Αν υπάρχει ένας άνθρωπος σ' αυτή χώρα που του ΄χει βγει το λάδι στη δουλειά, είναι η Καλομοίρα. Όσοι από σας κατανικήσατε τη κουλτουρίαση και στρώσατε κώλο χτες βράδυ για να παρακολουθήσετε τον ημιτελικό της Eurovision θα το διαπιστώσατε φαντάζομαι.
Από το Fame Story 2 - τότε που όλοι την αντιμετώπιζαν σαν εξωγήινη επειδή ήταν η "χαρά της ζωής" και δεν κουβαλούσε τη μιζέρια και τη μαγκιά των λοιπών συμμετεχόντων - κατάφερε το υποδειγματικό: να αλλάξει ώστε να παραμείνει ίδια.
Δεν ξέρω πώς θα τα πάει στον τελικό του Σαββάτου, πάντως η κ. Χούκλη στο χθεσινοβραδινό δελτίο ειδήσεων διάβασε την είδηση της πρόκρισής της σχεδόν με περιφρόνηση. Πού οι παλιές καλές εποχές με τις απευθείας συνδέσεις και τα ρεπορτάζ συνεχούς ροής...
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι έτσι και δεν είχε διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση, το Φεστιβάλ θα το έβλεπαν μόνον οι έγκλειστοι στις κλινικές και οι γιαγιάδες στα ακριτικά χωριά. Η βρετανική ποπ και ο νορβηγικός ρομαντισμός είχαν αποτελειώσει το θεσμό εδώ και χρόνια, οπότε μόνο χάρη στις χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ απολαμβάνουμε και πάλι το κιτσαριό και τη σάχλα που είναι το τελευταίο καταφύγιο οξυγόνωσης του δυτικού ανθρώπινου πνεύματος.
Όλα αυτά τα σούργελα μέσα και πέριξ της πολιτικής ζωής του τόπου θα έπρεπε να παραδειγματιστούν από την Καλομοίρα. Έτσι και δουλέψουν για καμιά δεκαριά χρόνια με την ίδια διάθεση και το ίδιο κέφι που δουλεύει εκείνη, η χώρα θα λύσει όλα της τα προβλήματα και μας βλέπω σύντομα Ελβετία της Μεσογείου.
