Ήρθε η ώρα, που ο επικοινωνιακός σύμβουλος οφείλει να συμβουλεύσει τον πολιτικό πως δεν πρέπει να περηφανεύεται σαν το γύφτικο σκεπάρνι για την επικράτησή του και την εμπιστοσύνη που του έδειξε ο λαός.
Γιατί καμία εμπιστοσύνη δεν του έδειξε. Δεν μπορεί να του δείξει εμπιστοσύνη, διότι δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Και καθώς γνωρίζει καλά πως οι πολιτικοί είναι ατόφιο κομμάτι της κοινωνίας, είναι δηλαδή φτυστοί με τους ψηφοφόρους, ξέρει πως θα τα κάνουν μαντάρα, αφού -όπως κι ο ίδιος- νοιάζονται μόνον για την πάρτη τους.
Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις παθολογικών ρομαντικών και ντιπ ηλιθίων, όσοι έριξαν ψηφοδέλτιο στις χθεσινές κάλπες ξέρουν ότι η χώρα δεν μπορεί να διασωθεί από ανθρώπους σαν τους ίδιους. Ότι το κατάντημα οφείλεται ακριβώς σ' αυτό. Στο ότι δεν κυβερνούν οι καλύτεροί τους αλλά οι όμοιοί τους. Για τον απλό λόγο ότι τους καλύτερους δεν αντέχουν να τους βλέπουν. Δεν τους θέλουν. Ούτε στη δουλειά τους, ούτε στην πολυκατοικία τους, ούτε στο δήμο και φυσικά ούτε στην κυβέρνηση. Μπλε, πράσινη, πουά, δεν έχει σημασία.
Το "είμαι ένας από σας" που ξεστομίζεται από τα χείλη των πολιτικών είναι το μεγάλο μας πρόβλημα. Το ίδιο γουρούνι που σου κλέβει τη θέση του πάρκινγκ, που σε προσπερνάει στην ουρά της εφορίας [για εκείνον είσαι αόρατος, δεν υπάρχει στον κόσμο άλλος άνθρωπος, μόνον ο εαυτός του], αυτός που δεν σου κόβει απόδειξη, ο ρουφιάνος της γειτονιάς, είναι ο επιτυχημένος εκπρόσωπός σου στο κόμμα.
Η "προβολή" είναι τόσο ανατριχιαστικά απλή, ώστε μπερδεύει και τους καλύτερους διεθνείς αναλυτές. Κανείς δεν το λέει, όμως όλοι γνωρίζουμε, πως ο γιος του Παπανδρέου που κυβερνά και ο ανηψιός του Καραμανλή που κυβέρνησε πριν, φυσικά και δεν είναι οι πιο άξιοι πολιτικοί άνδρες. Όμως στη χώρα που την αξιοκρατία την έχουν όλοι χεσμένη, ποιος θα κυβερνούσε; Ο Φούφουτος;
Γι' αυτό και ο σύμβουλος από σήμερα έχει πολλή δουλειά. Να πείσει τον πολιτικό να φάει όση σάρκα έχει απομείνει στο κουφάρι της χώρας και να την κάνει με χαλαρά πηδηματάκια. Διότι όσο μεγαλύτερη φασαρία κάνει για τη νίκη του σήμερα, τόσο περισσότεροι θα τον θυμούνται την ώρα της κατάρρευσης. Και τότε κανέναν δεν θα συμφέρει να θυμούνται ότι κυβέρνησε σε αυτόν τον πάτο
.
4 σχόλια:
Πες τα,χρυσόστομη!
Τα λέω, αλλά με τα λόγια δε γίνονται και πολλά. Αν δεν πάψουμε να θέλουμε να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα αντί να κάνουμε την κατσίκα μας πιο χαρούμενη, να της πάρουμε και παρέα, δε βλέπω φως.
Μα ας πούμε πως εγώ δε θέλω το κακό του γείτονα ή της κατσίκας του κι εσείς το ίδιο,φανταζομαι.
Μ'εμάς τι γίνεται; Πως θα κανουμε τις κατσικες μας χαρούμενες όταν τις επιβουλευονται κάθε λεπτό οι γείτονες;Έχω βαρεθεί να μαλώνω με γαιδούρια!Αλλά είναι αμετρητοι!
Καμια μέρα θα τις φάω κι απο πάνω απο κανέναν που θα με τρακάρει παραβιάζοντας το ΣΤΟΠ με το κινητό στο χέρι.
Πως θα αμυνθούμε απέναντι στο νομιμοποιημένο παράλογο;
Καμια ιδέα;
Καλή ερώτηση. Προς το παρόν, το μόνο που έχω καταφέρει είναι να αντιδρώ. Μέχρι πρόσφατα, δεν μάλωνα, δεν αντιδρούσα. Τώρα αντιδρώ. Αποφεύγω να μαλώνω. Είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις μια πολύπλοκη κατάσταση σε ένα μωρό.
Οι άνθρωποι έχουν τόσο σοβαρό πρόβλημα που δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Θέλω να πω, πως όταν -για να δανειστώ το παράδειγμα- σε τρακάρει κάποιος που έχει παραβιάσει το ΣΤΟΠ και δεν παραδέχεται ότι φταίει, είναι διότι στο μυαλό του ζει σε έναν άλλο κόσμο. Η παραμόρφωση της πραγματικότητας είναι έργο πολλών ετών και χρήζει σοβαρής μελέτης. Ποιος όμως θα ασχοληθεί με αυτά; Ποιοι πανεπιστημιακοί, ποιοι δημοσιογράφοι καταγράφουν κάπου στην Ελλάδα την αλήθεια της χώρας και των ανθρώπων της. Ακόμη τα βιβλία της ιστορίας στα σχολεία, γράφουν ψέμματα. Οι φαντασιώσεις και οι εθνικοί μύθοι γαλούχισαν την Ελλάδα του σήμερα. Βαριά αμορφωσιά επίσης, με πτυχίο ή χωρίς.
Η μοναδική άμυνα είναι να προστατευθεί κατ' αρχήν η πνευματική υγεία από τις επιθέσεις του παραλόγου και η υπέρτατη υπομονή. Αλλά μακρυγορώ
Δημοσίευση σχολίου