Ο Eno ήταν δημιουργός videogames και μουσικός. Αγαπώ και τα δυο, αλλά τον έμαθα από την ιδιότητά του ως μουσικού.
Έκανε μια δουλειά [για την ακρίβεια δυο] που του άρεσε πολύ. Για μερικούς αυτό δεν λέει τίποτα. Εμένα, πάλι, μου αρέσει να υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κάτι που αγαπούν. Δεν είναι εύκολο -ειδικά σε τριτοκοσμικές χώρες όπως η Ελλάδα- και αν έχει χρειαστεί να κοπιάσεις γι' αυτό, σου προσφέρει μια μικρή χαρά, ακόμη και αν τελικά αποτύχεις. Έχεις τουλάχιστον την ικανοποίηση ότι προσπάθησες.
Ο Eno, λοιπόν -για να μην ξεφεύγω- έκανε δυο δουλειές που αγαπούσε. Έφτιαχνε video games και έγραφε -για κάποια από αυτά- τo music score που τα συνόδευε. Παρόλο που τα videogames είναι το hotspot του προσωπικού μου zen, δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα videogames που είχε φτιάξει. Η μουσική του όμως είχε φτάσει στ' αυτιά μου. Φαντάζομαι ότι και ο Jason Swinscoe θα έχει παίξει μερικά videogames στη ζωή του. Ο Swinscoe είναι ο μουσικός που έφτιαξε μια από τις αγαπημένες μου μπάντες, τους Cinematic Orchestra, των οποίων η μουσική είναι ιδιαίτερα συνυφασμένη με την εικόνα. Οι Cinematic Orchestra, σύστησαν στους θαυμαστές τους τον Kenji Eno, διασκευάζοντας το κομμάτι του με τίτλο "Fear Theme". Πεντέμιση λεπτά βύθισης σε έναν φανταστικό κόσμο.
Φανταστικό, με την έννοια του εξαιρετικά ενδιαφέροντος, ανησυχητικά μυστηριώδους και μάλλον όχι αληθινού, αλλά και με την έννοια του ανατριχιαστικά ωραίου, ανακουφιστικά απολαυστικού, ναρκωτικά εφησυχαστικού και δημιουργικά διεγερτικού.
Πέραν όλων αυτών, ο Eno ήταν ένας αρκετά ασυμβίβαστος τύπος και αυτό δεν μπορεί παρά να σε κάνει να πας ένα βήμα πέρα από την σκέτη εκτίμηση και να εκφράσεις έναν κάποιο θαυμασμό.
Ενδεικτικό της περίπτωσής του, το εξής περιστατικό. Απογοητευμένος και θυμωμένος με τη συμπεριφορά της Sony, εταιρείας κολοσσού και στα videogames [βλέπε playstation κ.λπ], ο Eno αποφάσισε να αφήσει την Sony και να συνεργαστεί με την τότε μεγάλη ανταγωνίστριά της, την Sega. Όμως την ανακοίνωση της απόφασής του, την έκανε σε ένα event της Sony, την ώρα που επιδείκνυε το trailer για το επόμενο παιχνίδι του, Enemy Zero, με το logo του playstation να μετατρέπεται σε logo της Sega, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κοινού που παρακολουθούσε την εκδήλωση.
Η επιτυχία δεν ήταν αυτοσκοπός για αυτόν τον ωραίο τύπο, γι' αυτό και σύντομα φάνηκε ότι θα εγκατέλειπε την ενεργό δράση. Ούτε νέα games, ούτε συνεντεύξεις στον τύπο. Για μεγάλο διάστημα εξαφανίστηκε και όταν αποφάσισε να επανέλθει το έκανε συνεργαζόμενος με έναν εξίσου ανεξάρτητο και ασυμβίβαστο καλό του φίλο.
Τα πιο ωραία λόγια που διάβασα μόλις έμαθα τα νέα του θανάτου του, τα έγραψε ο Andrew Vestal της Blizzard [μιας αμερικάνικης εταιρείας games] στο twitter: “Kenji Eno was indie back when nobody even knew indie was a thing you could do”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου