Αγαθιάρα.

Καλά τα λόγια. Δε λέω.

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαιώματα και όλοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να λένε τη γνώμη τους.

Μάλιστα. Να μιλάει ο άδικος, ο ασυνάρτητος και ο ανόητος. Βεβαίως. Δημοκρατία έχουμε. Το καταλάβαμε. Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Δεν είναι ούτε καν το πρόβλημα.

Παρατηρώ ότι άδικοι, ασυνάρτητοι και ανόητοι πράττουν καθημερινά και προβάλλουν τις άδικες, ασυνάρτητες και ανόητες πράξεις τους με κάθε ευκαιρία. Έτσι μου γεννήθηκε η απορία: το "άλλο" μέρος που είναι; Που βρίσκονται οι δίκαιοι, οι συγκροτημένοι, οι λογικοί; Και αν υπάρχει ένα "σύστημα" που δεν τους προβάλλει, γιατί δεν προβάλλονται από αλλού;
Λέμε τώρα... και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα.

Προσωπικώς, θα αρχίσω από τα απλά.

Χτες, για παράδειγμα, αποφάσισα να τηλεφωνήσω στην εταιρεία που μου παρέχει τηλεφωνία και σύνδεση στο διαδίκτυο για να διαπιστώσω σε τι οφείλεται η τραγική ταχύτητα με την οποία 'ανοίγουν' οι σελίδες όποτε συνδέομαι στο internet. Έχω αρκετά πικρή εμπειρία από τέτοιες συνομιλίες και είχα 'φορτώσει' πριν 'συνδεθώ με έναν εκπρόσωπό τους'.

Για να μην κουράζω, ο άνθρωπος, όχι μόνον μου έλυσε την απορία και το πρόβλημα, αλλά απεδείχθη υπομονετικός, επίμονος, σοβαρός, τα πάντα. Στο τέλος, λοιπόν, της συνομιλίας μας και αφού τον ευχαρίστησα, ζήτησα το όνομά του. Κι εγώ η ίδια εξεπλάγην με τον εαυτό μου. Είμαι φαίνεται κι εγώ ένα σκυλί του Παβλόφ μερικές φορές και κλώτσησε μέσα μου η φράση 'θα ήθελα να μου πείτε το όνομά σας'.

Έσπευσα να του διευκρινίσω ότι το ζήτησα -και το σημείωσα- για να φροντίσω να το μεταφέρω. Αν η ίδια η εταιρεία δεν με πάρει σε εύλογο χρονικό διάστημα για να έχει feedback για την παροχή υπηρεσιών, θα τους ενημερώσω με το ζόρι. Όχι για το κακό. Για το καλό.

Μπορεί να κάνει διαφορά; Μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητα του ανθρώπου;

Η εμπειρία μας λέει ότι όχι. Αλλά η εμπειρία αφορά το παρελθόν. Όχι το παρόν και προπάντων καθόλου το μέλλον. Όπως και να 'χει, αποφάσισα ότι αφού αυτός ο άνθρωπος άλλαξε με τη συμπεριφορά του την δική μου καθημερινότητα, αντί να το πάρω ως δεδομένο -αφού δεν είναι [γι' αυτό δεν γκρινιάζουμε όλοι συνεχώς;]- καλά θα κάνω να του το ανταποδώσω. Όπως μπορώ.

Τι σκατά φωνάζουμε για αλληλεγγύη; Στη θεωρία μόνον;

Εδώ λοιπόν.  Κάθε μέρα. Στα απλά και καθημερινά. Πώς θα αλλάξει η εμπειρία από ένα θλιβερό παρελθόν και ένα μίζερο παρόν; Μόνον με τα μεγαλεπίβολα, τις καπιταλιστικές θεωρίες και τις συνθλίψεις της νομεκλατούρας;

Αν ό,τι κάνουμε βασίζεται στο τι μας λέει το παρελθόν, τότε άστα να πάνε.

Οι συγκροτημένοι λοιπόν. Οι νοήμονες, οι δίκαιοι, οι σοβαροί, όσοι είναι γλυκείς, έχουν αντίληψη, χιούμορ και καλή διάθεση. Όπου τους αναγνωρίζω σκοπεύω να τους το λέω.

Θα χαρακτηριστώ χαζή και αγαθή; Χέστηκα. Έχω ανάγκη να συναντηθώ και να χαμογελάσω. Αφήνω την εξυπνάδα και την πονηριά στο παράλληλο παρόν όσων τις μεταχειρίζονται.

Χάρισμα.