Έφυγα για δυο μέρες, σ’ ένα ταξίδι αστραπή. Ταξίδεψα μέχρι το Βούρτσμπουργκ για να φέρω στην Αθήνα την προγιαγιά μας.Τη φωνάζουμε Ζία. Έχει ένα μέρος ρουμανικής καταγωγής και το βαφτιστικό της είναι Hortenzia – Ileana.
Η οικογένεια ισχυρίζεται ότι είχε κάτι πάρε δώσε με τ’ ανίψια του Καρόλου του Ι της Ρουμανίας. Αυτός κανονικά ήτο Γερμανός και τον έλεγαν Karl Eitel Friedrich Zephyrinus Ludwig von Hohenzollern Sigmaringen, αλλά που να τα πιάσει αυτά ο Ρουμάνος αγρότης, οπότε τον είπαν Κάρολο και έξω απ’ την πόρτα. Αλλά μη σας κουράζω με τα οικογενειακά μας.
Πρέπει να σας διηγηθώ όσα συνέβησαν χτες τη νύχτα.Η προγιαγιά, όπως όλοι οι υπερήλικες, έχει ένα θέμα με τη μνήμη. Μπορεί να ξεχάσει αυτό που της έλεγες πριν δυο λεπτά, αλλά θυμάται το μακρινό παρελθόν με ανατριχιαστικές λεπτομέρ
ειες.
Πέρασα το χτεσινό βράδυ με την προγιαγιά Ζία και θα σας διηγηθώ τι συνέβη. Τι μου είπε και πως στα μάτια μου αναδείχθηκε κάτι σε σιτεμένη Μάτα Χάρι. Διαβάστε προσεκτικά και προσπαθήστε να «συνδέσετε τα κομμάτια του παζλ», όπως μου είπε όταν τελείωσε τη διήγησή της και πήγε για ύπνο.
Παρακολουθήσαμε μαζί το αγαπημένο της «Παρά Πέντε» και μετά την ‘Ανατροπή’ του Γ. Πρετεντέρη. Η προγιαγιά έχει μεγάλη αδυναμία στον κ. Πρετεντέρη, επειδή το πλήρες όνομά του είναι Ιωάννης Βαπτιστής και η προγιαγιά έχει λατρεία στον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Μόλις είδε τον κ. Βερνίκο (τον εφοπλιστή - καλεσμένο του κ. Βαπτιστή), η γιαγιά δάκρυσε διότι θυμήθηκε υπέροχες στιγμές που έχει μοιραστεί με μέλη των εφοπλιστικών οικογενειών της Ελλάδας και του εξωτερικού ή μάλλον έτσι νόμιζα. Εγώ πάλι είχα εκνευριστεί πολύ με όσα έλεγε και πέταγα διάφορα ειρωνικά σχόλια για να εισπράξω την περιφρόνηση της προγιαγιάς.
Τότε η προγιαγιά Ζία, άρχισε να μου λέει διάφορα κουλά. Στην αρχή δεν έδωσα καμία σημασία, όπως κάνουμε άλλωστε συχνά όταν αρχίζει το παραλήρημα.
Εκείνη μου έβγαλε γλώσσα. Άρχισε να με λέει αστοιχείωτη και θύμα των μυστικών υπηρεσιών, οπότε άρχισα να ψάχνω στο νεσεσέρ της για να βρω τα φάρμακά της. Γύρισα στο καθιστικό και είδα την προγιαγιά να ψαχουλεύει το home theatre.
«Τι κάνεις εκεί γιαγιά»; τη ρώτησα έκπληκτη.
«Σκάσε και βλέπε», απάντησε εκείνη.
Η προγιαγιά Ζία είχε ανάψει το dvd, είχε βάλει ταινία και είχε πατήσει το play. Αυτή η σχέση της με την τεχνολογία με είχε αφήσει άλαλη και έτσι έκανα ό,τι μου είπε σαν άβουλο οκτάχρονο.
Στην πανάκριβη πλάσμα οθόνη μας έπαιζε η ταινία «Τρεις μέρες του Κόνδωρα».
Σε κάθε προσπάθειά μου να μιλήσω η προγιαγιά μου έδινε μια σκουντιά με το πλατινένιο της μπαστουνάκι και μου έκανε «σσσστ».
Όταν η ταινία τελείωσε, την ευχαρίστησα ευγενικά για το οφθαλμόλουτρο με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και έκανα να σηκωθώ από τον καναπέ.
Εκείνη όμως με διέταξε να κάτσω κάτω και άρχισε τον ποταμό των αποκαλύψεων : «Όσα περιγράφονται στην ταινία αυτή είναι βασισμένα σε αληθινή ιστορία. Είναι αλήθεια δηλαδή ότι οι μυστικές υπηρεσίες έχουν υπαλλήλους επιφορτισμένους με το καθήκον να διαβάζουν ό,τι γράφεται σε βιβλία και περιοδικά, ό,τι μεταδίδεται από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και φυσικά να παρακολουθούν αδιαλείπτως όσα γράφονται στο internet. Τα e-mail παρακολουθούνται – συνέχισε η προγιαγιά – από την πρώτη ώρα λειτουργίας του διαδικτύου και όσα έγραφε η Κυριακάτικη Καθημερινή είναι “yesterday’s news”». (Σας ορκίζομαι, αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια της).
«Ως γνωστόν – συνέχισε – στη ζωή δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Στο επεισόδιο του Παρά Πέντε αποκαλύπτεται ότι πίσω από τα ατυχήματα που στοίχισαν τη ζωή στους αγαπημένους των πρωταγωνιστών κρύβεται ένας άνθρωπος που πληρωνόταν αδρώς για να προκαλεί τις κατάλληλες δολιοφθορές ώστε να πέφτουν τα αεροπλάνα.»
»Μετά, στην εκπομπή «Ανατροπή», ο κ. Βερνίκος» – ο οποίος σύμφωνα με τη γιαγιά αγαπά την εργατική τάξη τουλάχιστον όσο και ο Μαρξ – «δηλώνει ότι για το ναυάγιο του Σαμίνα έφταιγε το πλήρωμα, που δεν έλεγξε σωστά κάτι πιεστικά που είχαν διαρροή και όχι ο εφοπλιστής, ο οποίος δεν δύναται να επιθεωρεί προσωπικά το κάθε πλοίο του».
«Και λοιπόν» ; ρωτάω εγώ.
«Μα είσαι εντελώς αθώα μικρή μου» ! λέει η γιαγιά.
Σηκώνεται και ξετυλίγει τον μίτο της Αριάδνης.
«Ενάντια στο κύμα του άγριου καπιταλισμού, μικρή μου, ορθώνουν το ανάστημά τους άνθρωποι που δεν τους βάζει ο νους σου. Ο καθένας από το μετερίζι που ορίζει η γενναία του ψυχή και όλοι μαζί βάζουν ένα-ένα τα λιθαράκια, που οδηγούν στο φως της γνώσης, στην μεγάλη Αλήθεια για όσα συμβαίνουν γύρω μας».
Κόκαλο εγώ. Εκείνη συνεχίζει, βρισκόμενη πλέον σε trance.
«Ανάμεσα σ’ αυτούς τους μυημένους που αντιστέκονται στα μεγάλα συμφέροντα που θέλουν να οδηγήσουν το ανθρώπινο είδος στο σκοτάδι της αιώνιας σκλαβιάς, βρίσκονται περισσότεροι Έλληνες απ’ όσοι νομίζεις μικρή μου. Και βρίσκονται στα πιο απίθανα πόστα. Τόσο απίθανα ώστε όποιος τους κατονομάσει να τον πουν τρελό.
Καταλαβαίνεις ;»
«Όχι γιαγιά», λέω εγώ.
«Ο Καπουντζίδης και ο Βερνίκος είναι δυο από αυτούς μικρή χαζή. Και σίγουρα κάποιοι μέσα στο Mega. Νομίζεις ότι είναι τυχαία όλ’ αυτά ; Τυχαία παίχτηκε το συγκεκριμένο επεισόδιο και τυχαία αμέσως μετά προβλήθηκε αυτή η εκπομπή του Πρετεντέρη με καλεσμένο έναν εφοπλιστή που τολμάει να ξεστομίσει ότι για το ναυάγιο του Σάμινα έφταιγε κάποιος από το πλήρωμα ;
Όπως στις «Τρεις μέρες του Κόνδωρα» η αλήθεια βρισκόταν κρυμμένη στις πιο απίθανες εκδόσεις, έτσι και τώρα, όποιος από μας διαβάζει ανάμεσα απ’ τις γραμμές τη βλέπει την αλήθεια φως φανάρι».
Η προγιαγιά κοιμήθηκε σαν πουλάκι και σήμερα το πρωί με ξύπνησε φορώντας φόρμα γυμναστικής και με διέταξε να την πάω στα Joe Weider για να ξεπιαστεί λιγάκι. Τώρα έχει πάει με τις φίλες της για καφέ στο Πεντελικόν κι εγώ ξεκλέβω χρόνο μέχρι να μου τηλεφωνήσει να πάω να την πάρω για να σας διηγηθώ τι έζησα χτες το βράδυ.
Στο μεταξύ με έβαλε να της υποσχεθώ ότι θα ακούσω τα άπαντα των Led Zeppelin ανάποδα παιγμένα στο πικάπ και ότι θα ανατρέξω ξανά – υπό το φως των αποκαλύψεών της – στην «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», στο «Η Αλίκη στο ναυτικό» και στο «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα».
