Τώρα που πρέπει να διαπραγματευτούμε - και καλά - για την ονομασία της γειτονικής βαρδάρισας, που τολμά να βρυχάται πως τη λένε Μακεδονία, και που συνάμα ανησυχούμε για την μονομερή ανεξαρτητοποίηση του ειρηνικού Κοσσόβου, μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε τον αυτοπροσδιορισμό μας
; Αυτή η χώρα, δεν είναι χώρα, είναι αποθήκη σεναρίων.
Ταξιδεύει που ταξιδεύει τέτοια κουστωδία με την υπουργό εξωτερικών κ. Ντόρα Μητσοτάκη, δε βρέθηκε ένας άνθρωπος να συζητήσει με εκπροσώπους της κινηματογραφικής βιομηχανίας των Η.Π.Α.;
Εκεί που η Ντόρα λαμβάνει οδηγίες από την Κοντή Λύσσα πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες, θα μπορούσε μια ορντινάντσα της ακολουθίας, που θα έπινε το martini του – shaken, not stirred – να πασάρει τον ογκωδέστατο φάκελο με τα κατορθώματα της χώρας, υπό μορφή σεναρίων. Να πεις ότι τους λείπουν οι ειδικοί; Πρώτος θα έτρεχε νομίζω ο κ. Μυλωνάς, με την πείρα του στις κινηματογραφικές επιτυχίες, να τους κάνει ένα πρόχειρο storyboard βρε αδελφέ.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι υπάρχει έλλειψη καλών σεναριακών ιδεών, ακόμη και στο χόλιγουντ. Χάσαμε βέβαια τη χρυσή ευκαιρία, τρεις μήνες τώρα που απεργούσαν οι κομμουνιστοσυμμορίτες οι σεναριογράφοι, αλλά δεν πειράζει. Οι καλές ιδέες θα βρουν το δρόμο τους.
Κυβερνητικοί κουμπάροι, Ζωνιανά, Δομημένα ομόλογα, Πακιστανοί, Ζαχοπουλιάδα, Miezens, αδέκαστοι δημοσιογράφοι που σπάζουν το εκδοτικό κατεστημένο χάρη στην αδαμάντινη ακεραιότητά τους, κυβέρνηση που (δεν) εκβιάζεται και (δεν) εκβιάζει, σήμερα μόλις κλοπή atm στο Ωραιόκαστρο με χρήση γερανού, απ’ όλα έχει να προσφέρει αυτή η χώρα σε έναν ικανό σεναριογράφο και τα blockbusters περιμένουν, να δοξάσουν το νεοελληνικό αδάμαστο πνεύμα.
Κωμωδίες, κατασκοπευτικές περιπέτειες, ένα νέο “Wall street” (όχι με τον Michael Douglas γιατί παρασίτεψε), η «Μεγάλη Ληστεία του ότι νά'ναι», ό,τι θες έχει το ρεπερτόριο της ηγέτιδας δύναμης των Βαλκανίων.
Με τα ποσοστά απ’ τις εισπράξεις των blockbusters που θα γυριστούν, θα θρέψουμε βουλευτές, υπουργούς και παρατρεχάμενους, μπας και μείνει τίποτε για καμιά σύνταξη που είναι και το τρέχον εθνικό όραμα!
Ο Τζον Λε Καρέ τι έχει να πει για όλ' αυτά;
