Ειλικρίνεια

Παρακολούθησα απόψε τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων που, όπως ήταν φυσικό, ασχολήθηκαν όλα με το θέμα των χούλιγκανς και των γνωστών επεισοδίων, στην Παιανία.

Στο δελτίο ειδήσεων του Αντένα, ο κ. Ν. Ευαγγελάτος θύμωσε με έναν από τους καλεσμένους του, τον υφυπουργό αθλητισμού κ. Γ. Ορφανό.

Ο γνωστός δημοσιογράφος αγρίεψε διότι όταν ρώτησε τον υφυπουργό αθλητισμού για την τραγική κατάληξη των επεισοδίων, εκείνος προσπάθησε να απαντήσει αναφερόμενος στις σημαντικές ενέργειες που έχει προβεί η κυβέρνηση και ο ίδιος προσωπικά για την εξάλειψη των ταραχών στα γήπεδα.

Δεν καταλαβαίνω. Στα τόσα χρόνια της δημοσιογραφικής του καριέρας ο κ. Ευαγγελάτος, αλλά και όλοι οι έγκριτοι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης, κατηγορούν τους πολιτικούς της χώρας ότι δεν είναι ειλικρινείς.

Τώρα που βρέθηκε ένας, να παραδεχθεί, εμμέσως πλην σαφώς, ότι έχει γραμμένα στα παλαιότερα των υποδημάτων του όσα συμβαίνουν στη χώρα και τους πολίτες και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το προφίλ, της κυβέρνησης και το δικό του, του την πέφτουν ;

Ανοιξιάτικοι Στοχασμοί

Η γύρη...





και... ο γύρος

Charanga Cakewalk

Ο Michael Ramos είναι ένας λατίνος από το Texas.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια προσέφερε τις μουσικές του δεξιότητες στα keyboards και το ακορντεόν παίζοντας με τους Rembrandts, τον John Mellencamp, τον Paul Simon και άλλους.

Ως πιτσιρικάς, όταν βρισκόταν στο αυτοκίνητο με τη μαμά και τη θεία του κι εκείνες άκουγαν μεξικάνικες μουσικές, που ξεχύνονταν από τα ανοιχτά παράθυρα, ήθελε να κρυφτεί.

Ακολούθησε κλασσικές σπουδές στο πιάνο και σιγά-σιγά, όχι μόνο δεν ντρεπόταν για την καταγωγή του, άλλα άρχισε να εμπνέεται απ’ αυτήν και να ανακατεύει όλα του τα ακούσματα. Τις latin μουσικές που έπαιζαν οι παπούδες του, με τους Rolling Stones, τους Bad Company που άκουγε η μαμά και τους Dave Clark Five, που άρεσαν στον μπαμπά.

Το 2004 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, το “Loteria de la cumbia lounge”, με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Charanga Cakewalk. Μουσικόν δείγμα ΕΔΩ.

Αύριο κυκλοφορεί ο νέος του δίσκος “Chicano Zen”, με guest τους:
Lila Downs, Ruben “El Gato Negro” Ramos, Patty Griffin, Martha Gonzalez και David Garza.

Pets

Πήγα στο pet shop για να πάρω φαγητό και άμμο για το γάτο.

Στις βιτρίνες βρίσκονταν – όπως πάντα – πανέμορφα μωρά, σκυλάκια κυρίως και μερικά γατάκια.

Σε ένα κουτί από πλέξιγκλας 1 Χ 1 μέτρο, με κομμάτια από εφημερίδες, περιμένοντας να αλλάξει η τύχη τους. Σύντομα, θα τα υιοθετήσουν κάποιοι από μας και θα βρεθούν σε ένα σπίτι, όπου αν είναι τυχερά θα μεγαλώσουν με χάδια και αγάπη.

Υποθέτω κάποια από αυτά θα τα παρατήσουν στο δρόμο κ.λπ. κ.λπ., τα έχουμε διαβάσει, μην αναλύω και δεν είμαι και καλή σ’ αυτό.

Απορία: Αυτά τα κουτιά-βιτρίνες δεν μπορούν να είναι κάτι καλύτερο; Μάλλον βολεύει στο καθάρισμα και προφανώς δεν μπορεί κανείς να τους απαγορεύσει να έχουν τα ζώα σε αυτήν την κατάσταση.

Τα καταστήματα αυτά, βγάζουν ένα σκασμό λεφτά. Θα μπορούσαν σε συνεργασία με φιλοζωικές, τους κτηνιάτρους και το πόπολο, όλους εμάς ή τέλος πάντων όσους ενδιαφέρονται, να φιλοξενήσουν στις βιτρίνες φροντισμένα, στειρωμένα αδέσποτα.

Στο κάτω-κάτω θα «πουλούσαν» κι ένα άλφα φιλοζωικόν προφίλ βρε αδελφέ.

Τι λέω τώρα, ε;

Συμβουλές Muzykoterapia(ς)

Με τον καιρό που είχε χτες το ρίξαμε στη down tempo/nu jazz κι εμείς...
Τι να κάνεις;

Roman II komeda remix – Muzykoterapia.

Είναι Πολωνοί και παίζουν αύριο βράδυ live στη Βαρσοβία. (Προλαβαίνετε).

Περιμένω πότε θα τους ανακαλύψουν οι Fort Knox Five για ένα ακόμη καλύτερο remix.

Σήμερα πάλι που βγήκε ο ήλιος ακούστε Pinker Tones. Πρόκειται για δυο μουρλοκαμπέρηδες από τη Βαρκελώνη.

Διαλιέχτε:

Pinker Tones - Beyond Nostalgia

Pinker Tones - Sonido Total

Επίσης μπορείτε να δείτε το video clip "The Million Colour Revolution" και το "Love Tape".

Njoy

Scoop: που πήγαν οι Ινδιάνοι ;

Όχι, δεν εκδιώχθηκαν σε επιχείρηση σκούπα οι Ινδιάνοι των Αθηνών (βλέπε οδός Ερμού κ.λπ.)

Έμαθα από έμπιστη πηγή ότι τους κάλεσε η κυβέρνηση να διδάξουν τον "χορό της βροχής" σε υψηλόβαθμα και εχέμυθα στελέχη, για να βρεθεί επιτέλους λύση στο πρόβλημα της λειψυδρίας και να μην χαθούν άδικα οι ψήφοι από το θεσσαλικό κάμπο.

Άγνωστη παραμένει η τοποθεσία όπου τελέσθηκε ο "χορός της βροχής", όπως και η αμοιβή που εισέπραξαν οι ερυθρόδερμοι ευεργέτες των Ελλήνων αγροκαλλιεργητών.

Πληροφορίες, που καταφθάνουν καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, αναφέρουν πάντως ποσά χαμηλότερα της αμοιβής της γνωστής τηλεπαρουσιάστριας της δημόσιας τηλεόρασης.

Στη (χθεσινή) φωτογραφία που εξασφάλισα χάρη στα οικογενειακά "μέσα", στελέχη του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, επιδίδονται εντατικά στον περίφημο χορό.

Έρχεται η Inga.

Πήρα e-mail από την Inga, προχθές, όπου μου ανακοινώνει πως επισπεύδει την επίσκεψή της στην ομορφότερη χώρα του κόσμου.

Η Inga είναι κολλητή φίλη της θείας Θέκλας. Γνωρίστηκαν στο Παρίσι, όπου βρίσκονταν για σπουδές και μετά έκαναν όλες τις τρελίτσες που μπορούν να κάνουν τα πλουσιοκόριτσα του κόσμου. Πολλές από αυτές τις τρελίτσες έλαβαν χώρα – λογικό και αναμενόμενο – στα greek islands, τότε που ο μπαμπάς της Inga την απειλούσε κάθε βδομάδα ότι θα την αποκληρώσει. (Σε αντίθεση με τον μπαμπά της θείας Θέκλας, το θείο Γαβρίλη, που δεν την απείλησε ούτε μια φορά. Την αποκλήρωσε με τη μια. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).

Η οικογένεια της Inga έχει στην ιδιοκτησία της μερικές εταιρίες, ανάμεσα στις οποίες και μια φαρμακοβιομηχανία. Σύμφωνα με τις έγκυρες πληροφορίες που μας μεταφέρει η Inga, οι χημικοί της εταιρίας έχουν μεταξύ άλλων βρει το φάρμακο κατά της φαλάκρας, αλλά ο μπαμπάς της λέει ότι ακόμη έχουν αρκετά κέρδη από τα άλλα φάρμακα και η τριχοεφεύρεση μπορεί να περιμένει καμιά εικοσαριά χρόνια ακόμη, εξασφαλίζοντας τον ίδιο πλούτο που απολαμβάνει αυτή η γενιά της οικογένειας και για τις επόμενες.

Η μυστική φόρμουλα πάντως έχει διαρρεύσει στα μέλη της οικογένειας, σύμφωνα με την Inga διότι μόνον έτσι εξηγείται το γεγονός ότι, ενώ ο παππούς της ήτο γλόμπος, ο μπαμπάς, τα 3 της αδέλφια και τα 12 πρώτα της ξαδέλφια έχουν όλα πλουσιότατες κόμες. Για κάποιο λόγο την περίπτωση πετυχημένων εμφυτεύσεων η Inga την αποκλείει. Αλλά πάλι ξέφυγα από το θέμα και γράφω για τρίχες.

Λοιπόν, η Inga, περνάει κρίση, καθώς πλησιάζει επικίνδυνα τα 50 και εκμυστηρεύθηκε στη θεία Θέκλα, ότι θέλει να ξαναζήσει εκείνα τα καλοκαίρια της αγάπης (εννοεί τότε που μαζί με τη θεία διάλεγαν μουστακαλήδες για να τους δείξουν disco dancing στις αμμουδερές ντισκοτέκ-καλύβες των Κουφονησίων και λοιπών ειδυλλιακών τοποθεσιών, όπου μπορείς κι εσύ να ζήσεις το μύθο σου).

«Θέλω να γίνω σαν την Ζακλίν Μπισέ σ’ εκείνη την ταινία – πως τη λένε? - με την Κάντις Μπέργκεν», είπε στη θεία. Πρόκειται για το Rich & Famous, μια ταινία του 1981, με την οποία η Inga έχει πάθει κόλλημα, στην οποία η Ζ. Μπισέ έρχεται στα greek islands για ερωτικές περιπέτειες με ψαράδες.

Η θεία Θέκλα βγάζει καντήλες. Η μόνη γυναίκα του star system στην οποία μπορείς να αναφερθείς χωρίς να σε κατακεραυνώσει είναι η Τζίνα Ρόουλαντς, αλλά ... κι αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Λοιπόν, στο ζουμί επιτέλους. Το θέμα είναι ΓΙΑΤΙ η Inga αποφάσισε την επίσπευση του ταξιδιού και αντί να περιμένει μέχρι το καλοκαίρι, θα έρθει στην ομορφότερη χώρα του κόσμου από το Πάσχα κιόλας;

Αυτό αποσαφηνίσθηκε χτες, στο τηλεφώνημα που έλαβα από τη θεία Θέκλα, η οποία σας υπενθυμίζω ζει στη Ν. Υόρκη. Μεταξύ κλαυσίγελου, θυμού και αγωνίας λοιπόν με ενημέρωσε ότι η Inga κάνει εδώ και μήνες chat με έναν Έλληνα, ο οποίος δηλώνει σφόδρα ερωτευμένος μαζί της και εκείνος την έπεισε να έρθει πασχαλιάτικα, στέλνοντάς της το άσμα που μπορείτε να ακούσετε εδώ.

Τώρα εγώ πρέπει να βρω τρόπο να καλμάρω τη θεία Θέκλα και να βρούμε τρόπο να σώσουμε τη Σουηδή κληρονόμο από τα νύχια του προικοθήρα... Φιλιά.

Υ.Γ.: Τη φωτο της Inga τράβηξε το 1997 η θεία Θέκλα, στην Κυανή Ακτή, όταν και οι δυο συμμετείχαν σε θαλάσσιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις του Ιδρύματος Κουστώ.

OI VA VOI

Τον Απρίλιο θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος των OI VA VOI.

Ηχογραφημένος μεταξύ Λονδίνου και Ισραήλ. (Στο φτερό). (Του αεροπλάνου).

Ο πρώτος τους - το Laughter Through Tears που κυκλοφόρησε το 2003 - ήταν ο αγαπημένος μου για πολλούς μήνες. Το ξέρω ότι δεν έχει καμία σημασία, αλλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας ότι η τελευταία φορά που είχα «αγαπημένο δίσκο» ήταν πριν χρόνια το Older του George, ο οποίος, υποθέτω μάθατε ότι, έρχεται για συναυλία στην ομορφότερη χώρα του κόσμου. Για τον George Michael λέω βρε κουτά.

Παραθέτω μερικές πληροφορίες, διότι μπορεί να βαριέστε να τις ψάχνετε αλλού και κυρίως να βαριέστε να διαβάσετε στο my space, όπου οι πληροφορίες είναι και γραμμένες στα ξένα.

Οι OI VA VOI είναι ή μάλλον ήταν οι : Sophie Solomon, που στο μεταξύ έβγαλε και δικό της προσωπικό δίσκο (καλό), Nik Ammar, Leo Bryant, Lemez Lovas, Josh Breslaw, Steve Levi και είχαν guest τραγουδίστρα την KT Tunstall.

Ο φίλος μου ο Β. μου έλεγε ότι το 03, πριν καν κυκλοφορήσει ο πρώτος τους δίσκος, τα κλαμπάκια στο Λονδίνο έπαιζαν remixes και το πόπολο γούσταρε πολύ.

Τα δυο κορίτσα – η Sophie και η ΚΤ – έφυγαν από το γκρουπ, το οποίο μετά από δικαστική διαμάχη άλλαξε εταιρία και παραγωγό. Τώρα στη θέση της Sophie, βιολονίστρα είναι η Haylie Ecker, τραγουδίστρα η Alice McLaughlin και παραγωγός τους είναι ο Mike Spencer.

Οι OI VA VOI έχουν καταφέρει κάτι που με αρέκει πολύ. Γράφουν φρέσκια μουσική, κλαμπάτη, προβάλλοντας όμως με το πρώτο άκουσμα τις καταβολές τους.

Ακούστε και δείτε για να καταλάβετε.

Υ.Γ.: Όχι δεν είναι μουσικό το blog μου. Ο M.Hulot φταίει, που με εμπνέει κάθε μέρα και περισσότερο.

Air

Είπα τελικά να διαβάσω τις κριτικές για το νέο δίσκο των Air.
Εννοώ τις ελληνικές κριτικές στο διαδίκτυο.

Παρ' όλο το φθόνο για την προβλεπόμενη εμπορική επιτυχία υπάρχει η διακριτική παραδοχή μιας κάποιας καλλιτεχνικής αξίας.



Μουσικό δείγμα εδώ.

Βρε μπας και η επιτυχία είναι αμάρτημα στην ομορφότερη χώρα του κόσμου;
Θα ρωτήσω τη φίλη μου την Έλενα Παπαρίζου να μου πει.

Κυριακή γιορτή και σχόλη.

Pocket Symphony, ο νέος δίσκος των Air.

Πολύ καλός μου φάνηκε με μια πρώτη ακρόαση, καλύτερος και από Μάρω Λύτρα. (Κι αυτή έβγαλε δίσκο). Το Pocket Symphony θα κάνει τις αγχωτικές διαδρομές μέσα στην πόλη να μοιάζουν με βόλτα. Θα συνοδέψει τις ανοιξιάτικες νυχτερινές διαδρομές με το αυτοκίνητο, τα καλοκαιρινά απογεύματα με θέα.

Η θέα ελπίζει κανείς να είναι στη θάλασσα, αλλά επειδή μπορεί να είναι τα απέναντι μπαλκόνια με τα σώβρακα του μπαρμπα-Θόδωρου και τη θλιβερή εικόνα της Αγγελικούλας να παίζει με τις κούκλες της, χωρίς παρέα, στο 2Χ3 βεραντάκι του 2^ου ορόφου, η καλή μουσική βοηθάει.

Είναι αυτή η ιδιότητα της τέχνης που σε ξεγελά και σε κάνει να νομίζεις ότι ο κόσμος είναι καλύτερος....

Η τέχνη δύναται να λειτουργήσει και ως ελιξίριο. Αν γνωρίσεις ας πούμε κάποιον σε μια έκθεση, σε μία συναυλία μπορεί να τον ερωτευθείς (η τέχνη έχει κάνει την αναμεταξύ χημεία αρωματικιά) και να αφήσεις την οικειότητα ή μάλλον την προοδευτική της απαίτηση να κάνει το θαύμα της. Αυτές είναι οι μικρές στιγμές της ευτυχίας. Τα βήματα της οικειότητας. Αυτά ακριβώς που μετά γίνονται οι αφορμές της απομάκρυνσης.

Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, ως ψυχίατρος Σων Μαγκουάιρ, στην ταινία Good Will Hunting, φέρνει στη μνήμη του τέτοια σημάδια οικειότητας και μιλάει χαμογελώντας για τις νυχτερινές κλανιές της συζύγου του, που ξυπνούσαν ακόμη και την ίδια από βαθύ ύπνο. Εκείνη πέθανε και έτσι εκείνος – ερωτευμένος ακόμη – δεν πρόλαβε να τις κάνει αφορμή για να κοιμούνται σε χωριστά κρεβάτια.

Αλλά παρασύρθηκα. Και να σκεφτεί κανείς ότι το «σύνδρομο της Κυριακής» μου έχει περάσει. Θα βάλω τους Air από αύριο.

Απόψε αυτό.

Είμαι η μουσική σου σκλάβα

Όπως ανέφερα ήδη, η σχέση μου με τη μπλογκόσφαιρα ήταν μηδενική και μόνο χάρη στα δίδυμα και φυσικά στον πιτσιρίκο πήρα χαμπάρι την ηλεκτρονική τούτη θύελλα.

Τώρα πια, οι γνώσεις μου έχουν πληθύνει και όσον αφορά τη μουσική, χάρη στον M.Hulot, που μου ανοίγει τα μάτια... ή μάλλον τ' αυτιά.
Η απορία μου, πάντως, με τις μουσικές και τους μουσικούς που παρουσιάζει ο λατρεμένος πλέον M. Hulot είναι παρατεταμένη οφείλω να ομολογήσω. Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Νοιώθω αδαής, απαίδευτη, άσχετη έως βαρεμένη μπορώ να σου πω, αλλά που θα πάει...

Νοιώθω την ανάγκη να δηλώσω ότι δεν τον γνωρίζω. Είμαι σίγουρη ότι είναι υπέροχος, σκληρός και τρυφερός μαζί, όμορφος, με θεληματικό πηγούνι και μάτια γκρίζα σαν τις λίμνες της Ιρλανδίας, αλλά δεν θα επιδιώξω τη γνωριμία για να μην χαλάσει η μαγεία...

Έχω πολλά να μάθω, δηλώνω θαυμάστριά του, όμως τώρα που η άνοιξη είναι (μάλλον) εδώ - αν και αυτό θα μπορούσε κανείς να το έχει γράψει από το Δεκέμβριο ήδη ή από τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο επίσης, αλλά για τον καιρό θα γράψω ένα άλλο ποστ (είμαι άλλωστε πολυγραφότατη όπως έχετε διαπιστώσει) – είπα να «ανεβάσω» ένα αγαπημένο, που είναι πολύ «γκρουβάτο», ανοιξιάτικο και με φτιάχνει.

Αφιερωμένο στο M. Hulot. Εδώ.

Όχι εκεί: ΕΔΩ το σωστό... Ελπίζω.

Give the passssword (password... password)

Μα καλά!
Κανείς (ούτε καν τα δίδυμα) να μην σκεφτεί να μου πει ότι πρέπει να θυμάμαι το πασγουόρντ!
Μετά από προσπάθεια μηνών τα κατάφερα και.... ΝΑ 'ΜΑΙ πάλι κοντά σας.
(Τά 'λεγε ο Rakintzis...)

Στη φωτογραφία, εγώ και το αγαπημένο μου laptop.

Επ !

- Επ.
-Ωπ.
-Ααααα