Τα παλιά καλά χρόνια

Βρέθηκα με μια παρέα που συζητούσε περί μουσικής.
Άκουσα -για ακόμη μια φορά- το σχόλιο ότι οι μουσικοί δεν είναι όπως παλιότερα...

(και τι είναι άλλωστε όπως παλιότερα; που 'ναι τα παλιά καλά χρόνια που οι άνθρωποι πέθαιναν στα 40 και δεν ήταν υποχρεωμένες οι κυβερνήσεις να παίζουν τα λεφτά των ταμείων στα χρηματιστήρια και στα δομημένα ομόλογα για να έχουν να πληρώνουν συντάξεις.)

Ότι βγάζουν δίσκους που περιλαμβάνουν μόνον ένα, άντε δυο κομμάτια της προκοπής.
Επίσης ότι δεν είναι καλοί διότι γράφουν ένα κομμάτι, γίνεται επιτυχία και τέλος, αυτό ήταν.

Ε, λοιπόν, και παλιότερα από αυτό το "παλιότερα", στο οποίο αναφέρονταν οι παρευρισκόμενοι, το ίδιο γινόταν.

π.χ.:



Πρόκειται για τον Anton Karas, ο οποίος έγραψε τη μουσική για το θέμα της ταινίας "Ο τρίτος άνθρωπος".
Πρώτος ήταν στα charts και μετά άνοιξε ταβέρνα.