"Το Ποιος Σκότωσε τον Όμηρο είναι μια ιστορία σχετικά με το γιατί πρέπει όλοι να ενδιαφερθούμε για το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη ζωτικότητα των Ελλήνων και στην ατολμία εκείνων που είναι υπεύθυνοι για τη διάσωση των Ελλήνων, ανάμεσα στη σαφήνεια και το σφρίγος των πρώτων και την ασάφεια και την ανιαρότητα των δεύτερων".
Για να μην υπάρξουν παρερμηνείες, πρόκειται για ένα έργο στο οποίο διερευνάται και αναδεικνύεται η σημασία της κλασικής παιδείας και η ανησυχία των μελετητών για το ότι όσο τα χρόνια περνούν [και οι αγορές μαζί με την εκούσια αμορφωσιά θριαμβεύουν] τόσο πιο χεσμένη την έχουν όλοι την κλασική παιδεία.
Ο -όσο να πεις- ιδιαίτερος τρόπος θεώρησης του κόσμου εκ μέρους των Ελλήνων, τους ανέδειξε σε αριστουργηματικό διανοητικό φάρο στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Η ανεπάρκεια και η μπουρτσοβλαχολαμογιά που χαρακτηρίζει ένα καλό μέρος των απογόνων γενεών, αποδεικνύεται όχι μόνον από το πόσο λίγοι έχουν διαβάσει αυτό και άλλα [καλύτερα] βιβλία, αλλά και από το πόσοι θεωρούν ότι είναι μεγαλοφυίες, ασχέτως του τί έχουν διαβάσει στη ζωή τους και τί έχουν καταλάβει.
Όπως και νά 'χει, ανακάλυψα και πάλι το βιβλίο σκαλίζοντας τα ράφια, τώρα που μοιράζω σχεδόν όλα τα βιβλία και χάρη στη φίλη μου τη Μ. που το ξεφύλλισε και εντόπισε το επίκαιρον του πράγματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου