Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, θα μπορούσε να είχε μια άλλη ονομασία.
Καθώς τα αρχικά των λέξεων που επιλέχθηκαν σχηματίζουν την αντωνυμία «εσύ», που δηλώνει το β’ πρόσωπο στην επικοινωνία, δηλαδή τον συνομιλητή, αυτόν στον οποίον απευθύνεται κανείς, μπορώ χαλαρά να υποθέσω τις χαρές του «νονού», για την επιφοίτηση που του είχε έρθει. Η οποία δυστυχώς ή... ευτυχώς σταμάτησε στην βάπτιση.
Το 1983, τη χρονιά που θεσμοθετήθηκε το Ε.Σ.Υ., οι Έλληνες είχαν πάψει να φοβούνται ότι κάθε διακοπή στη μετάδοση του τηλεοπτικού προγράμματος ήταν «επαναστατικό» πραξικόπημα για να πέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Οι ξεμωραμένες γριές του Κολωνακίου και οι ζαβλακωμένοι κληρονόμοι τους είχαν αρχίσει να φέρνουν μέρος από τις καταθέσεις τους από το εξωτερικό και ξέθαβαν τα κοσμήματα από τις αυλές και τα στρώματα, αφού είχαν πειστεί πλέον ότι ο Παπανδρέου δεν θα τους πάρει τις περιουσίες.
Το 1983 ήταν επίσης μια χρονιά που ο αγνός λαός αισιοδοξούσε. Οι λαϊκές αγορές και οι λαϊκές συνοικίες φιλοξενούσαν αυθεντικά ξεδοντιάρικα χαμόγελα. Οι απόστρατοι δεξιοί στρατιωτικοί γράφονταν κοπαδιδόν στις κλαδικές του σοσιαλισμού και δήλωναν ακραιφνείς Παπανδρεϊκοί το πρωί, αφού το προηγούμενο βράδυ είχαν ζητήσει συγνώμη απ’ τα λείψανα του δοσίλογου πατέρα τους.
Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν πλέον ελεύθερη να δράσει. Ο λαός προσέφερε τη σάρκα του οικειοθελώς στο επόμενο πολιτικό πείραμα και οι συμμορίες κλεφτών και αρματολών μετασχηματίζονταν για την αναδιανομή των πόρων από τους Κουτόφραγκους. (Για το μυαλό του λαού ας μη σχολιάσουμε καλύτερα). Η αρθρογραφία του Βασίλη Ραφαηλίδη γνώριζε νέο πεδίο δόξας λαμπρό.
24 χρόνια μετά τη θεσμοθέτησή του, τα σημάδια ανοικοδόμησης του εθνικού συστήματος υγείας είναι προφανή στον καθένα.
Στα νοσοκομεία συνωστίζονται γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. Οι αμοιβές τους είναι τόσο υψηλές, που ντρέπονται να αντικρίσουν τους ασθενείς που ζουν με 600 ευρώ το μήνα κι έτσι ορισμένοι κακόβουλοι σπέρνουν τις φήμες ότι υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό.
Τα ασθενοφόρα περισσεύουν και είναι φορτωμένα με πανάκριβο τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό. Επειδή εμείς οι Έλληνες είμαστε άπιστοι θωμάδες, οι μονάδες των δημόσιων νοσοκομείων στέλνουν σωρηδόν τους ασθενείς σε ιδιωτικά νοσοκομεία για αξονικές και μαγνητικές, ώστε μετά ο καρκινοπαθής να διαδώσει την αλήθεια για τα ασθενοφόρα μας στους συγγενείς κι εκείνοι στους φίλους τους κι έτσι από στόμα σε στόμα να μαθευτεί η αλήθεια. Άσε που είναι και μια ευκαιρία να ξεσκάσει ο άρρωστος. Όλη μέρα στο κρεββάτι του νοσοκομείου βαριέται ο άνθρωπος. Φροντίζει το σύστημα για όλα, τι νομίζετε!
Συχνά – πυκνά, οι άρρωστοι ξεψυχούν πριν να πουν τον καλό το λόγο, αλλά που θα πάει…
Οι πιο πρόσφατες ιατρικές μελέτες αποδεικνύουν περίτρανα τη σημασία που έχει η ψυχολογία του ασθενούς στην αποθεραπεία του. Για το λόγο αυτό, οι διοικήσεις των δημόσιων νοσοκομείων φροντίζουν ώστε ακόμα και οι σοβαρότερες περιπτώσεις να φιλοξενούνται σε θαλάμους με 6, 8 ή και περισσότερους ασθενείς, καθώς η μοναξιά του μόνοκλινου και η πλήξη του δίκλινου, είναι επιστημονικά πλέον αποδεδειγμένο ότι επιβαρύνει την ψυχολογία του πάσχοντος.
Κι επειδή οι ασθενείς δεν πρέπει επ’ ουδενί να αισθάνονται περιθωριοποιημένοι, το νοσηλευτικό προσωπικό - που περισσεύει περίπου όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι - εξαφανίζεται αφού πρώτα δώσει πλήρεις οδηγίες στους συγγενείς των ασθενών για άλλαγμα ορού, σακούλας ούρων, ξεσκατίσματος και ημερήσιας δόσης αντιβιοτικών.
Έτσι δημιουργείται μια ατμόσφαιρα αλληλεγγύης, τέτοια που τη ζηλεύουν και τα μεγαλύτερα και διασημότερα νοσηλευτικά ιδρύματα του εξωτερικού.
Χαρούμενες εργαζόμενες μητέρες, νοιώθουν επιτέλους την έννοια της κοινωνικής προσφοράς, καθώς βάζουν την πάπια στην ασθενή απέναντι από τη γιαγιά τους, ενώ έχουν αφήσει τα παιδιά τους στη φροντίδα της γειτόνισσας, που με τη σειρά της, μπορεί να νοιώσει μέλος της κοινότητας, καθώς έχει να φροντίσει άλλα δυο παιδιά εκτός από τα δικά της, τον άντρα της, τους δικούς της άρρωστους γονείς και τον ανιψιό της, ο οποίος περιμένει τη σειρά του για το πρόγραμμα απεξάρτησης 58 Άνω.
Μπορεί εμείς εγκλωβισμένοι στο ΕΓΩ μας να μην το αντιλαμβανόμαστε, όμως το ΕΣΥ δια της απουσίας του φροντίζει όσο ποτέ άλλοτε για την ανάπτυξη του αισθήματος της συλλογικότητας και της συντροφικότητας των υπηκόων του.
Τώρα το γιατί μερικοί επιμένουν να ταξιδεύουν μέχρι το Μαϊάμι για ιατρική φροντίδα, ένας Θεός το ξέρει!
Υ.Γ.: Η απάντηση του Υπουργού Υγείας για τα όσα αναφέρονται στο μπλογκ της Αμαλίας:
"Απαντώντας στην με αρ. 8711/1-6-2007 ερώτηση και 3308/1-6-2007 αναφορά που κατατέθηκαν στην Βουλή από το βουλευτή κ. Ευ. Βενιζέλο σχετικά με την ιστοσελίδα της Αμαλίας Καλυβινού, σας γνωρίζουμε ότι τα θέματα που θίγει στην ιστοσελίδα της η θανούσα Αμαλία Καλυβινού αποτελούν το περίγραμμα μερικών από τα πιο σοβαρά θέματα στο χώρο της υγείας, αλλά και της Δημόσιας Διοίκησης γενικότερα.
Τα δεκτικά ελέγχου θέματα που αναφέρονται είναι μέρος όσων έχουν καταγραφεί στην έκθεση ελέγχου του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ) και θα εξακολουθήσουν να αποτελούν στόχο ελέγχου.
Η ιστοσελίδα μελεταται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και αν προκύψουν ειδικότερα και συγκεκριμένα θέματα για εξέταση θα συμπεριληφθούν στον προγραμματισμό και θα ελεγχθούν".
Δηλαδή μέχρι τώρα ΔΕΝ προκύπτουν ειδικότερα και συγκεκριμένα θέματα.
Η συζήτηση και τα σχόλια συνεχίζονται στο μπλογκ του κ. Βενιζέλου.
