστραφτερής καριέρας στο χόλυγουντ. Καλά - κακά, αισιόδοξα - απαισιόδοξα, δεν το κρίνω, ούτε εγώ ούτε κανείς.

Αν αυτό το παράδειγμα είναι κάπως μακρινό, λίγο εξωτικό για κάποιους κοντόφθαλμους και μίζερους, υπάρχει και άλλο, πολύ πιο προσγειωμένο.

Ο Γιώργος είναι κουμπάρος σου. Έχεις παντρευτεί τη Μαρία και εκείνη επιθυμούσε να σας παντρέψει εκείνος, γιατί είναι ο αγαπημένος της τριτοξάδελφος. Εσύ συναίνεσες γιατί οι γονείς της Μαρίας σε είχαν χεσμένο όταν τα είχατε και μόνον χάρη στη συμπάθεια του Γιώργου –τον οποίο όλοι στο σόι λατρεύουν γιατί είναι όμορφος, πετυχημένος και πλούσιος- έδωσαν την ευχή τους για τον γάμο σας.

Ο Γιώργος είναι υδραυλικός. Αναλαμβάνει όλες τις υδραυλικές εργασίες στα σπίτια συγγενών και φίλων και κάποια στιγμή έρχεται και η δική σας σειρά. Φτιάχνει τα καζανάκια και τις διαρροές, χρεώνοντας σου «τα μισά ρε Μητσάκο απ’ ότι χρεώνω στη πιάτσα» και μερικές εβδομάδες μετά, οι τοίχοι στο σπίτι κρεμάνε σαν φλούδες από μπαγιάτικο πορτοκάλι. Τον φωνάζεις, του τα δείχνεις, εκείνος ξύνει το καλοσχηματισμένο του κεφάλι και τα επισκευάζει ξανά, χρεώνοντάς σου «μόνον τα υλικά ρε Μητσάκο, για την εργασία τίποτα».

Στο μεταξύ εσύ, μετά από μια κουβέντα στο γραφείο, διαπιστώνεις ότι η χρέωση των υλικών είναι άλλη μια κοροϊδία, όπως άλλωστε σου είχαν διευκρινίσει και οι άλλοι υδραυλικοί, όταν είχες διανοηθεί να ρωτήσεις αρχικά στην πιάτσα, αλλά... «τι να κάνεις που είναι ο κουμπάρος...». Και έτσι, ξανάρχονται κάτω οι σοβάδες και εσύ, ξαναφωνάζεις το Γιώργο.

Αυτή τη φορά η ζημιά είναι ακόμη χειρότερη από τις προηγούμενες. Όταν συνειδητοποιείς ότι ο κουμπάρος συνεχίζει να σε βάζει να πληρώνεις, ψιθυρίζεις κάτι αντιρρήσεις του κώλου, αλλά εκείνος έχει αραδιάσει 24 δικαιολογίες σε 3 λεπτά και την έχει κάνει, αφήνοντας τον 20άχρονο βοηθό του να σκαλίζει τα μπετά δίπλα στη χέστρα σου.

Τα νεύρα που προκύπτουν από το γεγονός ότι δεν έχεις τα αρχίδια να πεις στο Γιώργο να πάει να γαμηθεί, τα ξεσπάς στη Μαρία, παρόλο το γεγονός ότι εκείνη ήδη σου έχει πει ότι πρέπει να προσλάβεις άλλον υδραυλικό. Την τέταρτη φορά που τηλεφωνείς στον Γιώργο, για να κάνετε ντους χτυπάτε τα κουδούνια των γειτόνων, αφού ο κουμπάρος έχει σκάψει όλο το μπάνιο για να βρει τη ζημιά. Τα υλικά συνεχίζεις να τα πληρώνεις εσύ...

Αν ήσουν άλλος, θα μπορούσες, ίσως - λέμε τώρα - μετά την πρώτη μαλακία, να κάνεις την εξής εξήγηση: «Γιώργο. Είσαι φίλος, κουμπάρος και σε γουστάρω. Περνάμε γαμάτα στις διακοπές και είσαι η καλύτερη παρέα για τα κρασιά και τις βόλτες. Αλλά φίλε, για υδραυλικό θα πάρω τον κύριο Νώντα. Έτσι, θα συνεχίσεις να βγάζεις ένα σκασμό λεφτά για να τα πίνουμε παρέα χωρίς να συζητάμε άλλο για διαρροές».

Διαφορετικά, όταν θα πέσει ο τοίχος του μπάνιου και θα πηγαίνεις στη μπανιέρα κατευθείαν από το κρεβάτι σου, καλά θα κάνεις να μην κατηγορείς τον Γιώργο, ούτε την γκαντεμιά σου, αλλά τις ηλίθιες αποφάσεις σου.

Χαίρομαι γνωρίζοντας ότι εσύ που διαβάζεις τώρα το μπλογκ έχεις πιάσει το κρυμένο μήνυμα. Έχει αντιληφθεί ότι αυτά που γράφω θα καταλήξουν στο παραβάν της ερχόμενης Κυριακής. Εκεί που θα είσαι μόνος και θα πρέπει να αποφασίσεις.

Αφού έχεις εμπιστευτεί τις προηγούμενες φορές τους ίδιους πολιτικούς που έχουν κάνει τη χώρα σκατά και εσένα να μην προλαβαίνεις να πληρώνεις - πιθανότατα χρεωμένο, με κομμένο μισθό, με κλεισμένη την επιχείρηση ή άνεργο και χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη μετά από 20 χρόνια δουλειάς- είναι πιθανόν να σκέφτεσαι ΠΑΛΙ να ψηφίσεις τους ίδιους. Γιατί;

Μα γιατί φοβάσαι. Φαντάζεσαι εικόνες καταστροφής. Και αντί να προβάλεις τις λογικές σου αντιρρήσεις [όπως με τον κουμπάρο] σκέφτεσαι ΠΑΛΙ να κάνεις μόκο.

Γιατί σε έχουν κάνει τόσο χέστη; Τόσες σφαλιάρες, τόσα προφανή ψέμματα, τόση κοροϊδία και εσύ ακόμη φοβάσαι τι;

Αυτά που προβλέπει ο ψεύτης; Εκείνος που σε κοροϊδεύει;

Σου προτείνω να εμπιστευτείς τον εαυτό σου. Δεν πειράζει που έχεις μια γνώμη για σένα χειρότερη και από το πιο τελειωμένο τίποτα. Αν δεν το έχεις καταλάβει ακόμη, θα στο πω εγώ.

Σου έλαχε να ζεις σε μια εποχή όπου το «εγώ θα βγάλω το φίδι απ’ τη τρύπα;» έχει νόημα. Αν δεν προσπαθήσεις, κι εσύ και όλοι, να βγάλεις το φίδι απ’ την τρύπα, τότε είναι που θα πάνε όλα κατά διαόλου.

Τόσα χρόνια που άφηνες άλλους να προσπαθούν, εκείνοι έφτιαχναν τη ζωούλα τους [όπως άλλωστε επιθυμούσες κι εσύ] και άφησαν το φίδι μέσα. Αν θέλεις, λοιπόν, να πάνε τα πράγματα κάπου, πρέπει να φροντίσεις εσύ γι’ αυτό. Υπάρχουν κι άλλοι που το θέλουν. Θα τα βρείτε στην πορεία.

Αρκεί να ξεφορτωθούμε όλους τους «πετυχημένους, πλούσιους, κουμπάρους». Διαφορετικά δεν θα έχει μια απ’ τα ίδια. θα έχει χειρότερα και εσύ θα ξέρεις ότι ενώ μπορούσες, δεν έκανες τίποτα γι' αυτό.

Και όπως έγραψα στην αρχή, η απαισιοδοξία ή η αισιοδοξία δεν έχουν καμία σχέση. Μόνον οι πράξεις.

Καλό βόλι.