Πώς ορίζεις την τέλεια γεύση; Να είναι ακριβώς αυτό που θέλεις, τη στιγμή που το θέλεις;
Πώς μερικές φορές που σκέφτεσαι «τσιπς», παίρνεις τη σακούλα με τα ΤΕΛΕΙΑ τσιπς; Πώς άλλες φορές που σκέφτεσαι «κέικ σοκολάτας», παίρνεις ένα κέικ που καλύτερό του δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ;
Ακόμη δυσκολότερο: πώς σκέφτεσαι ένα δροσιστικό ποτό, ξινό – τόσο όσο – με ένα αμυδρό τελείωμα μιας μακρινής γλυκάδας και κύματα υπέροχης αρωματικότητας από το δυόσμο (στο mohito αναφέρομαι, που έχω καταλήξει πως ουδείς γνωρίζει να το φτιάχνει στην Αθήνα – και γιατί άλλωστε; σουβλάκι είναι;). Ας υποθέσουμε, πως στο φέρνουν κι αυτό και είναι τέλειο.
Τέτοιες περιπτώσεις, της πέραν από το αναμενόμενο υπέροχης γεύσης, της μυρωδιάς που από τη διέγερση της ρινικής ευαισθησίας, καταφέρνει και ολοκληρώνει ένα ταξίδι σε όλο τον εγκέφαλο, είναι – όσο να πεις – κλειδάκια απόλαυσης.
Αυτά τα ολίγα είχα να πω, για να περιγράψω... περιγραφικά, ένα νέο blog.
Με τον ίδιο τρόπο που μυρίζεις ένα αλατισμένο μπλουζάκι με ανθυπομυρωδιά αντηλιακού και είναι σαν να κάνεις διακοπές, ο “Χασάπης” του www.hasapigrammata.blogspot.com σας περιμένει για απολαυστικές μπλογκοβόλτες.
Δοκιμάστε τον.
