Live your lie in Greece

Είναι γνωστό ότι σε όσα πανευρωπαϊκά γκάλοπ γίνονται τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες εμφανίζονται ως ο πλέον απαισιόδοξος λαός.

Αν αυτό το συνδυάσουμε με ένα πρόσφατο γκάλοπ, που αφορούσε τη σημασία των περιβαλλοντικών θεμάτων στη ζωή των ευρωπαίων πολιτών, όπου οι Έλληνες εμφανίστηκαν ως οι πιο ευαισθητοποιημένοι όλων, την ίδια ώρα που πετάνε σκουπίδια όπου βρεθούν και ζουν στην πιο βρώμικη πρωτεύουσα της Ευρώπης, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι εκτός από ευαίσθητοι, συνειδητοποιημένοι πολίτες, είμαστε και αφόρητα φαντασιόπληκτοι. Βασικά ψεύτες.

Έτσι και στην περίπτωση της απαισιοδοξίας. Ενώ στα γκάλοπ ο Έλληνας δηλώνει την απόλυτη απαισιοδοξία του για το μέλλον, ζει ως ο πιο αισιόδοξος.

Για παράδειγμα, ενώ ξέρει πολύ καλά ότι τα οικονομικά του δεν θα βελτιωθούν ποτέ, αγοράζει αυτοκίνητα, δικά του, της γυναίκας του, ένα - τουλάχιστον - για τα παιδιά ή και ένα για κάθε παιδί. Εννοείται ότι όλες οι αγορές γίνονται με «φέσι» στις τράπεζες.

Αγοράζει σπίτι. Κατά προτίμηση νεόδμητο, άρα και ακριβότερο. Δε φαντάζομαι να πιστεύει κανείς ότι όλη αυτή η θάλασσα πολυκατοικιών που ξεφυτρώνουν, στεγάζει πολυεκατομμυριούχους. Μισθοσυντήρητοι είναι οι αγοραστές, με ένα έξτρα «φεσάκι» στις τράπεζες.

Το δε χρήμα που ρέει στα φροντιστήρια για τα μαθήματα των παιδιών ανέρχεται σε μερικά δις ευρώ το χρόνο. Το γεγονός ότι αριστεύουν τα παιδιά των μεταναστών, που φυσικά δεν έχουν μπει ποτέ στη ζωή τους σε φροντιστήριο, μοιάζει να μην απασχολεί κανέναν, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ο σκοπός εν προκειμένω είναι ιερός. Να μπουν τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο, ώστε όταν μετά θα είναι άνεργα, να μπορούν να διαμαρτύρονται χωρίς ντροπή. Διότι άλλο να είσαι άνεργος χωρίς πτυχίο (ας πας να σφουγγαρίζεις σκάλες, η δουλειά δεν είναι ντροπή), ενώ ένας πτυχιούχος μπορεί να τα ξύνει μένοντας με τους γονείς του μέχρι τα 35, διότι δεν τον διορίζουν στο Δημόσιο να βάζει στη σωστή σειρά τις φωτοτυπίες, (που είναι μια σωστή επιλογή για την καριέρα ενός πτυχιούχου).

Ενώ δηλαδή όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε, διαλαλούμε την απαισιοδοξία μας, η ζωή μας άλλα δείχνει.

Η αγοραστική δύναμη στη χώρα έχει πάει πίσω 25 χρόνια, αλλά οι καταναλωτικές μας συνήθειες καλπάζουν. Το ελληνικό παράδοξο σου λέει ο άλλος. Μα δεν πρόκειται για παράδοξο. Πρόκειται για ψέμα.

Στο οποίο εν πολλοίς οφείλεται και το άλλο μεγάλο παράδοξο, που δεν μπορούν να εξηγήσουν ούτε οι σπουδαιότεροι γιατροί της υφηλίου. Καπνίζουμε σαν φουγάρα, τρώμε σαν γουρούνια, πηγαίνουμε στα γυμναστήρια για 2 βδομάδες και μετά τα παρατάμε, βυθισμένοι σε μια καθημερινότητα γεμάτη στρες, και όμως, ζούμε περισσότερο από τους άλλους Ευρωπαίους.

Και πάλι, δεν πρόκειται για παράδοξο. Απλώς όταν ζεις μια ζωή μέσα στην ψευδαίσθηση, όσα συμβαίνουν γύρω σου, δεν σε αγγίζουν. Τίποτε από όσα κάνουν έναν άνθρωπο να προβληματίζεται δεν ακουμπάει τον Έλληνα. Αδιάβροχος και βαθύτατα σταρχιδιστής, οδεύει προς το μέλλον. Μπορεί να μην κάνει διακοπές ένα μήνα το χρόνο, αλλά τι να τις κάνει. Ο εγκέφαλος βρίσκεται σε μόνιμες διακοπές.

Το σύνθημα των τελευταίων τριάντα ετών είναι «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» πλην όμως με την παρένθεση του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου, μόνον η Δεξιά έχει κυβερνήσει τη χώρα.

Η πιο βαθιά ριζωμένη πεποίθηση των Ελλήνων είναι ότι «έχει ο Θεός». Τώρα βέβαια, αν «έχει ο Θεός», είναι να απορείς γιατί αιώνες τώρα δεν κάνει κάτι για τα παιδάκια στην Αφρική. Αλλά γι’ αυτό υπάρχει η απάντηση του περιούσιου λαού. Εκεί υπάρχει μια μικρή κόντρα με τους Εβραίους, αλλά την ξεπερνάμε γιατί είμαστε μεγαλόκαρδοι και αφήνουμε το Λιακόπουλο να καθαρίσει.

Η εξυπνάδα μας, η μόρφωση και η ανωτερότητά μας, είναι που μας κάνει να επιβιώνουμε τόσα χρόνια σ’ ένα κατά κανόνα εχθρικό περιβάλλον, όπου όλοι επιβουλεύονται τη χώρα και τις τεράστιες κατακτήσεις της σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Επιστημονικές ανακαλύψεις, τεχνολογικά θαύματα, πολιτιστικές παρεμβάσεις, όλα καταδεικνύουν την απευθείας καταγωγή μας από τον Αρχιμήδη, τον Ευκλείδη, τον Επίκουρο και τον Αριστοτέλη.

Ο Έλληνας είναι τσακωμένος με την αλήθεια εδώ και χρόνια άλλωστε. Η αλήθεια, δυστυχώς για κείνη, είναι σταθερή και δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες του Έλληνα. Το ότι για να δεις προκοπή πρέπει να παλέψεις γι’ αυτήν είναι μια στρατόκαυλη, σχεδόν ιμπεριαλιστική άποψη που δεν συνάδει με τον πράο και ειρηνικό χαρακτήρα του Έλληνα. Όσο εκείνος πίνει το φραπέ του, οι κουτόφραγκοι παράγουν ιδέες και αγαθά, που οφείλουν να τα προσκομίσουν στη χώρα για να τα εξετάσουμε και αν κρίνουμε ότι είναι εντάξει, να μας τα κάνουν δώρο, αφού χωρίς εμάς θα βρίσκονταν ακόμα στις σπηλιές να τρώνε βελανίδια.

Το γεγονός ότι τα τελευταία 100 χρόνια τίποτα το σημαντικό δεν συμβαίνει στη χώρα που κατοικεί ο περιούσιος λαός, οφείλεται σε μια παγκόσμια συνομωσία, που θα λάβει τέλος με τη Δευτέρα παρουσία.

Και κάπως έτσι η Πρωταπριλιά πρέπει επιτέλους να ανακηρυχτεί ως η 3^η εθνική εορτή.

Καλό μήνα και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Χαλαρά