Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

Radio days - Athens Music Forum





Επισκέφθηκα χτες το Athens Music Forum, που διοργανώθηκε για 3η χρονιά, από την Archangel Music και το Mad, με χορηγό την Αγροτική Τράπεζα, την Pizza Diva που 20 χρόνια τώρα φροντίζει για τη γεύση στο Κουκάκι και την αλυσίδα κομμωτηρίων «Μιζανπλί και Ντεκαπάζ για να πάμε Αλκατράζ»

Υποστηρικτές της διοργάνωσης ήταν ο συνεδριακός χώρος «Δαΐς»*, τα Flocafe, (που μάλλον δεν πάνε καλά διότι προσέφεραν κάτι παλιοκαφέδες, μπισκότα και φτηνοσάντουιτς, με αποτέλεσμα οι καλεσμένοι να φύγουν νηστικοί) και η ένωση Δισκογραφικών Εταιριών Ελλάδας, Ζιμπάμπουε και Πακιστάν.

Επίσης η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, αλλά αυτό δε μετράει, διότι όπως μας είπε ο φίλος μας ο Μοσέ, που είναι κατάσκοπος των αμερικάνων και ξέρει πολλά, θα μετονομαστεί σε Εταιρία Προστασίας Οινοπνευματικής Ιδιοκτησίας. Αυτό θα γίνει διότι οι έρευνες που διεξήχθησαν στην Ελλάδα, έδειξαν ότι θα βγει περισσότερο χρήμα από τα δικαιώματα στα μπουκάλια ουίσκι, βότκας και τεκίλας απ’ ότι από τα πνευματικά δικαιώματα, καθότι το πνεύμα το έχουμε χεσμένο, σε αντίθεση με το οινόπνευμα.

Λοιπόν, χτες ήταν η δεύτερη ημέρα του forum. Την προηγουμένη, είχαν συζητήσει περί δισκογραφίας, πειρατείας και άλλα καυτά θέματα, αλλά εμείς είμαστε εκεί για να παρακολουθήσουμε την ενότητα «Ραδιόφωνο 2007: Μια αμφισβητούμενη εξουσία».

Εγώ βαριόμουν και δεν ήθελα καθόλου να πάω, άλλωστε το ραδιόφωνο μού ακούγεται χάλια και νομίζω ότι έχει πεθάνει, απλώς ακόμα δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τη μπόχα απ’ το πτώμα. Έχω όμως μια φίλη που είναι πυροβολημένη με τα ερτζιανά κι επειδή το καημένο είναι λίγο ακοινώνητο αποφάσισα να πάω για συμπαράσταση.

Είχαν μαζευτεί διάφοροι μαλλιάδες της εξωκοινοβουλευτικής και καλά αριστεράς, κοστούμια της Εκάλης, του Κολωνακίου, στελέχη δισκογραφικών εταιριών με πλήρη αμφίεση «ήμουν ροκ πριν γίνω φραγκάτος», ενώ το ελληνικό τραγούδι εκπροσωπήθηκε άξια από την κ. Μαριάντα Πιερίδη, που δεν παρενέβη στη συζήτηση, αλλά στα πηγαδάκια εξηγούσε με αξιοθαύμαστη ευγλωττία την ρήξη μεταξύ του μουσικού κατεστημένου και των νέων μουσικών δυνάμεων του Αιγαίου.

Δυο θέσεις παραδίπλα βρισκόταν ο Διευθυντής του 3ου Προγράμματος, συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου, που έσπευσε να παρέμβει, εξηγώντας στο ανενημέρωτο κοινό ότι τα air play εξυπηρετούν σφόδρα τα συμφέροντα της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας Οινοπνευματικών Δικαιωμάτων, όπως και τα Διογένης Palace, Η Νεράϊδα, Η Κυρία, Ο Ναύτης και τα λοιπά Πολιτιστικά Κέντρα, που χτίστηκαν με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως μια προσφορά των κουτόφραγκων στους γνήσιους απογόνους του Απόλλωνα και της λύρας του.

Η πιο σαφής και ειλικρινής τοποθέτηση ήταν αυτή του κ. Νίκου Νικολακόπουλου, Δ/ντή προγράμματος του ραδιοσταθμού ΣΦΑΙΡΑ, που όπως και ο ΝΤΕΡΤΙ, πάει σφαίρα. Ο κ. Νικολακόπουλος, μας εξήγησε ότι είναι απαραίτητο να αποφασίζουν 5-10 άνθρωποι για το τι θα ακούνε στα ραδιόφωνά τους τα εκατομμύρια των κατοίκων Αθηνών και περιχώρων, διότι αυτοί που φτιάχνουν τις play lists ξέρουν να διαλέγουν τα καλύτερα και διότι έτσι φτιάχνεται σωστά το προφίλ του σταθμού παύλα εταιρίας. Έσπευσε δε να μας διευκρινίσει, προς αποφυγήν συναισθηματικών ολισθημάτων, ότι τα ραδιόφωνα είναι εταιρίες και ότι τα χρήματα είναι πολλά (Άρη).

Αυτά έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με όσα μας είχε πει νωρίτερα, στην εισαγωγή των ομιλιών, η κ. Μαριανίνα Κριεζή, η οποία μου φάνηκε αρκετά θυμωμένη με την κυριαρχία των play lists στα ραδιόφωνα. Η κ. Κριεζή θεωρεί ότι, οι επιλογές των τραγουδιών στα ραδιόφωνα που παίζουν με λίστες, γίνεται με σκοπό να εθιστεί το κοινό στα σκουπίδια, τόσο ώστε στο τέλος να του αρέσουν κι από πάνω.

Επίσης πιστεύει ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι περίπου ότι συνέβαινε στη χούντα και εδώ πρέπει να διαφωνήσω μαζί της, διότι η μητέρα μού έχει εξηγήσει ότι το ηπειρώτικο και το τσάμικο πήγαιναν σύννεφο επί χούντας, ενώ τώρα για ν’ ακούσεις δημοτικά στο ραδιόφωνο πρέπει να περιμένεις το Πάσχα στο «Κάτω Περασίτσα radio».

Η κ. Κριεζή το παραξήλωσε όταν είπε ότι πρόκειται για σκόπιμη επέμβαση στη συνείδηση των ακροατών, οπότε σύσσωμο το ακροατήριο άρχισε να χειροκροτεί – όσο δεν χειροκρότησε κανέναν άλλο - σε μια προσπάθεια να πείσει την κ. Κριεζή να κατέβει από το πόντιουμ για να μην εκτεθεί περαιτέρω.

Να μην ξεχάσω να σας πω για την ομολογία του κ. Οδυσσέα Ιωάννου, Δ/ντή Προγράμματος του ΜΕΛΩΔΙΑ, ο οποίος μας είπε ότι μερικά πράγματα δεν τα διαλέγεις, σε διαλέγουν και ότι θα ήθελε πολύ να είναι πρώτος σε ακροαματικότητα ο σταθμός που διοικεί και να πάρει η ΑΕΚ το champions league. Είμαι σίγουρη ότι πρώτα θα γίνει no.1 ο ΜΕΛΩΔΙΑ και μετά θα πάρει η ΑΕΚ το champions league, αλλά θέλω κι εγώ να ονειρεύομαι, οπότε δεν είπα τίποτα...

Έγινε μια φιλότιμη προσπάθεια να συζητηθούν και άλλα ραδιοφωνικά θέματα, όμως το κοινό με τις ερωτήσεις του επέμενε να επανέρχεται στο θέμα των play lists, άγνωστο γιατί.

Η κατακλείδα ήτο ότι για όλα φταίνε οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί, που δεν πάνε αλλού να βρουν δουλειά και να μας αφήσουν ήσυχους να κάνουμε τη δουλειά μας.

Και εδώ η πιο σαφής και ειλικρινής τοποθέτηση ήταν πάλι του κ. Νικολακόπουλου, ο οποίος μας αποσαφήνισε τον πόνο των σταθμών – εταιριών. Ότι δηλαδή είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις δήθεν παραγωγούς, δηλαδή εκφωνητές, οι οποίοι να μιλούν όμορφα, στα πλαίσια πάντα των όσων επιτρέπεται από την εταιρεία, να κάνουν τους ακροατές να θέλουν να τους ξανακούσουν και ταυτόχρονα να μην λένε τίποτα.

Επίσης μας διαβεβαίωσε ότι οι παλιές εποχές έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και ότι τα χρήματα με τα οποία αμείβονταν κάποτε οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί δεν θα τα δουν ποτέ ξανά ούτε ζωγραφιστά. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του Μοσέ, οι σκανδαλώδεις αυτές αμοιβές, που προσφέρονταν στους τεμπελχανάδες παραγωγούς, θα αποδοθούν από τους ραδιοσταθμούς-εταιρείες στο Υπουργείο Οικονομικών κι έτσι θα επισπευθεί η οικονομική εξυγίανση της χώρας και θα έχουμε κι ένα πρόσωπο στην Κομισιόν.

Ο κ. Οδ. Ιωάννου μας εξήγησε με τη σειρά του ότι σε πολλά από τα ραδιόφωνα που παίζουν play list, ο εκφωνητής δεν μπορεί να προτείνει ούτε ένα βιβλίο, αν δεν το εγκρίνει ο δ/ντής προγράμματος. Αυτό το βρήκα άστοχο εκ μέρους του κ. Ιωάννου, καθώς όλοι γνωρίζουμε ότι ως Έλληνες φέρουμε στο dna μας ολόκληρη τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας (πριν καεί) και άρα δεν βλέπω γιατί υπάρχει η ανάγκη να προτείνεται η ανάγνωση βιβλίων από τον κάθε τυχάρπαστο.

Μίλησε και ο κ. Ανδρέας Γιαννίκος, σύμβουλος προγράμματος στους ραδιοσταθμούς John Greek και Captain Jack. Ως νέος Τσε Γκεβάρα, μας εξήγησε ότι ενώ στη δεκάδα του Air Play κυριαρχούν τα τραγούδια από τα Παρατράγουδα της Ανίτας Πάνια, εκείνος δεν τα επιλέγει για το σταθμό του, είναι δηλαδή κάτι σαν μπροστάρης στην αντίσταση κόντρα στο χάλι του air play και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τον χειροκρότησε κανείς.

Τον κ. Νίκο Κομνηνό, Δ/ντή προγράμματος του Republic radio της Θεσσαλονίκης, δεν τον άφησαν να μιλήσει παρά μόνον για να πει ότι οι play lists είναι μια χαρά μέθοδος για να κάνεις ραδιόφωνο και το πρόβλημα είναι μόνον το ποιοι είναι αυτοί που τις φτιάχνουν. Μάλλον είναι Παοκτζής.

Στη μέση όλων αυτών βρισκόταν η κ. Μαργαρίτα Μυτιληναίου, Δ/ντρια προγράμματος της ΕΡΑ 2, δηλαδή του 2ου προγράμματος της ΕΡΤ, η οποία απορούσε με όλα αυτά και μας είπε ότι μόνον το ραδιόφωνο με παραγωγούς γνωρίζει και θεωρεί καλό. Ξέχασε να μας διευκρινίσει γιατί απελύθη από το 2ο πρόγραμμα η κ. Μαριάννα Κορομηλά, συγγραφέας-ιστορικός και εξέχουσα ραδιοφωνική παραγωγός, όπως και άλλοι παραγωγοί από τα ραδιόφωνα της ΕΡΤ, αλλά θα τη ρωτήσουμε του χρόνου.

Άφησα τελευταία την πρώτη εκ των ομιλητών, την κ. Ξένια Κούρτογλου, που είναι πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας μετρήσεων Focus Bari. Αφού μας άλλαξε τα φώτα με τις μετρήσεις, δείγμα εξακοσίων ατόμων, ηλικιακά groups και τα συναφή, κατέληξε ότι το πλέον αξιοσημείωτο συμπέρασμα είναι ότι μεγάλο μερίδιο του κοινού αγοράζει cd παρορμητικά/συναισθηματικά και άρα οι εταιρείες οφείλουν να επιλέξουν σημεία διανομής των δίσκων στα πιο απίθανα μέρη, ώστε να εκμεταλλευτούν την όποια καύλα και παρόρμηση του καταναλωτικού κοινού, ώστε να πουλήσουν περισσότερο. Μια ιδέα θα ήταν να τοποθετηθούν αυτόματοι πωλητές cds έξω απ’ τα μπουρδέλα, αλλά μου φάνηκε λίγο ντεμέκ για να το προτείνω σε μια πρόεδρο και δεν μίλησα.

Για να θυμηθούμε και τον κ. Νικολακόπουλο: «είναι πολλά τα λεφτά» (Άρη)!