Παρασκευή και 13, ξεκινά τις εμφανίσεις του στην Αθήνα ο Vinicio Capossela. Στο site του Half Note, θα βρείτε τις σχετικές πληροφορίες και μια σύντομη και περιεκτική περιγραφή για τον καλλιτέχνη.
Χαρακτηρίζεται ως "Ο Ανατρεπτικός Τροβαδούρος της Ιταλίας". Κάτι τέτοιοι χαρακτηρισμοί παύλα ταμπέλες, μου προκαλούν μια ελαφρά ναυτία. Θα μου πεις κάπως πρέπει να παρουσιαστεί ο καλλιτέχνης για όσους δεν τον γνωρίζουν. Ναι, εντάξει, δε λέω, αλλά μου κάνει λίγο σαν τίτλος της "Καθημερινής" ή άλλου αντίστοιχου σοβαρού εντύπου (!).
Και ανατρεπτικό θα τον πεις και τροβαδούρο επίσης, όμως εντέλει είναι σχεδόν μειωτικό και δεν αξίζει στον αγαπητό Vinicio, που είναι ενορατικός (ως αρτίστας veritable) παιχνιδιάρης και απολαυστικός μαζί.
Τον αποκαλούν "Tom Waits της Ιταλίας" και η αλήθεια είναι ότι τα θέλει ο κώλος του.
Ακούγοντας τις μουσικές του, γίνεται προφανές πόσο τον έχει επηρεάσει και ο ίδιος δεν έχει κανένα πρόβλημα μ’ αυτό. Άλλωστε στο δίσκο του Il Ballo di San Vito συνεργάστηκε με τον Evan Lurie και τον Marc Ribot.
Θα γράψω λοιπόν κι εγώ αλά tres ειδήμων:
Αν ο T. Waits καταδύεται χωρίς καν τον απαραίτητο εξοπλισμό σε μεγάλα μουσικά βάθη με μια ανάσα και βγαίνει στην επιφάνεια κουβαλώντας θησαυρούς, ο Capossela, είναι ικανός δύτης αλλά και επιδέξιος κολυμβητής. Και όταν δεν έχει πέλαγος, μετατρέπει τη μπανιέρα του σε θάλασσα για να παίζει με τα παπάκια του. Κι αυτό είναι ένα ατού δυσεύρετο στη σημερινή εποχή που η σοβαροφάνεια φύεται παντού, αντίθετα από την ουσία. (τςςςςςςςςς!!!)
Το μουσικό σύμπαν του Capossela εκτός από τη νυχτερινή περιπλάνηση στους δρόμους της λήθης, της ερωτικής απόγνωσης και της μελαγχολικής ειρωνείας, περιλαμβάνει - προς τιμήν του & ευτυχώς για το κοινό του - και απογειωτικά τσιλιμπουρδίσματα άνευ προηγουμένου.
Είναι σίγουρο ότι εάν η γλώσσα δεν αποτελούσε το γνωστό εμπόδιο, ο Capossela θα ήταν ένα διεθνές αστέρι. Δεν ξέρω εάν και πόσο τον ενδιαφέρει, πάντως του αξίζει.
Μοιράζεται με τον Waits ένα σουρεαλιστικό χιούμορ. Ο Waits το διυλίζει στους βάλτους της Λουιζιάνα ενώ ο Capossela στους αμπελώνες της Τοσκάνης και αυτό αποτυπώνεται σαφώς στη μουσική του.
Αν αντί για downloads επιμένετε να προμηθευτείτε ένα cd του, στο L' indispensabile θα βρείτε μια εξαιρετική συλλογή τραγουδιών του. Πρόκειται στην ουσία για ένα best of.
Εδώ "Η βασίλισσα της Φλόριδα" από τον δίσκο του Modi του '91.
Μπορείτε να δείτε εδώ το clip του Maraja.
Και εδώ το clip του Si e spento il sole.
