Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Το δίλημμα των εκλογών


Τον Ιούλιο του 2003, ο Π. προσλήφθηκε από μια εταιρία του λεγόμενου ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Εργάσθηκε για ένα μήνα, οπότε και έληξε η σύμβασή του. Στα μέσα Αυγούστου, όταν προσπάθησε να μάθει πότε και πως θα πληρωθεί, τον ενημέρωσαν πως παρ’όλο ότι η εταιρία τον είχε ασφαλίσει στο ΙΚΑ, εκείνος θα έπρεπε να έχει ανοίξει βιβλία στην εφορία.

Μικρό το κακό, καθότι η πληροφορία αυτή συνοδεύτηκε από την ενημέρωση ότι ακολουθούσε η επαναπρόσληψή του από Σεπτέμβριο. Έτσι κι έγινε. Πήγε στην εφορία, άνοιξε βιβλία και πληρωνόταν με μπλοκάκι. Η νέα του σύμβαση ήταν τρίμηνη. Στο μεταξύ, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, τηλεφώνησε στο ΤΕΒΕ και έλαβε από έναν προϊστάμενο την ενημέρωση ότι εφόσον εργαζόταν για την εταιρία του δημοσίου δεν είχε υποχρεώσεις ως προς το ΤΕΒΕ. Ακολούθησαν κι άλλες συμβάσεις, οι οποίες διακόπτονταν, όχι γιατί δεν υπήρχε δουλειά, αλλά διότι ο Π. [και οι σαν εκείνον συμβασιούχοι] δεν έπρεπε να κατοχυρώνει υποψία δικαιώματος μονιμοποίησης.

Στην προσπάθειά του να είναι απολύτως σίγουρος πως δεν θα βρεθεί μπλεγμένος στα περίφημα γρανάζια της γραφειοκρατίας, ξύπνησε ένα πρωί και πήγε μέχρι το ΤΕΒΕ, κρατώντας στα χέρια του όλες τις συμβάσεις του. Η υπάλληλος τον ρώτησε που εργάζεται. Εκείνος απάντησε και έλαβε τη διαβεβαίωση πως για όσο χρονικό διάστημα θα είχε συμβάσεις με την εταιρία του δημοσίου, δεν υπήρχε λόγος να πηγαινοέρχεται στο ΤΕΒΕ. Ήταν τέτοια η σιγουριά της υπαλλήλου ώστε ούτε τις συμβάσεις του έλεγξε ούτε τίποτε.

Λίγα χρόνια αργότερα, όταν δεν ανανεώθηκε η σύμβασή του, ο Π. γράφτηκε στο ΤΕΒΕ και άρχισε να πληρώνει ασφάλιστρα εκεί. Σύντομα όμως βρήκε αλλού δουλειά και ήταν πάλι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ. Πρώτα σε μια εταιρία που τον πλήρωνε με μπλοκάκι και του κρατούσε ΙΚΑ, φόρο κ.λπ. και μετά σε μια άλλη εταιρία που τον πλήρωνε όποτε το αφεντικό ξυπνούσε με κέφια.

Τον πρώτο από αυτούς τους εργοδότες ο Π. τον παρακαλούσε 5 μήνες για να του δώσει τη σύμβασή του. Όταν έφυγε κι από αυτή τη δουλειά, σύμβαση δεν είχε στα χέρια του και τελικά του είπαν πως δεν μπορούσαν να τη βρουν. Σκέφτηκε να κάνει καταγγελία στο ΙΚΑ, όμως αυτό θα σήμαινε πως ακόμη κι αν υπήρχε πάλι δουλειά στην εταιρία, εκείνον δεν θα τον προσλάμβαναν ποτέ ξανά.

Στον δεύτερο εργοδότη, εργαζόταν 6 μήνες και του έβαζαν ένσημα για 3, αλλά τουλάχιστον είχε δουλειά. Όμως δεν είχε λόγο να πληρώνει το ΤΕΒΕ. Πήγε λοιπόν στην εφορία, έκλεισε τα βιβλία του και μετά, απευθύνθηκε στον λογιστή του εργοδότη του και του ανέθεσε –εννοείται επ’ αμοιβή- να τον διαγράψει από το ΤΕΒΕ.

Περνούσαν οι εβδομάδες, οι μήνες και όποτε ο Π. ρωτούσε τον λογιστή, λάμβανε διαβεβαιώσεις. «Ναι, ναι, την άλλη εβδομάδα, μην ανησυχείς». Όταν οι δικαιολογίες τελείωσαν, ο Π. απευθύνθηκε στο λογιστικό γραφείο, όπου του είπαν πως ο φάκελός του είχε κάνει φτερά.

Πήγε στο ΤΕΒΕ να μάθει τι είχε συμβεί και διαπίστωσε ότι η διαδικασία διαγραφής του δεν είχε ποτέ ολοκληρωθεί. Του ζήτησαν ένα σκασμό χαρτιά, προηγούμενες φορολογικές δηλώσεις, τα πάντα. Τα προσκόμισε και έστω καθυστερημένα έλαβε την απάντηση πως κακώς είχε εγγραφεί στο ΤΕΒΕ το 2007, όταν δηλαδή δεν εργάζονταν πλέον στην εταιρία του δημοσίου [η οποία τον ασφάλιζε υποχρεωτικά στο ΙΚΑ]. Πρόσφατα, με μια επιστολή, ο οργανισμός -που στο μεταξύ είχε μετονομαστεί σε ΟΑΕΕ- του ανακοίνωσε ότι οφείλει να εγγραφεί στα μητρώα από το 2003, όταν δηλαδή είχε ανοίξει τα βιβλία στην εφορία.

Αυτό σημαίνει με απλά λόγια, πως όσα χρήματα εισέπραξε ο Π. από την εργασία του στην εταιρία του δημοσίου [η οποία σας υπενθυμίζω τον ασφάλισε υποχρεωτικά στο ΙΚΑ], τώρα θα πρέπει να τα δώσει στον ΟΑΕΕ, πιθανώς και με το παραπάνω.

Ενώ η ένσταση του Π. στον ΟΑΕΕ σχετικά με τα παραπάνω εκκρεμεί, εκείνος είναι άνεργος -χωρίς καν να δικαιούται επίδομα ανεργίας- και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει στα απλά ερωτήματα που προκύπτουν:

1) Γιατί όταν ο Π. άνοιξε βιβλία στην εφορία δεν του ζήτησαν να προσκομίσει κάποια έγγραφα από το ΤΕΒΕ, ώστε να γνωρίζει επακριβώς τις υποχρεώσεις του.
2) Γιατί κανένας υπάλληλος του ΤΕΒΕ δεν ασχολήθηκε περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα ώστε να τον ενημερώσει σωστά.
3) Γιατί μια εταιρία του δημοσίου ασφαλίζει έναν εργαζόμενό της στο ΙΚΑ, αλλά του ζητάει να κόβει αποδείξεις. Ενώ δηλαδή είναι υπάλληλος γιατί του συμπεριφέρεται σαν εργολάβο.
4) Γιατί το ΤΕΒΕ [συγνώμη ΟΑΕΕ] δεν ζητά τις εισφορές που πιστεύει ότι του ανήκουν από το ΙΚΑ [που τις έχει εισπράξει], αλλά απαιτεί από έναν εργαζόμενο να πληρώσει για την ίδια εργασία δεύτερο ασφαλιστικό φορέα.

Το τελευταίο ερώτημα αυτής της ανάρτησης είναι: τί θα ψηφίσει ο Π. στις εκλογές της Κυριακής
.

1 σχόλιο:

homocomix είπε...

poor P. though all the others are for the "p", you ate the "p"! Pee 'em!